Porównywanie się z innymi
Porównywanie, ocenianie siebie i innych jest mocno zakorzenione w naszej naturze. Niestety niektórzy zatracają się w tym, podkopując własne poczucie wartości.
Problemy natury psychologicznej
Często wydaje się, że im większe wymagania, presję nałożymy na siebie, tym łatwiej będzie nam się zmotywować do pracy nad swoimi celami. Warto jednak zadać sobie pytanie, czy takie działanie nie przyniesie wręcz odwrotnego skutku. Trudne do zrealizowania cele bywają bardzo demotywujące.
- Ostatecznie okazuje się, że dzieje się zupełnie na odwrót i dodatkowo możemy zacząć zauważać wzrost niechęci do osoby, z którą się porównujemy - tłumaczy psycholog Jessica Kmieć.
Wyrozumiały dla innych, surowy dla siebie - jak działa porównywanie się do innych
Od kilku lat moim wzorem jest mój kuzyn Adam. Jesteśmy w tym samym wieku. On miał możliwość wyjazdu do większego miasta, aby zacząć studia. Ja nie mogłem sobie na to pozwolić, musiałem zostać i zaopiekować się rodzicami w mojej miejscowości. Choć staram się tego nie robić, często porównuje to, co jemu udało się osiągnąć. Kupił nowe auto, ja jeżdżę starym, pojechał na wakacje, a ja pracuję w polu. Choć wiem, że nie powinienem, ciągle w głowie mam fakt, że jesteśmy w tym samym wieku, a on już tyle osiągnął.
Cały czas porównuje się do innych koleżanek pod względem urody. Mają piękną cerę, długie lśniące włosy i nienaganną figurę. Ja jestem przeciętna, genetyka nie jest po mojej stronie, jak w ich przypadku. Mimo że wiem, że mój typ urody zupełnie odbiega od ich, to czuje się z tym faktem coraz gorzej. Dla mnie wszystkie moje znajome są ładne, tylko na siebie nie mogę patrzeć.
Mój przyjaciel jest trenerem na siłowni. Ma atletyczną sylwetkę, zresztą spędza tam bardzo dużo czasu. Kiedy jeździmy razem na wakacje i widzę, jak wszyscy się nim zachwycają, to czuję się beznadziejnie. Wiem, ze gdybym miał też tyle czasu, to wyglądałbym podobnie, ale cóż, mam inne obowiązki i pracę za biurkiem
Porównując się do innych, nie bierzemy pod uwagę swoich możliwości, dotychczasowych osiągnięć i innych czynników, na które nie zawsze mamy wpływ. Nie potrafimy być obiektywni, a co dopiero wyrozumiali wobec siebie. Z czego może to wynikać? - Z braku akceptacji siebie lub wybranych cech, może mieć to związek z obniżonym poczuciem własnej wartości, koncentracją na osądach samego siebie, wygórowanymi oczekiwaniami wobec swojej osoby - wyjaśnia psycholog.
- Może tak być, ponieważ założyliśmy sobie ambitne cele, które chcemy osiągać i mamy poczucie, że taki sposób rozmowy z samym sobą doprowadzi nas do celu. Zwróćmy uwagę na to, czy w taki sam sposób dopingowalibyśmy swojego przyjaciela, odpowiedź w tym wypadku może być przecząca - dodaje.
Zostań swoim przyjacielem - dlaczego nie warto się porównywać
Dlaczego tak trudno jest nam przyjaźnić się z samym sobą? Często nie zwracamy uwagi na sposób, w jaki do siebie mówimy. Wiemy, że innych ludzi należy traktować z szacunkiem i empatią, jednak zapominamy, aby tę zasadę przyjąć także względem siebie. - Dzieje się tak, ponieważ mogliśmy przywyknąć do takiego surowego, oceniającego, a może i krytycznego sposobu mówienia do samych siebie i te myśli są na tyle zautomatyzowane, że nie podajemy ich w wątpliwość, a postrzegamy je niejednokrotnie jako fakty - komentuje specjalistka.
Jednym z kroków, które pomogą ci opuścić błędne koło tworzenia zgubnych porównań i opinii jest zrozumienie, że czas wyznaczyć sobie cele zgodne z własnymi pragnieniami i możliwościami. - Każdy z nas ma na swoim koncie inne doświadczenia, inne umiejętności, inne predyspozycje. Dodatkowo zdarza nam się porównywać do osób, które są na zupełnie innym etapie życie, nie bierzemy pod uwagę drogi, którą przeszli. Nie jesteśmy w tych porównaniach obiektywni - zaznacza Jessica Kmieć.
Psycholog poleca, aby skupić się na postępach na naszej drodze do celu. - Stwórzmy listę naszych własnych osiągnięć, ponieważ niejednokrotnie okazuje się, że porównując się do innych, pomijamy nasze własne sukcesy i uzależniamy nasze samopoczucie od wyniku tego zestawienia - zaznacza ekspertka. Jeśli wypadamy dobrze, to czujemy się w porządku, jeśli okaże się, że z jakiegoś powodu wypadliśmy słabiej, nasza samoocena i samopoczucie szybuje mocno w dół - dodaje.
Jak poradzić sobie z negatywnymi myślami? Starajmy się ze sobą rozmawiać, obserwujmy, w jaki sposób to robimy i jeśli zauważymy, że nie jest to konstruktywne, zastąpmy je innymi słowami. - Spiszmy te negatywne myśli, zastanówmy się, jakie są argumenty, które mogą to potwierdzić. Dla równowagi twórzmy alternatywną myśl, która będzie bardziej wspierająca i taka, którą skierowalibyśmy do bliskiej nam osoby - radzi psycholog.
- Jeśli negatywne myśli na własny temat pojawiają się u nas w wielu obszarach funkcjonowania, to zastanówmy się nad sięgnięciem po specjalistyczną pomoc - podsumowuje.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- Jak pokonać strach przed pracą?
- Czy wiara w teorie spiskowe może być szkodliwa? Badacze nie mają wątpliwości
- Powstała gra dla dzieci, która wspiera leczenie depresji i zaburzeń lękowych. "Będzie na receptę"
Autor: Aleksandra Matczuk
Źródło zdjęcia głównego: John Lamb / Getty Images