Co należy zrobić, by pragnia syberyjska mogła być uprawiana w naszym ogrodzie? Jak przygotować się do jej posadzenia? Czy trudno jest ją hodować? Przed zasianiem tej ciekawej rośliny należy poznać odpowiedzi na te i inne ważne pytania.
Czym jest pragnia syberyjska?
Pragnia syberyjska ( Waldsteinia sibirica ) to roślina zaliczana do rodziny różowatych ( Rosaceae ). Jest zatem bliską krewniaczką znanych i chętnie uprawianych w ogrodach róż. Pragnie na stanowiskach naturalnych, można spotkać na terenie Europy, Azji, a także w Ameryce Północnej.
Rośliny i kwiaty
Pragnia syberyjska to roślina płożąca, która zazwyczaj dorasta do około 10–20 centymetrów wysokości. Rozrasta się w szybkim tempie przy pomocy kłączy. Jej zimozielone, trójlistkowe liście są lekko błyszczące i drobne. Przypominają nieco liście poziomek. Mają rombowo-jajowaty kształt i powcinane brzegi. W okresie od kwietnia do maja, a nawet czerwca, pokazują się intensywnie żółte, pięciopłatkowe kwiaty na długich pręcikach. Podobnie jak w przypadku liści, ta część rośliny przypomina nieco poziomkę, jednak różni je kolor, zatem nie ma mowy o pomyłce. Kwiaty mają około 1,5 centymetra średnicy i są zebrane w wierzchotkowate kwiatostany. Jeśli zostaną one zapylone, to po przekwitnieniu wyrosną z nich czerwone, poziomkowe owoce, które jednak nie nadają się do spożycia.
Pragnia syberyjska – uprawa i pielęgnacja
Pragnia syberyjska wymaga próchnicznej gleby. Ważne jest także utrzymanie wilgotności podłoża na odpowiednim poziomie, ponieważ roślina nie lubi ani przesuszania, ani zalewania. Preferuje stanowiska półcieniste, na których – jeśli gleba będzie dostatecznie żyzna i wilgotna, całkiem obficie zakwitnie – a także miejsca w pełnym cieniu. Możliwa jest także jej uprawa w pełnym słońcu, jednak wówczas będzie potrzebowała większej ilości wody do podlewania. Zasada, jaka obowiązuje przy jej uprawie to: im więcej wody zostanie jej dostarczone, tym bardziej słoneczne stanowisko będzie ona w stanie znieść. Pragnia syberyjska uprawiana w pełnym słońcu zakwitnie najintensywniej, natomiast w półcieniu i cieniu będzie miała dorodniejsze liście. Nawożenie rośliny należy dostosować do oczekiwań, jakie ma spełnić pragnia syberyjska. Jeśli zapewnione zostanie jej żyzne podłoże i dodatkowo będzie nawożona, to rozrośnie się bujnie – co jest pożądane w przypadku stosowania jej jako rośliny okrywowej. Ceną będzie jednak słabsze kwitnienie. Jeśli natomiast ma być uprawiana dla ozdobnych, dorodnych kwiatów, to paradoksalnie należy nawozić ją mniej obficie. Ważną cechą rośliny jest jej wysoka mrozoodporność, co sprawia, że pragnia syberyjska może być bez obaw uprawiana na terenie całego kraju. Pragnię syberyjską najprościej rozmnażać przez sadzonki rozłogowe, do pobierania których należy przystąpić na wiosnę. Można także ją także rozmnażać przez wysiew nasion. W tym wypadku jednak konieczna jest ich wcześniejsza stratyfikacja.
Pragnia syberyjska – zastosowanie
Ten gatunek świetnie sprawdza się sadzony jako roślina okrywowa. Pragnia syberyjska może być używana do zadarniania nawet bardzo dużych powierzchni, ale koniecznie trzeba wtedy pamiętać, by podłoże nie było zbyt suche. Może być sadzona w cieniu i półcieniu, co sprawia, że będzie się dobrze czuła na przykład pod konarami drzew, a więc w miejscach, w których panują całkiem trudne warunki. Dodatkowo stanowi dobry materiał do obsadzania różnego rodzaju pochyłości, nierówności i stoków. Niektórzy zastępują nią dekoracyjne trawniki, a także używają do obsadzania murków i skarp. Jest gatunkiem ekspansywnym, dlatego trudno jest dobrać dla niej odpowiednie sąsiedztwo. Zazwyczaj próby posadzenia przy niej innych bylin, czy nawet krzewinek kończą się ich zagłuszeniem. Posadzona gęsto pragnia syberyjska daje fantastyczny efekt dywanu, który będzie dobrze wyglądał wzdłuż ścieżki czy chodnika. Dobrze znosi miejskie warunki i jest polecana do sadzenia w parkach czy ogrodach miejskich. Niezwykle malowniczo prezentują się jej liście pokryte szronem lub szadzią.
Pragnia syberyjska i jej popularna odmiana
Pragnia syberyjska ‘Variegata’ – Waldsteinia sibirica "Variegata" – ciekawa odmiana, która różni się od gatunku nietypowym kolorem liści. Liście mają kremowe przebarwienia, co daje ciekawy efekt zwłaszcza w większej grupie. Roślina może dorastać do około 15 centymetrów wysokości. Żółte kwiaty pokazują się w maju i pozostają na roślinie aż do lipca. Dobrze rośnie w miejscu półcienistym i dostatecznie wilgotnym. Warto wiedzieć, że może obok kolorowych liście sporadycznie wypuszczać także kompletnie zielone, które są na ogół nieco od nich większe.
Zobacz także:
- Kwiaty balkonowe na wiosenne przymrozki. "Mamy rośliny, które poradzą sobie w takich warunkach
- Prymulki - kolorowe zwiastuny wiosny. Będą idealną ozdobą na balkon lub taras
- Skimie – jak wyglądają i jak o nie dbać?
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: michael1959 / Getty Images