Projektując ogród, warto zwrócić uwagę na paproć leśną, która może rosnąć nie tylko w lesie. Jeśli zostaną jej zapewnione odpowiednie warunki, to sprawdzi się także jako roślina ozdobna. Czego zatem potrzebuje paproć leśna?
Rośliny i kwiaty
Paproć leśna – opis
Paprocie (Polypodiopsida) są zaliczane do najstarszych roślin na ziemi. Na całym świecie można spotkać około 10000 gatunków. Paprocie leśne to na ogół rośliny zielne, rzadziej mają formę drzewiastą. Ich wspólną cechą jest brak możliwości tworzenia tkanki wtórnej oraz przyrostu na grubość. Oprócz tego paprocie mają charakterystyczne liście, podzielone na blaszki, co sprawia, że bardzo łatwo je rozpoznać na pierwszy rzut oka. Są one ich dużą zaletą. W zależności od gatunku czy też odmiany mają charakter sezonowy lub pozostają na roślinie w czasie zimy. Mogą być zarówno pierzaste, jak i całobrzegie, delikatne lub skórzaste, wybór jest przeogromny i dzięki temu na pewno można dobrać do ogrodu idealną paproć leśną.
Choć istnieje wiele ludowych podań i legend dotyczących poszukiwań kwiatu paproci w najkrótszą noc w roku, to jednak pozostają one tylko fantazją słowiańskich przodków, gdyż paprocie, w tym także paproć leśna, nie zakwitają. Wytwarzają za to zarodniki znajdujące się na spodzie blaszki liściowej.
Paproć leśna w ogrodzie
Większość gatunków paproci preferuje warunki, jakie panują w lasach – a więc są to miejsca zacienione lub półcieniste, choć zdarzają się także pojedyncze gatunki, które poradzą sobie również na słońcu. Oprócz tego paprocie leśne lubią podłoże wilgotne i próchnicze, dobrze spulchnione oraz kwaśne lub lekko kwaśne. Wyjątkiem są gatunki z grupy paproci leśnych, które preferują gleby wapienne.
Paproć leśną najlepiej sadzić wczesną wiosną. Chociaż rośliny kupowane w pojemnikach można sadzić przez cały okres wegetacyjny. Podłoże powinno być dokładnie przygotowane, aby spełniało wymagania konkretnego gatunku czy też odmiany. Zazwyczaj należy dodać do gleby kompost, torf, piasek lub grys wapienny. Z uwagi na dość płytki system korzeniowy koniecznie należy kontrolować ilość wody w podłożu. Paproć leśna jest podatna na suszę, więc jeśli do niej dojdzie, to wówczas koniecznie należy podlewać roślinę. Warto także zastosować ściółkowanie, które ograniczy parowanie wody oraz będzie chroniło przed przesuszeniem. Zapewnienie paprociom odpowiednich warunków sprawi, że nie trzeba będzie ich dodatkowo nawozić. Sporadycznie można stosować kompost, a także trzeba pamiętać, by nie usuwać zaschniętych liści paproci czy też liści drzew, które stanowią naturalne źródło próchnicy oraz ochronę przed mrozem. Paproć leśna jest raczej odporna na choroby i szkodniki, chyba że nie spełni się wymagań dotyczących jej uprawy. Rośliny najlepiej rozmnażać przez podział, do którego należy przystąpić wczesną wiosną. Inne sposoby na rozmnażanie paproci leśnych to wysiew zarodników.
Paproć leśna w ogrodzie – zastosowanie
Paproć leśna świetnie sprawdzi się posadzona pod konarami drzew oraz w ciemniejszych częściach ogrodu. Będzie się dobrze prezentowała przy zacienionej ścianie budynku, a także na rabacie czy też w pojemniku. Stanowi bardzo dobre wypełnienie dla kompozycji roślinnych w okolicy oczek i innych zbiorników wodnych. Paproć leśna wygląda zjawiskowo w towarzystwie takich roślin jak: hosty, zawilce czy różne rodzaje traw. Wprowadza do ogrodu leśny klimat i jest atrakcyjna praktycznie o każdej porze roku.
Paproć leśna – właściwości lecznicze
Paprocie są bardzo często uprawiane w mieszkaniach i dzieje się tak nie tylko ze względu na walory dekoracyjne, ale także właściwości korzystne dla zdrowia. Paprocie, w tym także paproć leśna, mają zdolność do pochłaniania szkodliwego promieniowania oraz toksyn, które znajdują się w powietrzu za sprawą używania środków czyszczących, farb, klejów i innych toksycznych substancji.
Ponadto kłącze paproci było używane w medycynie jako środek oczyszczający organizm oraz remedium na pasożyty, a zwłaszcza na tasiemca. Wyciągu z paproci używano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku. 5 gramów dziennie takiego ekstraktu pozwalało pozbyć się tego jakże uciążliwego lokatora. Wyciąg miał gęstą konsystencję o zielonobrunatnym kolorze.
Kłącze paproci zawiera skrobię, kwas flawaspidynowy i filiksowy, a także garbniki, fenole i tłuszcze roślinne. Pozyskiwany ze świeżych korzeni paproci sok był wykorzystywany do leczenia oparzeń, a odwary przygotowywane na jego bazie stosowano do łagodzenia bólu reumatycznego. Lecznicze właściwości wykazuje także suszone kłącze rośliny. Warto jednak pamiętać, że obecnie paproć jest uważana za silnie trującą i nie zaleca się eksperymentowania z nią na własną rękę. Wyciąg z paproci może wywołać paraliż, drgawki, zaburzenia widzenia, porażenie układu oddechowego, a nawet doprowadzić do zgonu i właśnie dlatego został on wycofany z użycia.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- Eschynantus – uprawa i pielęgnacja
- Sadziec purpurowy – uprawa, pielęgnacja i wymagania byliny
- Wiśnia osobliwa – odmiana ozdobna, jak ją pielęgnować?