Z tego artykułu dowiesz się:
- jak objawia się lęk przed zasypianiem u dorosłych,
- strach przed zasypianiem u dzieci,
- jakie są przyczyny lęku przed snem,
- jakie są objawy somnifobii,
- somnifobia - leczenie lęku przed snem,
- jakie są skutki nieleczonej somnifobii.
Problemy natury psychologicznej
Lęk przed snem u dorosłych
Wśród osób dorosłych zaburzenia snu pojawiają się coraz częściej. Jedną z chorób uważanych za chorobę cywilizacyjną jest somnifobia, inaczej hipnofobia. Dorośli pacjenci, którzy trafiają do gabinetu lekarskiego mówią o przerażającym strachu przed zaśnięciem. Często są to nieprzyjemne doznania podczas snu, koszmary senne, które powodują, iż mimo tego, że w ciągu dnia dana osoba funkcjonuje normalnie, kiedy przychodzi wieczór, strach przed snem jest paraliżujący. Koszmary, obawa przed lunatykowaniem, prowadzą często do nerwicy lub somnifobii właśnie. Jak każda fobia jest to choroba psychiczna, która nie leczona doprowadza do wyniszczenia organizmu, który nie ma szans na regenerację, jaką niesie ze sobą sen. Dlatego niezbędna jest wizyta u lekarza i wdrożenie natychmiastowego leczenia.
Strach przed zasypianiem u dzieci
Somnifobia jest trudną do zdiagnozowania chorobą, szczególnie kiedy dotyka dzieci. Na rozwój choroby w wieku dziecięcym wpływ może mieć bardzo wiele czynników. Najczęściej są to:
- traumatyczne przeżycia,
- nieumiejętność radzenia sobie ze zdarzeniami dnia oraz brak umiejętności ich wyrażenia,
- lęk separacyjny,
- lęk przed ciemnością,
- koszmary senne,
- depresja i lęki matki w czasie ciąży i połogu.
Przyczyny lęku przed snem
Podłoża choroby jaką jest somnifobia upatruje się w zaburzeniach psychicznych, wywołanych zdarzeniami z życia pacjenta, często nomen omen uśpionymi w podświadomości oraz higieną życia, której ogromną część stanowi regularny sen, w przypadku jego braku wywołanego stresem, obowiązkami, dochodzi do rozwoju choroby. Somnifobia, często mylona jest z bezsennością, jednak są to dwie odrębne jednostki chorobowe. Przyczyny lęku przed snem najczęściej nie mają racjonalnego wytłumaczenia, choć bardzo często osoby zgłaszające się do lekarza mówią o strachu przed śmiercią, przed tym, że jeśli zasną, nie nastąpi przebudzenie. Ma to często związek ze wspomnianymi już zdarzeniami wypartymi ze świadomości, a jednak wciąż żywymi w podświadomości, np. stratą bliskiej osoby podczas snu. Podsumowując, do najczęściej wymienianych przyczyn lęku przed snem należą:
- stres pourazowy - związany z momentem zasypiania, czy też wchodzeniem w fazę śnienia. Jest to często konsekwencja traumatycznego przeżycia w trakcie snu, zwłaszcza w dzieciństwie,
- koszmary senne - najczęściej związane z porażeniem przysennym, czyli nagłym znieruchomieniem ciała i brakiem możliwości wykonania jakiegokolwiek ruchu, któremu towarzyszą duszności i problemy z oddychaniem oraz poczucie zagrożenia,
- nerwica, depresja - często są podłożem somnifobii,
- brak higieny życia i snu - sytuacje stresowe, bezsenne noce, używki, brak stałych pór na sen.
Objawy somnifobii
Początkowa faza choroby przebiega zazwyczaj niezauważalnie, ponieważ osoby nią dotknięte funkcjonują normalnie przez większą część dnia. Problem pojawia się dopiero w momencie nadejścia pory snu. Pojawia się niepokój, jego nasilenie i inne objawy zależą od stopnia zaawansowania hipnofobii. Mogą pojawić się:
- duszności,
- kołatanie serca,
- ucisk w klatce piersiowej,
- wzrost ciśnienia tętniczego,
- nadmierne pocenie,
- suchość w ustach,
- bóle głowy, brzucha, mdłości,
- drżenie kończyn.
Somnifobia - leczenie lęku przed snem
Somnifobia, czy inaczej hipnofobia prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji, dlatego bezwzględnie wymaga leczenia. Głównym celem jest ustalenie źródła problemu, zidentyfikowanie przyczyny lęku przed snem. Wykorzystanie farmakologii jest wskazane tylko w początkowej fazie leczenia, ponieważ może one zaburzać dalszy proces terapii. Farmakologia w tym pełni rolę tłumiąca objawy, ale nie likwiduje przyczyny lęku. W tym celu stosuje się psychoterapię, często lekarze w celu ustalenia przyczyny hipnofobii stosują terapię psychodynamiczną, w dalszej części leczenia sięgają po metody w nurcie poznawczo-behawioralnym, pomagające przezwyciężyć zidentyfikowane źródło problemu. Pomocne w leczeniu są także:
- medytacja,
- różne techniki relaksacji,
- intensywna aktywność fizyczna
Skutki nieleczonej somnifobii
Nieleczona somnifobia wywołuje szereg negatywnych skutków fizjologicznych. Zaburzenia snu lub nawet jego całkowity brak powodują błędne koło dolegliwości fizycznych i psychicznych, uniemożliwiających normalne funkcjonowanie, zarówno w kontaktach z bliskimi, jak i podczas wykonywania obowiązków zawodowych. Skutki nieleczonej somnifobii to:
- przewlekłe zmęczenie,
- spadek wydolności fizycznej,
- obniżona odporność na infekcje,
- upośledzenie logicznego myślenia,
- brak koncentracji,
- zaburzenie procesu zapamiętywania,
- spowolnione reakcje,
- obniżony nastrój,
- apatia,
- drażliwość,
- depresja,
- ataki paniki,
- stany lekowe,
- nerwica.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- Jak poradzić sobie z wybudzaniem w środku nocy? Poznaj wskazówki specjalisty
- Ekspert: "Nie można się zmuszać do snu". Jak zatem radzić sobie z bezsennością?
- Dlaczego dziecko powinno się wysypiać? "Sen to najlepsza pigułka, której szukamy na odporność"
Autor: Patrycja Sibilska
Źródło zdjęcia głównego: Viorel Kurnosov / Getty Images