Bierna agresja to postawa, z którą często można spotkać się w pracy. Przykładowo współpracownik wyraźnie Cię ignoruje i celowo nie odpowiada na Twoje powitania, a kiedy Ty chcesz dowiedzieć się, o co chodzi, udaje, że wszystko jest w porządku. Jak sobie radzić z bierną agresją w pracy i we własnym domu?
Bierna agresja – jak sobie radzić z nią w pracy?
Bardzo wiele osób spotyka się z bierną agresją w pracy. W sytuacji, gdy doszło już do konfrontacji, a Twój współpracownik oskarża Cię o przesadną reakcję, bardzo trudno jest powstrzymać złość – warto jest jednak zachować spokój. Dlaczego? Współpracownik może chcieć Cię po prostu sprowokować, aby zrzucić z siebie winę, co z kolei uwolni jego napięcie. Emocjonalna reakcja może sprawić, że dana osoba wyśmieje Cię, zaprzeczy lub po prostu się obrazi. Może być również źle przyjęta przez innych, dlatego warto być ponad to. Mimo wszystko należy zwrócić uwagę takim osobom, iż dostrzegasz ich postawę, jednak nie warto liczyć na to, że zmienią ją pod wpływem Twojego komentarza.
Możesz zastanowić się również nad przyczynami zachowania swojego współpracownika. Zwykle bierna agresja w pracy jest sposobem wyrażenia emocjonalnej opinii bez próby wchodzenia w konflikt. Nie musisz jednak stawać się psychologiem, często trudno jest zdiagnozować przyczyny całego problemu. Zastanów się nad treścią, a nie formą ostatnich wypowiedzi współpracownika i pomyśl nad tym, jakie stanowisko wyraża on wobec konkretnej sprawy – może w ten sposób uda Ci się odgadnąć, o co mu naprawdę chodzi.
Bierna agresja u mężczyzn i kobiet – jak się przejawia w związkach?
Bierna agresja jest powszechnym problemem w związkach. Przykładowo osoby, które przejawiają pasywno-agresywną postawę, bardzo często nie słyszą próśb . Gdy po tygodniu rozmowy o zepsutych drzwiach w końcu np. zdejmą je z zawiasów, przez następny tydzień będą wybierać się do sklepu po odpowiedni smar. Zwykle taka postawa nie wynika jednak ze złych intencji lub złośliwości. Jak twierdzą psychologowie, jest to zakamuflowana forma walki o niezależność i autonomię. Poprzez takie zachowanie osoby wysyłają sygnał, aby ich nie kontrolować.
Jak sobie radzić z bierną agresją partnera? Osoby pasywno-agresywne często mają problem z samooceną, asertywnością, odpowiedzialnością. Przede wszystkim musisz więc przestać na nią lub na niego naciskać w kwestii niektórych obowiązków, staraj się partnera zaakceptować. Jeśli jednak podczas kłótni przybiera on postawę ofiary i mówi: "Tak, jak zwykle wszystko z mojej winy”, próbując zrzucić z siebie odpowiedzialność, nie pozwalaj sobie na to i nie dopuszczaj do przyjmowania poczucia winy na siebie w takich sytuacjach. Jeżeli problem jest poważny, warto zachęcić partnera do skorzystania z terapii.
Bierna agresja u dzieci – przyczyny i przykłady zachowań
Dzieci przejawiają postawę bierno-agresywną, chcąc zrobić na złość osobom, które mają autorytet. Zazwyczaj takie zachowanie rodzi się wtedy, gdy rodzice reagują na dziecięcy gniew w niewłaściwy sposób . Traktują go często jako coś niedopuszczalnego, czego należy pozbyć się przy pomocy kar. Złość jest jednak naturalną emocją i dziecko, tak jak i każda inna osoba, musi ją jakoś wyrazić. Jeśli chce zrobić to w sposób werbalny, rodzice odbierają to nieraz jednak jako brak szacunku i zakazują ją dziecku okazywać. Zdławiona złość spychana jest w podświadomość i przeradza się często w bierną agresję. Przykłady takiej postawy to m.in:
- moczenie się, kiedy dziecko nauczyło się już korzystać z nocnika,
- zwlekanie i zapominanie,
- bałaganienie,
- spóźnianie się,
- osiąganie słabych wyników w szkole.
Jeśli jako rodzic nie nauczysz dziecka wyrażania złości, w jego dorosłym życiu będzie się to przekładało na relacje z partnerem i współpracownikami, a bierna agresja stanie się jego sposobem na życie.
Bierna agresja – jak ją leczyć?
Postawa pasywno-agresywna często wynika z tego, że niektóre osoby nie potrafią poradzić sobie ze swoimi emocjami lub oczekiwaniami. W dzieciństwie nauczyły się, że otwarta komunikacja niesie ze sobą duże zagrożenie. Bierna agresja jest elementem zaburzeń osobowości, które można wyleczyć jedynie przy pomocy długotrwałej terapii – pomoże ona poznać źródło zaburzenia oraz znaleźć jego mechanizm, a następnie umożliwi jego przepracowanie.
Zobacz wideo: Samobójstwa dzieci w pandemii. Jak wyglądają statystyki?
Zobacz także:
Najgorsze zachowania nadopiekuńczych rodziców. Do czego mogą doprowadzić?
Stare imiona, które wracają do łask. Niektóre z nich znane były już setki lat temu
Autor: Adrian Adamczyk