Jennifer Aniston, podobnie jak większość Amerykanów, przebywa w domowej izolacji. Mimo to, gwiazda „Przyjaciół” nie daje o sobie zapomnieć fanom.
Jennifer Aniston zmaga się z agorafobią
Niedawno udzieliła wywiadu Jimmy'emu Kimmelowi. Rozmowa ze względu na pandemię koronawirusa odbyła się online. W jej trakcie aktorka wyznała, że izolacja jej nie przeszkadza, wręcz przeciwnie. Od wielu lat cierpi bowiem na schorzenie, przy którym odizolowanie się od ludzi bywa pomocne.
Okoliczności są koszmarne, ale dla mnie nie było to jakimś szczególnym wyzwaniem. Od urodzenia cierpię na agorafobię
- ujawniła amerykańska aktorka.
Agorafobia to lęk przed otwartymi przestrzeniami. Przebywanie w domu jest więc dla Jennifer pewnego rodzaju terapią.
Jak stwierdziła, najcięższe dla niej nie jest teraz siedzenie w domu. Większy problem stanowi oglądanie wiadomości oraz próba wyjaśnienia sytuacji panującej na świecie.
Najbardziej wymagające podczas izolacji jest śledzenie wiadomości i próba zrozumienia wszystkiego, co się obecnie dzieje wokół nas. Sprawdzam je rano i wieczorem. Nie śledzę ich na bieżąco, bo w gruncie rzeczy nic się nie zmienia
- powiedziała Jennifer Aniston.
Co to jest agorafobia?
Lęk przestrzenny związany jest z (często nieuzasadnionym) poczuciem zagrożenia ze strony środowiska zewnętrznego. Konieczność konfrontacji z otoczeniem związana z opuszczeniem prywatnej przestrzeni wywołuje paniczny lęk, który najczęściej związany jest z określonymi objawami psychosomatycznymi, przypominającymi te związane z chorobami układu krążenia lub oddechowego.
Agorafobia – przyczyny
Przyczyny agorafobii są trudne do jednoznacznego zdefiniowania, natomiast często upatruje się ich w traumatycznym doświadczeniu z dzieciństwa. Jedną z częstszych przyczyn jest bolesne doświadczenie, takie jak utrata kogoś bliskiego, udział w sytuacji zagrożenia życia czy katastrofie komunikacyjnej. Co ważne, sytuacja traumatyczna miała najczęściej miejsce z dala od bezpiecznego i doskonale znanego środowiska. Przeżycie tego rodzaju wywołuje w pacjencie (często nieświadome) przekonanie, że poza domem może przydarzyć się mu coś złego. Jest ono na tyle silne, że blokuje możliwość podjęcia normalnych, codziennych czynności, takich jak wyjście z domu.
Objawy agorafobii
Panikę wywołuje już więc sama myśl o konieczności znalezienia się na otwartej przestrzeni lub w miejscu publicznym. Podstawowe objawy agorafobii:
- kołatanie serca,
- uderzenia gorąca lub zimna,
- suchość w ustach,
- wzrost ciśnienia tętniczego,
- ból w klatce piersiowej,
- poty i duszności,
- dławienie, ucisk w gardle
- hiperwentylacja,
- zawroty głowy,
- nudności, biegunka, częstomocz,
- drżenie i mrowienie kończyn,
- poczucie odrealnienia,
- lęk przed „utratą zmysłów”,
- lęk przed śmiercią.
Lęk przestrzeni w górach przy agorafobii jest wzmocniony i wiąże się z silniejszymi objawami psychosomatycznymi niż u osób zdrowych. Nie można więc go lekceważyć.
Agorafobia – jak sobie radzić?
Leczenie agorafobii opiera się przede wszystkim na psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Czasem do leczenia włącza się również elementy terapii psychodynamicznej lub hipnozy. Jednym z częściej stosowanych rozwiązań jest tzw. desensytyzacja. To rodzaj „odwrażliwiania” pacjenta na konkretne sytuacje. Sztuka regulacji i uspokajania oddechu ma tutaj bardzo duże znaczenie. Nauka, jak pokonać agorafobię, wymaga konsekwentnej terapii, czasu i zaangażowania ze strony pacjenta.
Zobacz wideo: Jennifer Aniston ma osobny telefon do korzystania z Instagrama
Zobacz też:
- Robbie Williams cierpiał na agorafobię. Jak poradzić sobie z lękiem przestrzennym?
- Czym są omamy wzrokowe, słuchowe, alkoholowe?
- Nerwica – objawy oraz leczenie choroby. Jak prawidłowo rozpoznać nerwicę?
Autor: Luiza Bebłot
Źródło zdjęcia głównego: cover video/x-news