Nurt swobodnego tańca promowany był zwłaszcza przez dwóch artystów – Węgra Rudolfa Labana, który był twórca teorii ruchu ciała, oraz Szwajcara Emila Delacoza, twórcę rytmiki. Głównym celem ich pracy było nie tyle stworzenie nowego rodzaju tańca i ekspresji, ale wręcz nowego stylu życia wyzwolonego z konwencji. Grunt na takie zmiany był bardzo podatny, ponieważ w tamtym okresie pojawiła się moda na przebywanie na świeżym powietrzu i szeroko pojęty sport.
Taniec współczesny – podstawowe założenia
Mimo że taniec współczesny staje w opozycji do klasycznego, to bez opanowania podstawowych technik z tańca klasycznego nie można nauczyć się tańca współczesnego. Podstawowe kroki tańca współczesnego łączą w sobie po części układy baletowe i po części akrobatyczne. Taniec współczesny charakteryzuje się bardzo dużą dynamiką i praktycznie brakiem określonych, sztywnych reguł. Z tego względu tancerze muszą cechować się bardzo dobrą sprawnością, kondycją i precyzją ruchów.
Główną cechą tańca współczesnego jest wyrażanie uczuć i emocji tancerzy. Dlatego taniec współczesny stwarza ogromne pole do popisu dla inwencji i kreatywności osób wykonujących ten taniec. Artyści prezentujący taniec współczesny próbują przekazać widzom określoną, przedstawioną przez siebie historię.
Taniec współczesny – jego prekursorzy i najwięksi artyści
Przy nowoczesnym tańcu nie sposób nie wspomnieć o Isadorze Duncan, która stworzyła nowoczesny taniec wyzwolony. Tańczyła boso, z rozwianymi włosami i w tunice, zamiast w klasycznym stroju baletowym. Dla ówczesnej publiczności z początków XX wieku było to dużym szokiem. W swoim tańcu kładła nacisk na swobodę wyrażania myśli, przeciwstawiając się jakimkolwiek ograniczeniom narzuconym przez klasyczny balet.
Bardzo znaną gwiazdą tańca współczesnego była Josephine Baker. Występowała na scenach całego świata, tańczyła też w Polsce. Jej taniec cechował się bardzo dużą erotyką, a jej najbardziej rozpoznawalnym strojem była… spódniczka z bananów.
Ruth Saint Denis zyskała przydomek pierwszej damy amerykańskiego tańca. Podobnie jak Isadora Duncan tańczyła boso i w zwiewnych tunikach. Cechy charakterystyczne jej twórczości to absolutna swoboda w tańcu, traktowanie tej czynności jako doświadczenia duchowego oraz zdecydowane łamanie zasad tańca klasycznego.
Amerykańska tancerka i choreograf Marta Graham za podstawę tańca przyjęła wysiłek, postrzegany jako źródło ruchu, a także współdziałanie przeciwstawnych elementów. Technika tańca, którą stworzyła, oparta była o środek ciała, czyli miednicę. Bardzo charakterystyczną wykorzystywaną przez nią opozycją były upadek i wstawanie.
Niezwykle istotny wkład w rozwój tańca współczesnego wniosła Pina Bausch. Była niemiecką choreografką i tancerką. Kiedy została dyrektorem artystycznym i choreografem w Tanztheater Wuppertal, Pina Bausch zaczęła realizować własne wizje spektakli tańca współczesnego. Jej spektakle zajmują się głównie relacjami między kobietą a mężczyzną i charakteryzują dynamiczną zmianą nastrojów smutku i radości. W przedstawieniach stosowane są rozbudowana scenografia i muzyka elektroniczna.
Taniec nowoczesny – jeden z rodzajów tańca współczesnego
Taniec nowoczesny ma wiele różnorodnych odmian, poza tym cały czas powstają jego nowe rodzaje. Najbardziej rozpoznawalne obecnie rodzaje tańca nowoczesnego to:
- Hip-hop – kojarzy się głównie z tańcem na otwartej przestrzeni, najczęściej na ulicy. Hip-hop poszczególne rodzaje ruchów czerpie z różnych innych rodzajów tańca i charakteryzuje się szczególnie dużą ekspresją.
- New style – to jeden z rodzajów tańca nowoczesnego, który rozwijał się równolegle i czerpał nieco z hip-hopu. Ruchy charakteryzują się dużą dynamiką i wyrażają przede wszystkim radość oraz zwinność.
- Street jazz – ten rodzaj tańca łączy w sobie elementy klasycznego jazzu, R&B i funky. Jest relatywnie trudny do nauczenia, ale po zapoznaniu się z odpowiednimi elementami daje dużo przyjemności.
- Modern jazz – jest szczególnie wyróżniającym się rodzajem tańca nowoczesnego. Jego wykonawcy bazują na nagłych przyspieszeniach i zwolnieniach, wzniesieniach i opadaniach. Co równie ciekawe – wykonuje się ruchy konkretnych części ciała, a nie ciała jako całości.
- Disco dance – jego podstawowe zasady oparte są na figurach akrobatycznych oraz dynamicznych wymachach rąk i nóg
- Breakdance – w tym rodzaju tańca dominują akrobacje uzupełnione rytmicznym tańcem.
Zobacz wideo: Patryk Brożyński – mistrz jumpstyle’u. Na czym polega ten taniec?
Zobacz też:
- Pierwszy taniec. Nie taki straszny, jak go malują. Kiedy zacząć treningi, żeby uniknąć wpadki?
- "Silesian Line Dance" w pokazie tańca liniowego. Na czym polega ten styl?
- Pole dance to sport nie tylko dla kobiet. "Można być mężczyzną i pięknie trenować"
Autor: Adrian Adamczyk