Łysienie plackowate, czyli alopecja - co to za choroba?
Łysienie plackowate, z łaciny alopecia areata, stąd jej spolszczona nazwa - alopecja. Jest to choroba skórna o nieustalonej wciąż przyczynie. Ze względu na utratę włosów, która jest długotrwała i rozległa, może prowadzić nawet do zaburzeń psychologicznych, których przyczyną jest brak akceptacji swojego wyglądu.
Łysienie plackowate objawia się przejściowymi bądź trwałymi ogniskami, wokół których skóra jest zapalnie zmieniona, a włosy w tej części zaczynają wypadać, aż do wyłysienia. Pojawia się w różnych momentach życia, jednak najczęściej w dzieciństwie i u osób w młodym wieku. Przy alopecji łysienie dotyczy nie tylko skóry głowy, ale również brwi, rzęs, włosów łonowych, a także pozostałego owłosienia. Bywa, że w ciężkich przypadkach pojawiają się również problemy z paznokciami.
Przyczyny alopecji - łysienia plackowatego
Przyczyny powstawania alopecji nie są poznane. Prawdopodobnie na łysienie plackowate składa się wiele czynników o wspólnym podłożu genetycznym. Duże znaczenie mogą mieć zjawiska autoimmunologiczne, naczyniowe, zaburzenia pracy układy nerwowego oraz czynniki psychologiczne. Według specjalistów, dominującymi czynnikami w fazie ostrej choroby są czynniki immunologiczne. Wniosek ten wysnuto na podstawie obserwacji pacjentów, którzy cierpiąc na alopecję, chorowali również na bielactwo, toczeń rumieniowaty, Hashimoto oraz cukrzycę typu I.
Obecnie przyjmuje się, że układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe z powodu błędu, ponieważ uznaje je za ciało "obce", które należy zwalczać. Ponadto, łysienie plackowate prawdopodobnie jest dziedziczone. Występowanie rodzinne stwierdza się u około 20 do 60% chorych.
Alopecja dotyczy także około 10% osó chorych na zespół Downa. To zaś sugeruje badaczom, że możliwy jest udział genów zlokalizowanych w obrębie 21 chromosomu.
Leczenie alopecji, łysienia plackowatego
Im wcześniej pojawiają się objawy alopecji, tym gorszy jest obserwowany przebieg choroby oraz leczenie. Nawet, jeśli choroba zacznie objawiać się późno, to leczenie jest długotrwałe i trudne. Wybór terapii zależy od wieku, a także ilości straconych już włosów. Brane są pod uwagę także efekty uboczne, które może spowodować leczenie.
W leczeniu stosuje się minoksydil - lek o działaniu stymulującym mieszki włosowe, cygnolinę - lek przeciwłuszczycowy, a także terapię kortykosterydami i metodę fotodynamiczną UVA i PUVA.
Obecnie uważa się, że najskuteczniejszą terapią jest DCP, czyli alergenem kontaktowym. Po nałożeniu na skórę pojawia się obrzęk, zaczerwienienie i swędzenie, a układ odpornościowy poprawnie reaguje na ten środek. W efekcie białe krwinki zwalczają stan zapalny i neutralizują niepożądane objawy. To pozytywnie wpływa na pobudzenie cebulek włosa i obserwowalne jest zmniejszenie wypadania włosów w miejscu podania.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- "Kiedyś wychodziłam z płaczem". ŁysOla oswaja temat łysienia plackowatego
- "Siła jest kobietą". Ola chorująca na łysienie plackowate po latach zdjęła perukę: "Poczułam wtedy wolność i wielkie szczęście"
- Przyczyny łysienia u kobiet. "Ukrywamy ten problem"
Autor: Teofila Siewko
Źródło: poradnikzdrowie.pl
Źródło zdjęcia głównego: Liudmila Chernetska/Getty Images
