Psy komondor należą do grupy psów pasterskich i zaganiających. Klasyfikowane są natomiast do rodziny owczarków. Mają długą, charakterystyczną sierść wyraźnie pozbijaną w dredy lub sfilcowane sznury, nazywaną rastamańską. Stanowi ona doskonałą izolację zarówno przed ostrym słońcem, jak i niską temperaturą. Komondory to duże i masywne psy. Mogą osiągać wysokość nawet do 80 cm w kłębie i ważyć około 52 kg.
Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo
Ciekawostki o zwierzętach
Pochodzenie komondorów
Chociaż oficjalnie komondor jest psem pochodzącym z Węgier, jego historia nie jest do końca jasna. Jak twierdzą historycy, prawdopodobnie pierwotnie towarzyszył on tureckiemu ludowi koczowniczemu, od którego wziął swoją nazwę – Kumanom. Do Węgier dotarł wraz z nim na przełomie XII–XIII w., podczas wędrówki w poszukiwaniu pożywienia i ziemi do tymczasowego osiedlenia. Według źródeł nazwa „quman-dur” oznacza dosłownie „należący do Kumanów”.
Grono badaczy pochodzenia rasy twierdzi, że pies do Węgier trafił wraz z Madziarami – ludem żyjącym między Uralem a środkową Wołgą. Pierwsze oficjalne zapiski o życiu psa na terenach Węgier pochodzą z 1554 r. Rasa od zawsze towarzyszyła człowiekowi przy wypasie owiec i bydła. Komondory doskonale sprawdzały się również jako psy stróżujące i pilnujące dobytku. Zainteresowanie rasą przez oficjalnych hodowców nastąpiło stosunkowo późno, gdyż dopiero w latach 20. XX w. W 1921 r. Andre Rajsits opracował pierwszy wzorzec komondora, opisał historię psa i założył jego księgi rodowodowe. W 1925 r. rasa została oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i wpisana do rejestru psów rasowych.
Wraz z wybuchem II wojny światowej czworonogi wykorzystywane były do stróżowania obiektów wojskowych. Pomimo rozwoju technologii i odchodzenia od upraw dużych połaci ziemi, komondory na wsi nadal towarzyszyły ludziom jako psy pilnujące owiec i bydła. Bardzo szybko ich zdolności docenili amerykańscy farmerzy, gdzie do dzisiaj psy są niezastąpioną ochroną stada przed kojotami. Rasa żyje również w Niemczech i we Francji. Do Polski komondor trafił w latach 80. XX w.
Jaki ma charakter i temperament pies rasy komondor
Charakter komondora został ukształtowany przez pierwotne warunki, w których pracował. Od początku swojego istnienia był psem pasterskim, zdanym na siebie, dlatego tym, co szczególnie wyróżnia tę rasę, jest samodzielność. To pies, który doskonale sam wie, co ma robić w terenie i jak opiekować się stadem. Jest czujny, opanowany i konsekwentny w działaniu. Ma bardzo silny i dominujący charakter, co pozwala mu na perfekcyjne panowanie nawet nad dużym stadem bydła. Swoją indywidualność podkreśla już w okresie szczenięcym.
Pomimo silnego charakteru jest opiekuńczy wobec właściciela i mu oddany. Ceni jednak partnerstwo, dlatego jego opiekun powinien być osobą o równie silnej osobowości. Owczarki są nieprzekupne i opanowane. Sprowokowany komondor natychmiast przechodzi do ataku, będąc gotowym do walki na śmierć i życie. Pupil jest doskonałym psem rodzinnym, kochającym zarówno dzieci, jak i koty. Lubi być blisko ludzi i zawsze jest chętny do zabawy. Nie jest szczekliwy i nie wymaga dużego ruchu, ale potrzebuje świeżego powietrza i przebywania na otwartej przestrzeni. Potrafi cały dzień spędzić poza domem, nawet pomimo niekorzystnej aury. Dlatego nie nadaje się na psa do mieszkania w bloku lub zamkniętego domu z małym ogródkiem.
Żywienie i pielęgnacja rasy psów komondor
Pies rasy komondor obciążony jest schorzeniem skrętu żołądka, co u tych czworonogów zdarza się dosyć często. Dlatego pokarm zwierzęcia musi być zbilansowany i podzielony na równe porcje podawane o stałych porach. Pies nie powinien być przekarmiany. Jego pielęgnacja jest wbrew pozorom prosta. Komondorów się nie czesze, gdyż poskręcana w dredy sierść jest naturalna i nawet rozczesana sfilcuje się ponownie.
Szata ma właściwości samoczyszczące, dlatego niewskazane jest również zbyt częste kąpanie pupila. Należy pamiętać, by mokrą sierść dokładnie wysuszyć suszarką, gdyż pozostawiona wilgotna może spleśnieć. Pies również nie linieje, przez co jest rasą czystą. Owczarek jest raczej zdrowym i odpornym psem.
Dzięki wyjątkowej szacie niestraszne mu gorące słońce, deszcze lub mrozy. Niektóre czworonogi w wieku dorosłym mogą borykać się z dysplazją stawów biodrowych, co zwykle da się stwierdzić już w okresie wzrostu. Nie należy również oczekiwać od pupila skoków i biegania, gdyż nie leży to w jego naturze, a sięgające do ziemi dredy są dodatkowym utrudnieniem.
Zobacz także:
- Śpiewający pies z Nowej Gwinei – historia powstania tej wyjątkowej rasy i jej cechy
- Przejechali 700 km, by uratować szczeniaka. Psiak przez tydzień nie mógł wydostać się z rzeki
- Sukces schroniska w Krakowie. Ile psiaków znalazło nowy dom?
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: Zelenenka/Getty Images