Zarówno włoska muzyka ludowa, jak też alternatywna i nowoczesna charakteryzują się wieloma wpływami zaczerpniętymi z różnych nurtów i gatunków. Warto dowiedzieć się więcej na temat jej historii i rozwoju na przestrzeni lat.
Zobacz też: Poważny niedosłuch i... doskonały słuch muzyczny. Historia Grzegorza Płonki >>>
Historia muzyki włoskiej
Początki szeroko pojętej muzyki włoskiej sięgają czasów Cesarstwa Rzymskiego. Duży wpływ na jej popularyzację mieli papieże, którzy dbali o rozwój śpiewów jednogłosowych. W wyniku tak silnej ingerencji Kościoła w rozpowszechnianie muzyki doszło do stopniowego podporządkowywania repertuaru obrzędom liturgicznym (godziny kanoniczne, msze święte), przez co nabrała wysoce religijnego charakteru. Z biegiem lat muzyka ewoluowała i około XIV wieku, gdy intensywnie rozwijały się włoskie miasta, kultura i literatura, rozkwitła również polifonia (wielogłosowość) w muzyce, a ta powoli zyskiwała coraz bardziej świecki charakter. Wyraźnie zauważalna stawała się również odrębność stylistyczna.
Zobacz też: Roksana Węgiel - jak nastolatka wzbiła się na szczyty popularności? >>>
W XV wieku włoska muzyka była szczególnie popularna wśród klasy mieszczańskiej, odznaczając się mistrzostwem i dojrzałością formy. Z czasem zaczęła się popularyzować za pośrednictwem tańca. Włoska muzyka tamtego okresu to również rozwój szkół kompozytorskich , w których kształcili się najwięksi wirtuozi różnych instrumentów. Muzyka włoskiego baroku odsłoniła kolejne jej oblicze, nasiąknięte wpływami flamandzkich kompozytorów. W tym okresie wyodrębnił się styl wenecki, charakteryzujący się polichóralnością oraz wprowadzający akompaniament do kompozycji wokalnych. Rozwinęły się również formy taneczne, improwizacyjne oraz imitacyjne.
Kolejne lata przynosiły coraz nowsze rozwiązania stylistyczne, zaskakujące ówczesnych miłośników kultury wyższej. Duży wpływ na ogólną formę muzyki włoskiej miała popularyzacja instrumentów klawiszowych, muzyki skrzypcowej, sonat solowych, a w późniejszym okresie opery. Znaczny przełom nastąpił po II wojnie światowej, gdy Włochy stały się ważnym ośrodkiem awangardy. Muzyka włoska w latach 50. i 60. XX wieku obfitowała w eksperymenty stylistyczne , łączące odważną inwencję twórczą z nowoczesnymi technikami kompozytorskimi. Ten trend utrzymywał się przez następne dziesięciolecia, dzięki czemu do muzyki wprowadzono elementy teatralne oraz inspiracje lingwistyką muzyczną.
Włoska muzyka biesiadna i ludowa
Cechą charakterystyczną włoskiej muzyki ludowej jest jej zróżnicowanie regionalne , będące efektem pozostałości minionych kultur oraz odrębności, które były następstwem podziałów terytorialnych. Jest ona również naznaczona wpływami tzw. nurtów popularnych oraz profesjonalnych, takich jak arie operowe. Wyróżnia się rozwiniętą śpiewnością, wielogłosowością oraz odniesieniami do dawnych systemów modalnych. W zależności od regionu można zauważyć pozostałości tradycji (np. konkursy wokalne, publiczne wykonywanie pieśni, występowanie lamentów czy krótkich aforyzmów śpiewanych na cześć kwiatów). W regionie południowym dobrze rozwinięte są formy instrumentalne, gdzie dużą rolę odgrywają dudy, oboje, klarnety, a także gitary, skrzypce oraz akordeon. Muzyka włoska ludowa nawet we współczesnych czasach jest bardzo popularna, a zainteresowanie jej różnymi odmianami wciąż rośnie.
Zobacz też: Mariusz Patyra - jedyny Polak, który wygrał konkurs im. Paganiniego >>>
Co to jest włoska muzyka Italiano?
Pod szerokim pojęciem włoskiej muzyki Italiano kryją się wszelkie gatunki muzyczne z tego obszaru – zarówno włoska muzyka gitarowa , jak i dyskotekowa . Jest to określenie, które świetnie się przyjęło w popkulturze, odwołując się do najpopularniejszych stylów reprezentowanych przez włoskich artystów. Wielu z nich osiągnęło rozgłos ogólnoświatowy, np. Zucchero, Eros Ramazzotti, Al Bano i Romina Power, Drupi oraz Toto Cutugno. Jej cechą charakterystyczną jest uniwersalność, zarówno pod względem treści, jak i formy – słychać to na przykład w muzyce włoskiej dla dzieci , którą wyróżniają zabawne teksty i prosta, chwytliwa melodia.
Włoska muzyka pop i disco
Muzyka pop i disco są we Włoszech bardzo popularne. Wyróżniają się śpiewnością, melodyjnością i lekkością w odbiorze. Wykonawcy reprezentujący ten styl muzyczny robią ogromną karierę nie tylko w kraju, ale również za granicą. Największe hity włoskiej muzyki popularnej są znane na całym świecie i doskonale sprawdzają się zarówno na tanecznych parkietach, jak i w domowym zaciszu. Współczesne przeboje nadal cieszą się dużym zainteresowaniem, ale tak naprawdę największe uznanie zyskała muzyka włoska lat 80. i 90. XX wieku , gdy nurt pop i disco przeżywał swój rozkwit. Wtedy powstały takie hity jak: Felicita , Acapulco , L'Italiano .
Autor: Filip Yak