Czubajka czerwieniejąca często mylona jest z kanią. Czy jest jadalna i można ją zbierać?

Czubajnik czerwieniejący w lesie
Czubajka czerwieniejąca często mylona jest z kanią. Czy jest jadalna i można ją zbierać?
Źródło: jacquesvandinteren/Getty Images
Czubajka czerwieniejąca i czubajka kania mają podobne kapelusze i trzony, jednak nie są identyczne. Ta pierwsza należy do grzybów z rodziny pieczarkowatych, a popularnie nazywana jest kanią czerwieniejącą. Sprawdź, czy możesz ją zbierać.

Grzyby

Źródło: Dzień Dobry TVN
Grzybiarskie tipy
Grzybiarskie tipy
Trufle – najdroższe grzyby świata
Trufle – najdroższe grzyby świata
Grzyb, który niszczy komórki raka jelita grubego
Grzyb, który niszczy komórki raka jelita grubego
Rey & Roll, czyli emocje jak na grzybobraniu
Rey & Roll, czyli emocje jak na grzybobraniu
Na grzyby!
Na grzyby!
Nietypowe grzyby w polskich lasach
Nietypowe grzyby w polskich lasach

Najczęściej rośnie w miejscach po kompoście. Bywa też spotykana w miejscach bardzo zanieczyszczonych. To jeden z powodów, dla których odradza się jej zbieranie podczas grzybobrania.

Czubajka czerwieniejąca - charakterystyka

Dawniej uważana była za pełnowartościowy, jadalny gatunek grzyba. Aktualnie nie jest rekomendowana do zbierania - przede wszystkim łatwo ją pomylić z trującymi gatunkami grzybów blaszkowych. Ponadto, często rośnie w miejscach zanieczyszczonych, a ze względu na to, owocniki mogą kumulować w sobie różnego rodzaju nieczystości. Po jej zjedzeniu możemy odczuwać objawy łagodnego zatrucia żołądkowego.

Czubajka czerwieniejąca znana jest też pod nazwą kumulatki obszarpanej. Obecnie nosi nazwę czubajnik czerwieniejący. Kapelusze mają od 8 do 15 cm średnicy. Podobnie jak u kani, owocnik jest kulisty u młodych owocników, a u starszych parasolowaty. Kapelusz pokryty jest wyraźnie odstającymi łuskami, które są ciemniejsze od skórki, ta może być szarobrązowa lub brązowa. Dodatkowo często jest wyraźnie poszarpany brzeg i cała wierzchnia część kapelusza, zarówno u młodych, jak i starszych okazów.

Blaszki są białe, a pod wpływem nacisku lub uszkodzeń zmieniają barwę na czerwoną. Sok, który może z nich wypływać po zaschnięciu przyjmuje oliwkowozieloną barwę. Rośnie do 15 centymetrów. Wyrasta z bulwy, nie ma śladu pręgowań, a wraz ze wzrostem zmienia kolor z białego na brązowy. Na trzonie znajduje się luźno osadzony pierścień.

W smaku jest łagodny, nie ma charakterystycznego orzechowego zapachu. Uznawany jest za mało smaczny.

Czubajka kania a czubajka czerwieniejąca - po czym je rozpoznać

Charakterystyczną cechą czubajki czerwieniejącej jest zmiana barwy po uszkodzeniu blaszek na rdzawoczerwoną. Nie ma ona tak charakterystycznego orzechowego zapachu, jak czubajka kania. Jej owocniki są również mniejsze, kapelusz kani dorasta do rozmiarów 10-30 cm średnicy. Ponadto kania ma charakterystyczny zygzakowaty wzór na trzonie. Oba grzyby mają jednak ruchomy pierścień. 

Bywa też mylona z innymi gatunkami grzybów, np. czubajką ogrodową, która może wywoływać większe problemy żołądkowe lub czubajką gwieździstą, inaczej nazywaną sutkową - ta z kolei jest grzybem jadalnym.

Objawy zatrucia czubajką czerwieniejącą

Zasadniczo czubajka czerwieniejąca nie jest trująca. Jednak owocniki rosnące blisko terenów zanieczyszczonych, mogą w sobie kumulować niebezpieczne dla zdrowia związki. Sam grzyb u osób wrażliwych może powodować delikatne objawy zatrucia żołądkowego, do których zalicza się ból brzucha, problemy gastryczne i biegunki. Zawsze spożywając grzyby, powinno się zostawić część posiłku do ewentualnych badań laboratoryjnych, gdyby po jedzeniu pojawiły się niepokojące objawy.

Zobacz wideo: Nietypowe grzyby w polskich lasach

Nietypowe grzyby w polskich lasach
Źródło: Dzień Dobry TVN

Zobacz także:

Autor: Teofila Siewko

Źródło zdjęcia głównego: Getty Images

podziel się:

Pozostałe wiadomości