Nazwa "felinoterapia" pochodzi ze złożenia łacińskiego słowa "felis" oznaczającego kota i greckiego "therapeia" tłumaczonego jako "opieka, leczenie". Specyficzna natura tych zwierząt sprawia, że doskonale potrafią się zaprzyjaźnić z osobami autystycznymi, wyobcowanymi czy cierpiącymi na depresję. Koty są także idealnymi towarzyszami dla osób starszych.
Co to jest felinoterapia?
Pod pojęciem felinoterapii rozumie się przede wszystkim przebywanie z kotem. Już sama jego obecność i zadania wynikające z opieki nad nim mogą przynieść doskonałe efekty terapeutyczne w wielu schorzeniach oraz wzmocnić odporność opiekuna na choroby cywilizacyjne. Istotną rolę w pozytywnym wpływie kota na zdrowie odgrywa mruczenie. Jego zdrowotny wpływ ma związek z niską częstotliwością tego dźwięku, który utrzymuje się na poziomie od 25 do 150 Hz. Stałe wibracje w tym zakresie częstotliwości normalizują ciśnienie krwi i poprawiają jej krążenie. Ponadto aktywują układ odpornościowy i działają regenerująco na organizm, przyspieszając zdrowienie, a także zrastanie się kości.
Kocie mruczenie działa również uspokajająco i zmniejsza u człowieka poziom kortyzolu we krwi, czyli hormonu stresu. Wieloletnie obserwacje naukowe opiekunów kotów dowiodły, że ryzyko wystąpienia u nich zawału serca czy udaru mózgu jest u nich aż o 30 proc. mniejsze niż u osób nieposiadających kotów. Co więcej, szacuje się, że żyją oni nawet do 4–5 lat dłużej. Kolejna niezwykła kocia właściwość to odnajdywanie miejsca bólu na ciele. Koty potrafią je bezbłędnie zdiagnozować, kładąc się na nich. Jest to związane prawdopodobnie z faktem, iż ich sierść jest najonizowana ujemnie, a chore miejsca – dodatnio. Kot, kładąc się na bolącym miejscu, rozładowuje jego negatywną energię.
Z uwagi na swoje niezwykłe właściwości lecznicze i kojące, koty są doskonałymi towarzyszami osób starszych. Już samo głaskanie pupila przynosi ulgę osobom cierpiącym na artretyzm. Stanowi bowiem swoistą gimnastykę dla dłoni, podczas której mięśnie i stawy są rozgrzewane nie tylko poprzez wykonywanie ruchu, ale także ciepłotę ciała kota, która jest wyższa niż w przypadku człowieka. Stąd też rosnąca popularność felinoterapii – koci terapeuci są coraz częściej zapraszani wraz ze swoimi opiekunami do ośrodków opieki i szpitali w celu dotrzymania towarzystwa osobom chorym.
W niektórych krajach europejskich, np. w Wielkiej Brytanii czy Skandynawii, koty są stałymi mieszkańcami domów starców czy szpitali psychiatrycznych, aby pensjonariusze mogli mieć z nimi stały kontakt. Felinoterapię, rozumianą jako opieką nad kotem, wykorzystuje się także w procesie resocjalizacji więźniów.
Felinoterapia w leczeniu autyzmu, depresji i nerwic
Bardzo dobry efekt felinoterapia przynosi w przypadku dzieci autystycznych. Rezultaty są często lepsze niż przy stosowaniu dogoterapii. Kot potrafi w wyjątkowy sposób wniknąć w zamknięty świat osoby autystycznej i tym samym otworzyć ją na doznania płynące z zewnątrz. Jest to związane z naturą tych zwierząt – ich nienarzucający się sposób bycia i wrodzona delikatność budują poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Wykorzystanie felinoterapii jako metody wspomagającej proces psychoterapii w autyzmie jest coraz bardziej powszechne także w Polsce. Koty wykazują również pozytywny wpływ na dzieci z ADHD oraz zaburzeniami psychicznymi. Kot to dobry towarzysz także dla osób cierpiących na depresję lub nerwicę. Minimalizując w naturalny sposób poziom kortyzolu we krwi swojego opiekuna, zmniejsza jego niepokój i napięcie nerwowe. Jako zwierzę towarzyskie, wymagające częstego kontaktu ze swoim człowiekiem i stałej opieki motywuje do podejmowania działania. Jest także niezastąpionym słuchaczem i towarzyszem w najtrudniejszych momentach.
Rasy kotów do felinoterapii
Poszczególne rasy kotów nie różnią się od siebie tak znacząco jak rasy psów. Dlatego też felinoterapia większą wagę niż do rasy zwierzęcia przywiązuje do jego charakteru. Każdy kot – zarówno rasowy, jak i dachowiec – ma pozytywny wpływ zdrowotny na swojego opiekuna. W działaniu terapeutycznym ukierunkowanym na przełamywanie barier psychicznym i emocjonalnych ważne jest, aby kot był kontaktowy i otwarty na człowieka. Ponieważ nawiązywanie relacji z kotem jest raczej procesem długotrwałym, najlepsze efekty daje felinoterapia z własnym zwierzęciem.
Nie zawsze jednak posiadanie kota jest możliwe. Korzystając z usług kociego terapeuty, należy pamiętać o tym, aby dać mu czas potrzebny do nawiązania silnej więzi emocjonalnej. Koty bardzo często same – instynktownie – wybierają osoby, w których towarzystwie chcą przebywać. Koty są z natury indywidualistami, dlatego relacja z każdym z nich wygląda nieco inaczej. Jednak w każdym przypadku nawiązanie przyjaźni z przedstawicielem tego gatunku to fascynujące doświadczenie. Jednak nie każdy człowiek to potrafi. Często osoby cierpiące fizycznie bądź psychicznie otwierają się na koty dużo bardziej niż osoby w pełni sprawne.
Zobacz także:
- Kot amerykański krótkowłosy – jaki ma charakter i jak się nim opiekować?
- Kot bez sierści – pielęgnacja, charakter, wygląd i pochodzenie
- Czy kot radzi sobie z samotnością? Behawiorystka wyjaśnia, jak sprawdzić, czy nasz pupil ma lęk separacyjny
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: Linda Raymond/Getty Images
