ADHD - co to jest
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to najczęstsze zaburzenie neurobehawioralne diagnozowane w dzieciństwie. Dzieci z ADHD mają zwykle trudności w funkcjonowaniu w swoim środowisku, gorsze wyniki w szkole i kłopoty w relacjach interpersonalnych, zarówno z rówieśnikami, jak i z członkami rodziny. To zaburzenie najczęściej wykrywane jest we wczesnym dzieciństwie, gdy maluch idzie do przedszkola lub szkoły.
Począwszy od połowy lat 90. naukowcy uważają, że w około 50 procentach przypadków ADHD utrzymuje się aż do dorosłości. Najnowsze badania, przeprowadzone przez zespół badaczy z 16 ośrodków naukowych (z USA, Kanady i Brazylii) dowodzą jednak, że w zdecydowanej większości przypadków to zaburzenie w pewien sposób wciąż powraca w dorosłym życiu. Tylko 10 procent dzieci z ADHD po dorośnięciu okazała się w pełni zdrowa.
- Naszym celem było zrozumienie przebiegu remisji ADHD, od dzieciństwa do wczesnej dorosłości (średni wiek badanych to 25 lat) - piszą autorzy w artykule opublikowanym w "American Journal of Psychiatry".
ADHD - wyrasta z tego tylko 10 proc. dzieci
Badaniem objęto grupę 558 dzieci ze zdiagnozowanym ADHD. Obserwacje trwały aż 16 lat. Co dwa lata młodzi ludzie poddawani byli testom mającym na celu ustalenie, czy utrzymują się u nich objawy ADHD. Oprócz testów przeprowadzano także wywiady środowiskowe, w rodzinie, szkole, na uczelni, w miejscu pracy.
Wyniki tego eksperymentu pokazały, że u 90 procent dzieci z ADHD to zaburzenie, w taki czy inny sposób, dało o sobie znać w dorosłym życiu. Tylko w przypadku około 10 procent osób można było powiedzieć, że zagrożenie minęło.
- Chociaż w większości przypadków widać było pewne okresy remisji, 90 procent dzieci z ADHD w naszym badaniu nadal doświadczało objawów rezydualnych (resztkowych) we wczesnej dorosłości - piszą naukowcy. Mowa o dwóch głównych grupach objawów: nieuwaga oraz nadpobudliwość. Nieuwaga objawia się dezorganizacją, łatwym zapominaniem, kłopotami w skoncentrowaniu się na konkretnym zadaniu. Do tego dołącza się impulsywność, nadpobudliwość. U dzieci objawia się to nadaktywnością, dorośli natomiast wykazują się impulsywnością werbalną, ponadto mają trudności w podjęciu decyzji, działają zbyt impulsywnie, bez wcześniejszego namysłu. Te zaburzenia dotykają od 5 do 10 procent populacji - uważają badacze.
- Ważne jest, aby osoby u których zdiagnozowano ADHD zrozumiały, że to normalne, że zdarzają im się w życiu chwile, gdy rzeczy zdają się wymykać spod kontroli i momenty, gdy wszystko wydaje się być na właściwym miejscu - mówi jedna z badaczek, prof. nadzwyczajny psychiatrii i nauk behawioralnych Margaret Sibley z University of Washington School of Medicine.
ADHD w dorosłym życiu
Nie ma jasności co do tego, jaka jest przyczyna tego zaburzenia. Naukowcy mówią o stresie, niewłaściwym środowisku i o niezdrowym trybie życia powiązanym ze złym odżywianiem się i brakiem regularnego ruchu oraz zaburzeniami snu. U dorosłych to także brak pewnego wglądu w siebie, który pozwala zauważyć pierwsze objawy ADHD i radzić sobie z nimi wypracowanymi wcześniej sposobami.
Ciężkie ADHD leczy się farmakologiczne oraz przy pomocy różnorodnych terapii. Część dorosłych ludzi radzi sobie z objawami ADHD na własną rękę.
- Kluczem jest znalezienie pracy lub życiowej pasji, z którymi to zaburzenie nie tylko nie koliduje, a wręcz je ułatwia - podkreśla prof. Sibley. A profesjonalnej pomocy warto poszukać, gdy objawy utrudniają nam funkcjonowanie w codziennym życiu, powodują niemożność wykonywania zadań i uniemożliwiają utrzymywanie długotrwałych relacji z innymi ludźmi.
Dorastanie w otoczeniu natury zmniejsza ryzyko występowania ADHD u dzieci. Zobacz wideo:
Zobacz także:
Dwuletnia dziewczynka znaleziona w Oknie życia. Miała przy sobie list z imieniem
Dziecko w procesie karnym. Jak wygląda przesłuchanie malucha, który doświadczył przemocy?
Lekcje WF-u inne niż do tej pory. Czego należy unikać? Niektóre rekomendacje MEN są zaskakujące
Autor: Luiza Bebłot
Źródło: gazeta.pl, MedicalXPress.com, American Journal of Psychiatry