Róża parkowa jest najchętniej wybieranym gatunkiem róż uprawnych, które sadzi się w polskich ogrodach i parkach. Ze względu na swoje małe wymagania i nieskomplikowaną pielęgnację, róże parkowe znalazły wiele zastosowań. Duża różnorodność i walory estetyczne sprawiają, że są to rośliny, które każdy powinien mieć na swojej działce. Dużym powodzeniem cieszą się również kwiaty, które nie tylko pięknie wyglądają, ale mają również ładny zapach. Róże parkowe pachnące bardzo intensywnie najczęściej sadzi się przy altanach i tarasach, w miejscach, w których odpoczywa się w ogrodzie. Jak wygląda ich uprawa i pielęgnacja? O czym należy pamiętać i jakie odmiany ozdobne są najchętniej kupowane?
Róże parkowe – odmiany, które warto znać
- "Maigold" – odmiana o intensywnie żółto-złotych kwiatach.
- "Elmshorn" – róża parkowa, która wyróżnia się niewielkimi kwiatami w kolorze różowym, zebranymi w duże kwiatostany.
- "Abraham Dalby" – odmiana wyróżniająca się wielobarwnymi płatkami. Dorasta do półtora metra wysokości.
- "Ballerina" – charakteryzuje się drobnymi kwiatami w kolorze różowym i intensywnym zapachem. Osiąga przeciętnie metr wysokości.
- "Charles de Mills" – róża parkowa o ciemnoczerwonych dużych kwiatach, osiągająca do półtora metra wysokości.
- "Belvedere" – jedna z niższych (do jednego metra) odmian róży parkowej o intensywnie pachnących pomarańczowych kwiatach.
- "Mozart" – odmiana o jaskraworóżowych kwiatach, dorastająca do dwóch metrów wysokości.
Jak wygląda cięcie róż parkowych?
Cięcie róż parkowych przeprowadza się najczęściej wczesną wiosną, w okolicach marca i kwietnia. Zabieg ma na celu utrzymanie rośliny w dobrej kondycji i zdrowiu, a także zachowanie odpowiedniego rozmiaru kwiatów. To najlepszy sposób na zregenerowanie uszkodzonych części róży i pobudzenie jej do rozwoju i kwitnienia w nadchodzącym sezonie.
Warto pamiętać o tym, że tylko prawidłowo przeprowadzone cięcie będzie miało dla rośliny pozytywne skutki. W przypadku zbyt mocnego skrócenia pędów lub usunięcia całkowicie zdrowych części bez potrzeby, można doprowadzić do zdeformowania kształtu rośliny, a także do zmniejszenia obfitości kwiatów i liści.
Róże parkowe wysokie przycina się na ⅓ ich wysokości, dzięki czemu zapobiega się chorobom i atakom szkodników. Im dłuższe pędy, tym bardziej są one podatne na wszelkiego rodzaju infekcje. W niskich odmianach skraca się wyłącznie starsze lub zniszczone pędy, aby nie hamowały wzrostu młodych. Różowy krzew parkowy z kolei wymaga nie tylko cięcia pielęgnacyjnego, ale również formującego, dzięki któremu roślina będzie miała pożądany kształt i rozmiar.
Do przycinania róż parkowych należy używać wyłącznie ostrych narzędzi, które szybko i precyzyjnie odetną wysuszone stare części, a jednocześnie nie naruszą struktury znajdujących się obok tkanek.
Róże parkowe – uprawa i pielęgnacja
Niezależnie od poszczególnych podkategorii róż parkowych, ich uprawa i pielęgnacja nie różnią się od siebie. W taki sam sposób uprawia się zarówno różę historyczną parkową, jak i róże parkowe krzaczaste. Główną cechą, wspólną dla wszystkich roślin, jest obfite kwitnienie i szybki przyrost nowych pędów.
Róże parkowe nie mają wysokich wymagań uprawowych. Dobrze znoszą każdy rodzaj gleby i przystosowują się do zmieniających się warunków. Są najłatwiejszym gatunkiem w pielęgnacji spośród innych rodzajów róż. Lubią miejsca słoneczne, osłonięte od bezpośredniego wiatru. Dla lepszego przyjęcia się młodych sadzonek, można odpowiednio przygotować podłoże, mieszając zwykłą ziemię ogrodową z kompostem. Nie jest to jednak niezbędne do prawidłowego funkcjonowania roślin. Róże te preferują podłoże o odczynie kwaśnym.
Róże parkowe powtarzające kwitnienie i odmiany krzewiaste wymagają regularnego cięcia oraz dodatkowego zabezpieczania na zimę. Wiedząc, jak przycinać róże parkowe, można stworzyć naprawdę niezwykłe kompozycje kwiatowe i żywopłoty. Przycinanie polega na usuwaniu przekwitłych kwiatostanów, formowaniu odpowiedniego kształtu i skracaniu starych pędów.
Pielęgnacja róży parkowej ogranicza się do jej podlewania w trakcie długotrwałych upałów i suszy.
Zastosowanie róży parkowej – gdzie sadzić kwiaty?
Róże parkowe, jak wskazuje sama nazwa, powstały po to, aby sadzić je w parkach, na skwerach oraz innych terenach zieleni miejskiej. Odporność kwiatów na choroby i mróz pozwala na uprawianie ich w przestrzeni publicznej, bez konieczności codziennej pielęgnacji.
Róża parkowa z powodzeniem może być sadzona również w przydomowych ogrodach, jako jedna z dekoracyjnych roślin uprawnych. Polecana jest szczególnie początkującym ogrodnikom, którzy ze względu na małe doświadczenie mogliby nie poradzić sobie z wyhodowaniem standardowych gatunków róż. Kwiaty mogą być sadzone pojedynczo lub w grupach po kilka i kilkanaście sztuk. Najlepiej prezentują się wtedy, kiedy są wyeksponowane na tle jednobarwnych roślin, np. krzewów lub wysokich bylin. Róża parkowa może być sadzona również w towarzystwie innych gatunków roślin, które preferują podobne stanowisko i podłoże.
Odmiany róży parkowej, które swoim wyglądem i charakterystyką przypominają krzewy, mogą zostać wykorzystane także do komponowania gęstych żywopłotów. Kwiaty często stosuje się również do obsadzania skarp.
Zobacz wideo: Piotr Kucharski i jego sposoby na jadalne kwiaty
Zobacz także:
Kalia doniczkowa – uprawa i pielęgnacja. Czy można zrobić bukiet ślubny z kalii?
Jak rozmnażać rośliny przez sadzonki? Poznaj niezawodne sposoby ogrodnika
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: iStockphoto