Nie żyje powstaniec i ceniony lekarz. Mieczysław Buczkowski ps. "Buk" miał 102 lata

płonąca świeczka
Mieczysław Buczkowski pseudonim "Buk" nie żyje
Źródło: diephosi/Getty Images

Mieczysław Buczkowski pseudonim "Buk" nie żyje. Odszedł w wieku 102 lat. Informację o śmierci uczestnika Powstania Warszawskiego i wybitnego lekarz przekazała organizacja "BohaterON". - Jego życie to historia pełna odwagi, poświęcenia i nieustannego dążenia do doskonałości - czytamy w pożegnalnym poście.

Dalsza część tekstu znajduje się poniżej.

Krzysztof Mroczka

Krzysztof Mroczka
W tym miejscu nie boją się mówić o śmierci
Źródło: Dzień Dobry TVN

Nie żyje Mieczysław Buczkowski

Mieczysław Antoni Buczkowski ps. "Buk" nie żyje. O śmierci powstańca za pośrednictwem mediów społecznościowych poinformowała instytucja "BohaterON", która zajmuje się zajmuje się edukacją historyczną i niesieniem pomocy powstańcom warszawskim.

- Jego życie to historia pełna odwagi, poświęcenia i nieustannego dążenia do doskonałości - czytamy we wpisie na na Facebooku.

W chwili wybuchu Powstania Warszawskiego Buczkowski miał 21 lat. Był żołnierzem II Obwodu Żywiciel Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Przed powstaniem studiował medycynę na tajnych kompletach. Wybuch powstania zastał go na Żoliborzu podczas dyżuru w szpitalu przy klasztorze ss. Zmartwychwstanek przy ul. Krasińskiego, gdzie pełnił funkcję młodszego lekarza . 24 sierpnia 1944 roku podczas ostrzału rakietowego szpitala przy placu Wilsona został ranny w głowę. Podmuch pocisku spowodował, że spadł z parteru do piwnicy, był zalany krwią. Na zewnątrz wydostał się o własnych siłach z sanitariuszką ranną w oko. We wrześniu zachorował na czerwonkę, położono go w szpitalu w Forcie Sokolnickiego. Tam doglądała go matka. Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, z obozu przejściowego w Pruszkowie wywieziony został jako chory dzięki pomocy polskich pielęgniarek i "lewemu" zaświadczeniu, że jest osobą chorą na gruźlicę.

Mieczysław Buczkowski ps. "Buk" zmarł w wieku 102 lat

Po wojnie Mieczysław Buczkowski kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Ubezpieczalni Społecznej w Zabrzu pod kierunkiem prof. Witolda Zahorskiego. W roku 1949 został powołany do służby wojskowej. W czasie pobytu w wojsku ukończył specjalizację z chorób wewnętrznych oraz organizacji służby zdrowia. W tym czasie pracował między innymi jako wykładowca na Akademii Medycznej w Łodzi.

W 1957 roku, po wyjściu z wojska, rozpoczął ponownie pracę pod kierunkiem prof. Witolda Zahorskiego w Klinice Chorób Wewnętrznych Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, gdzie w roku 1963 obronił pracę doktorską i pracował na stanowisku adiunkta do chwili objęcia ordynatury Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach w roku 1969. Równolegle z pracą w Klinice pracował na stanowisku pomocniczego pracownika nauki w Instytucie Medycyny Pracy w Zabrzu, a następnie, w latach 1967-1968, pełnił obowiązki dyrektora ds. lecznictwa Wojewódzkiej Poradni Wielospecjalistycznej.

Pełnił również obowiązki Dyrektora Naczelnego Szpitala Miejskiego nr 1 w Gliwicach, a następnie funkcję dyrektora ZOZ w Gliwicach. Obowiązki ordynatora Oddziału pełnił do czerwca 1991 roku. W 2022 roku z okazji 78. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego został uhonorowany przez prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Więcej na ten temat można przeczytać na stronie TVN Warszawa.

Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.

Zobacz także:

podziel się:

Pozostałe wiadomości