Fenki coraz częściej stają się pupilami ludzi, a co za tym idzie, kompanami życia nie gorszymi od kotów czy psów. Warto poznać bliżej te niezwykłe zwierzęta, zanim zdecydujemy się na hodowlę lisa pustynnego. Fenek nie powinien sprawiać większych kłopotów, choć jego niektóre zachowania mogą irytować.
Fenek – przystosowanie do życia na pustyni i inne ciekawostki
Fenek pustynny ( Vulpes zerda ) to najmniejszy z lisów, a także najmniejszy przedstawiciel z rodziny psowatych ( Canidae ). Jest drapieżnym ssakiem, który w naturalnych warunkach występuje na pustyniach północnej części Afryki i Półwyspu Arabskiego. Choć fenek jest najmniejszym z przedstawicieli psiej rodziny, to uchodzi za największego drapieżnego ssaka żyjącego na Saharze. Fenki dorastają do około 20–40 centymetrów długości. Drugie tyle (18–30 centymetrów) może mieć ogon fenka. Ich waga zależy od płci – samice ważą zazwyczaj niecały kilogram, natomiast samce mogą ważyć nawet o pół kilograma więcej. Tym, co wyróżnia fenka, są jego ogromne w porównaniu do reszty ciała uszy, które mogą mieć 10, a nawet 15 centymetrów długości. Takie uszy to dla fenka duże udogodnienie. Dzięki nim ma doskonały słuch, który pozwala wytopić ofiarę, nawet gdy ta znajduje się pod ziemią. Uszy fenka są również silnie ukrwione, co chroni organizm przed przegrzaniem, o które w pustynnych warunkach nie jest trudno. Futro fenka ma jasnobrązowy kolor, który stanowi idealny pustynny kamuflaż, a podszerstek nocą daje ochronę przed niskimi temperaturami. Silnie owłosione łapy uniemożliwiają poparzenie gorącym pustynnym piaskiem.
Fenki to zwierzęta aktywne nocą. Za dnia śpią w ukrytych pod ziemią norach, które czasami stanowią rozległe układy o kilkunastu wejściach i powierzchni do 120 metrów kwadratowych. Żywią się tym, co uda się im znaleźć na pustyni czy w jej okolicy. Menu fenka stanowią głównie chrząszcze i szarańcza, a także gryzonie, ptaki i jajka. Fenek poradzi sobie długo bez dostępu do wody, wystarczy mu ta zawarta w pokarmie. Lis fenek żyje zazwyczaj 10 lat w warunkach naturalnych. Osobniki w niewoli żyją o 2 lata dłużej. Fenek to zwierzę, które żyje w jednorodzinnych stadach składających się z około 10 osobników. Faza płodności samic fenka przypada na okres zimowy. Ciąża trwa około 50 dni. Młode rodzą się w marcu lub kwietniu. W czasie ciąży to samiec zapewnia pokarm samicy, natomiast młodymi opiekuje się cała rodzina. Młode fenków żyjących w niewoli mogą przyjść na świat znacznie później, na przykład latem. Warto wiedzieć, że zwierzęta łączą się w pary na całe życie. Naturalnym wrogiem fenków jest sowa, ale polują na nie także ludzie. Zazwyczaj w celu uzyskania futra. Zdarza się także, że fenki są łapane i sprzedawane turystom.
Fenek domowy – hodowla
Hodowla fenków w domowych warunkach staje się coraz bardziej popularna. I nie ma w tym nic dziwnego, zwierzęta te są bowiem bardzo urocze, przyjazne i wesołe. Lis fenek odznacza się łagodnym usposobieniem i łatwo go oswoić. Lubi towarzystwo innych zwierząt, na przykład kotów, i jest bardzo skory do zabawy nie tylko w młodym wieku. Fenek jest niezwykle skoczny i zwinny. Może skoczyć na około 60 centymetrów wysokości i na dwukrotnie większą odległość, zatem koniecznie należy zapewnić mu dużo przestrzeni do zabawy. Fenki trudno wyprowadzać na smyczy. Bardzo łatwo mogą się z niej uwolnić, to samo dotyczy także specjalnych szelek. Zatem spacer z fenkiem raczej się nie uda, a nawet jeśli, to nie będzie to najprostsze zadanie. Wyprowadzanie fenka bez smyczy nie wchodzi w grę ze względu na ich żywiołową naturę. Poza tym mogą być atakowane przez psy, a to za sprawą ich nietypowego zapachu. Jeśli już kupować sobie fenka, to jedynie do domu z ogrodem, w którym lisek będzie mógł się wybiegać, ale i w tym przypadku najlepiej zbudować dla niego specjalny, duży wybieg. Powinien być on zabezpieczony murkiem wkopanym głęboko w ziemię, ponieważ fenki świetnie radzą sobie z kopaniem w ziemi i raczej na pewno będą próbowały wydostać się z niewoli.
Fenka można z powodzeniem nauczyć korzystania z kuwety, wystarczy go jedynie dobrze zmotywować. Oprócz tego fenki można nauczyć różnych sztuczek. Koniecznie należy wspomnieć o odgłosach, jakie są wydawane przez te zwierzęta. Zalicza się do nich mruczenie, skrzeczenie, warczenie i piskliwe szczekanie, które może być niezwykle irytujące i należy koniecznie dobrze się zastanowić, czy warto sprawiać sobie tyle kłopotu. Fenek również będzie się czuł zdecydowanie lepiej na wolności.
Zobacz także: Czy Kuzya ma szansę na światową karierę?
Zobacz także:
W poznańskim zoo urodziły się urocze wielbłądy. "Teraz brykają i są najsłodsze"
Elżbieta II nadała imiona swoim nowym psom. Jeden został nazwany na cześć wuja królowej
Autor: Adrian Adamczyk