Spaniele tybetańskie są dobrymi towarzyszami rodzin, gdyż mają łagodne usposobienie, a przy tym są chętne do zabawy. Choć ich łapki nie są imponujących rozmiarów, psy chętnie wychodzą na spacery, nawet godzinne. Jednocześnie nie potrzebują one dużych przestrzeni, aby móc się wybiegać.
Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo
Ciekawostki o zwierzętach
Spaniel tybetański – hodowla i charakterystyka rasy
Spaniel tybetański to niewielkiego wzrostu pies do towarzystwa. W kłębie osiąga wysokość około 25 cm. Jego waga waha się od 4 kg u mniejszych osobników do 6–8 kg u większych. Są to zatem naprawdę niewielkie psy. Tybetański spaniel może mieć właściwie każdy kolor umaszczenia. Posiada umiarkowanie długi włos, dłuższy z tyłu przednich łapek oraz na ogonie, który nosi zawinięty na plecy.
To rasa z dobrym metabolizmem, dlatego potrzebuje dostawać nieduże porcje jedzenia, za to dość często. Dorosły pies zjada dziennie około 100 g suchej karmy.
Spaniel tybetański bez wątpienia jest psem długowiecznym. Może żyć 17–18 lat, jeżeli będzie znajdować się pod troskliwą opieką właściciela. Jego pielęgnacja nie jest wymagająca. Przede wszystkim należy zadbać o to, by przynajmniej raz w tygodniu został on dobrze wyczesany. Miejsca, w których sierść jest dłuższa, są narażone na splątanie, więc najlepiej co kilka dni sięgnąć po szczotkę.
Nie ma chorób, które szczególnie by gnębiły te nieduże, urocze pieski. Można zauważyć jednak tendencje do chorób oczu, które są dziedziczne. Chcąc rozmnażać psy, należy zatem najpierw wykonać badania, które wyeliminują ryzyko przeniesienia schorzenia na potomstwo.
Zalety spaniela tybetańskiego
Szczeniaki spaniela tybetańskiego są dość uparte. Dlatego od samego początku warto dbać o odpowiednie szkolenie pieska. Jest to mądra rasa, która chętnie i z powodzeniem nabywa nowe umiejętności, więc szybko będzie widać efekty tresury. Pieski są inteligentne, co z pewnością docenią osoby, które szukają takiej cechy u swojego czworonoga. Wyraźnie widać też, że o ile jest niezwykle lojalnym, przywiązanym do właściciela psem, o tyle jego stosunek do obcych jest co najmniej nieufny.
Osoby posiadające nieduże mieszkania z powodzeniem mogą zdecydować się na spaniela tybetańskiego. To tzw. piesek kanapowy, który nie potrzebuje dużej przestrzeni do wybiegania. Wypuszczanie czworonoga do ogrodu jest oczywiście jak najbardziej wskazane, podobnie jak spacery. Trzeba jednak zwracać uwagę, czy piesek nie podkopuje się pod ogrodzeniem, bo idzie mu to naprawdę dobrze!
Psom tej rasy wystarczy dziennie jedna godzina aktywności fizycznej. Może to być spacer, bieganie po ogrodzie bądź zabawy z właścicielem. Choć tybetański spaniel chętnie się rusza, to zbyt duża aktywność nie jest jego mocną stroną. W tej sytuacji osoby, które lubią biegać i szukają towarzystwa do uprawiania sportu, powinny zdecydować się na inną rasę.
Historia rasy spaniel tybetański
Zabawny jest fakt, że spaniele tybetańskie tak naprawdę nie są spanielami. Nie są powiązane z tymi psami myśliwskimi, a ich nazwa mogła wziąć się od spanieli miniaturowych. Tybetański spaniel jest związany nie tylko z Tybetem, lecz także z Chinami ze względu na zawirowania polityczne pomiędzy tymi dwoma krajami. Dawniej, w wyższych sferach, pośród arystokracji, rasa ta miała duże poważanie i psy często były wręczane w formie prezentu.
Najciekawsze jest to, że hodowali je tybetańscy mnisi. Choć te nieduże pieski nie kojarzą się z psami obronnymi, to pełniły niezwykle ważną funkcję. Ponieważ są dobrymi obserwatorami i lubią mieć dobry widok na wszystko, znajdowały się w miejscu, z którego mogły zaalarmować właścicieli, gdy do klasztoru ktoś się zbliżał. Przyjmowały zatem rolę stróżów. Można zauważyć, że mają to we krwi, ponieważ w domu lubią znajdować się w punkcie, z którego mają dobry widok na mieszkanie i okolicę. Dlatego spaniel tybetański lubi siedzieć w oknie i czujnym okiem obserwować otoczenie.
Do Europy rasę tę sprowadzili Brytyjczycy na przełomie XIX i XX w. W Polsce jest ona mało popularna. Jest kilka hodowli tych psów, ale na ulicach trudno zobaczyć spaniela tybetańskiego.
Ciekawostką jest to, że w Tybecie są trzy narodowe rasy psów. Pozostałe dwie to lhasa apso oraz terier tybetański. One również przywędrowały do Europy dzięki Brytyjczykom. Łączy je to, że wszystkie znajdują się w grupie psów do towarzystwa.
Zobacz także:
- Ten pies nie szczeka! Charakter, pielęgnacja i najczęstsze choroby rasy basenji
- Czego nie może jeść pies? Podpowiadamy, które produkty są szkodliwe dla Twojego pupila
- Jedyne takie 3 psy w Europie. Zwierzaki mieszkają w Polsce. "Ustawiają swoje ciało bokiem"
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: Anita Kot/Getty Images