Pesymista, optymista, realista – te trzy określenia używane są do nazywania ludzi, którzy wyróżniają się określonymi postawami wobec świata. Różnią się one między sobą w diametralny sposób. Największą dysproporcję można zauważyć na linii optymista-pesymista. O ile człowiek nastawiony optymistycznie stara się dostrzegać pozytywne strony każdej sytuacji, o tyle pesymista jest jego całkowitym przeciwieństwem.
Kto to jest pesymista?
Pesymista – kto to taki? W najprostszy sposób można opisać go jako osobę, która widzisz wszystko w ciemnych barwach. Jej stosunek do świata jest bardzo negatywny. Ze wszystkich sytuacji wyciąga to, co najgorsze i uważa, że to porażki i niepowodzenia są główną częścią życia. Pesymista ma też skłonności do wycofywania się, ponieważ często brakuje mu motywacji do działania. Nie potrafi uwierzyć, że może spotkać go coś dobrego, przez co pogrąża się we własnym smutku, niezadowoleniu i nieszczęściu.
Powyższy opis to nieco ekstremalny przykład tego, kim jest pesymista. Istotą tej postawy zawsze jest jednak analizowanie różnych sytuacji i zauważanie w nich złych elementów. Ważnym wyróżnikiem jest też tworzenie tzw. czarnych scenariuszy, które wiążą się z negatywnym postrzeganiem przyszłości.
Pesymistyczny człowiek kojarzy się więc ze zrezygnowanym ponurakiem. Faktycznie, ekstremalne przejawy takiej postawy mogą być bardzo destrukcyjne. Pesymista nie tylko narażony jest na dolegliwości ze strony zdrowia psychicznego, ale również fizycznego. Ciągły smutek może mieć bowiem bezpośredni wpływ na osłabienie układu immunologicznego.
Mimo to, niektórzy ludzie zauważają pewne zalety pesymizmu, zwłaszcza w jego umiarkowanym wydaniu. Na pytanie "co to znaczy pesymista" odpowiadają, że to osoba nie tylko smutna, ale przede wszystkim kreatywna, która patrzy na świat o wiele bardziej realistycznie, niż mają to w zwyczaju optymiści.
Skąd bierze się pesymistyczne podejście?
Człowiek nie rodzi się optymistą czy pesymistą, a dopiero nim staje. Pesymistyczne usposobienie może mieć kilka przyczyn. Wyróżnia się wśród nich, m.in.:
- przesadny perfekcjonizm – osoby, którzy za wszelką cenę dążą do doskonałości mają tendencję do popadania we frustrację, gdy cokolwiek im się nie udaje. Prowadzi to do sytuacji, w której nawet drobne potknięcia urastają w ich oczach do ogromnego problemu, co przekłada się na pesymistyczną wizję całego świata;
- brak wiary w swoich najbliższych – ta przyczyna dotyczy głównie ludzi, którzy mają dzieci; osoby te przesadnie zamartwiają się o swoje pociechy i boją się o ich przyszłość, co często prowadzi do tworzenia czarnych scenariuszy;
- mała asertywność – osoby, które nie umieją odmawiać często są wmanewrowywane w sytuacje, w których wcale nie chciały się znaleźć; może to prowadzić do frustracji i poczucia bycia wykorzystanym;
- lęki z przeszłości (zwłaszcza z dzieciństwa) – osoby, które w swoim życiu doświadczyły przykrych sytuacji mają większe tendencje do pesymizmu, a ponadto, jeśli jako dzieci bały się podejmować nowe wyzwania, mogą zachowywać się podobnie także w dorosłym życiu;
- wychowanie – duży wpływ na to, czy ktoś będzie optymistą czy pesymistą ma jego rodzina i otoczenie, które kształtują poczucie wartości człowieka.
Pesymista czy pesymistka, czyli którą płeć częściej wyróżnia negatywne nastawienie?
Kto częściej widzi wszystko w czarnych barwach – kobiety czy mężczyźni? Zwykło się uważać się, że ta postawa dotyczy zazwyczaj pań. Nie oznacza to jednak, że panowie są od niej wolni. Tak naprawdę wśród przedstawicieli każdej płci można znaleźć osoby negatywnie nastawione. Dlaczego więc uważa się, że jest to domena kobiet?
Główną podstawą tego założenia jest przeświadczenie, że kobiety mają większe skłonności do rozmyślania i analizowania wszystkich sytuacji. W związku z tym pesymistka nawet w pozornie błahym wydarzeniu będzie doszukiwać się drugiego dna i rozkładać każdy problem na czynniki pierwsze. Prowadzi to do sytuacji, w której negatywne kwestie zaczynają przysłaniać jej cały świat, nawet jeśli w rzeczywistości spotyka ją więcej miłych rzeczy. Ponadto, kobiety bardzo często czują dużą odpowiedzialność za swoje dzieci. Nadmierna troska powoduje, że zaczynają zamartwiać się na zapas, a także mają tendencję do tworzenia czarnych scenariuszy.
Optymista, realista, pesymista – która postawa jest najlepsza?
W uproszczeniu pesymista cechuje się podejściem negatywnym, optymista pozytywnym, zaś realista wydaje się najbardziej trzeźwo spoglądać na świat. Która postawa jest najlepsza? Przede wszystkim należy pamiętać, że ludzie nie są czarno-biali. Trudno więc wyrokować, które podejście jest najlepsze, ponieważ uwarunkowane jest to wieloma czynnikami. Z pewnością bycie chronicznym pesymistą może przysporzyć wielu problemów. Mimo to, także nadmierny optymizm czy realizm nie zawsze są wskazane. W związku z tym, najlepiej umiejętnie łączyć wszystkie te postawy i znaleźć swój własny złoty środek.
Zobacz także:
- Główni bohaterowie do filmu o Barbie są już wybrani. Kto zagra Kena?
- Joanna Przetakiewicz o swoim stylu: "Lubię chodzić ciągle w tych samych rzeczach"
- 3 podstawowe trendy modowe, które zdominują tegoroczną jesień
Zobacz wideo: Kayah: "Mam tendencję do pesymizmu. Wciąż widzę szklankę do połowy pustą"
Autor: Adrian Adamczyk