Nosówka u kota to błędna nazwa panleukopenii – groźnej choroby wywołanej przez wirus i atakującej w szczególności kocięta.
Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo
Ciekawostki o zwierzętach
Co to jest panleukopenia u kota?
Panleukopenia to schorzenie wysoce zaraźliwe i bardzo niebezpieczne dla kociąt. Starsze zwierzęta przechodzą chorobę łagodniej i w ich przypadku znacznie rzadziej kończy się ona śmiercią. Najbardziej narażone są koty między 6. tygodniem a 4. miesiącem życia, a także płód w łonie zakażonej matki, który często rodzi się martwy.
Wirusa panleukopenii bardzo trudno zwalczyć z powodu jego wysokiej odporności na działanie czynników środowiskowych i większość środków chemicznych. Zakażone zwierzę wydala go głównie z kałem, ale może pojawić się również w moczu, wymiocinach, krwi i ślinie. Znajdując się poza żywicielem, jest w stanie przetrwać nawet rok w temperaturze pokojowej.
Wirus panleukopenii atakuje jelita, w których dochodzi do stanu zapalnego, a następnie do odwodnienia organizmu i zaburzenia wchłaniania. W szpiku kostnym hamuje produkcję białych krwinek, co skutkuje poważną leukopenią i spadkiem odporności. Choroba rozwija się zarówno w układzie pokarmowym, jak i krwiotwórczym.
Jakie są objawy panleukopenii u kotów?
Najsilniej na wirusa reagują młode kocięta, które nie mają odpowiedniej odporności. Pierwszymi objawami panleukopenii u kota jest apatia, niechęć do zabawy, brak apetytu, pragnienia oraz wysoka gorączka. Zwierzę może całe dnie leżeć, rusza się niechętnie i z dużym utrudnieniem, zaniedbuje też pielęgnację futra. Zwierzę cierpi na bóle brzucha, a później także na wymioty. Zazwyczaj po kilku dniach pojawia się ostra, lejąca się biegunka, kał często jest zabarwiony krwią.
U kociąt, które przechodzą ostrą postać panleukopenii z cięższymi objawami, choroba często kończy się sepsą, a w konsekwencji prowadzi nawet do śmierci. Przeżywalność zwierząt powyżej 5. miesiąca życia, które mają lepszą odporność, jest zdecydowanie większa, a objawy są znacznie łagodniejsze. Dorosłe chore koty mogą przechodzić chorobę bezobjawowo lub wykazywać łagodne symptomy, takie jak biegunka, wymioty i chwilowy brak apetytu. Zazwyczaj objawy te ustępują samoistnie.
Drogi zakażenia wirusem panleukopenii
Jako że wirus panleukopenii występuje w kale i innych wydzielinach zwierząt chorych na tzw. koci tyfus, kot narażony jest na zakażenie nie tylko poprzez bezpośredni kontakt z nosicielem wirusa, ale również zetknięcie się z jego odchodami. Zwierzę może się zarazić wirusem drogą donosową lub doustną. Potencjalnym źródłem zakażenia będzie też właściciel, jeśli przyniesie do domu kocie odchody na butach czy ubraniu. Panleukopenia u kota występuje również u płodów w łonie chorej matki, gdyż wirus przekracza barierę łożyskową.
Jak leczyć panleukopenię u kota?
Leczenie panleukopenii u kota poprzedza diagnoza lekarza weterynarii oparta na badaniach krwi i kału. W przypadku choroby morfologia wykazuje silny spadek liczby białych krwinek. Natomiast za pomocą testu płytkowego można wykryć antygen wirusa w kale zwierzęcia.
Niezwykle istotne w procesie leczenia panleukopenii u kota jest odpowiednie nawodnienie organizmu zwierzęcia. W tym celu weterynarz podaje kotu kroplówkę z płynami uzupełniającymi elektrolity i glukozą. Pomocne w zmniejszeniu odwodnienia będą również leki przeciwwymiotne. Dożylnie podawane są także antybiotyki, które mają zapobiec zakażeniom bakteryjnym. Istotne dla odbudowania dobrej kondycji układu pokarmowego jest podawanie leków działających osłonowo na żołądek i jelita, probiotyków oraz witamin z grupy B.
Dawniej skuteczną formą leczenia panleukopenii było podawanie zwierzętom surowicy z gotowymi przeciwciałami, jednak to preparat obecnie niedostępny na rynku. Alternatywą jest aplikacja młodemu kotu surowicy od innego osobnika, który chorował na panleukopenię i wyzdrowiał.
Każdy właściciel powinien wiedzieć, jak zapobiegać panleukopenii u swojego zwierzęcia. Szczepionka, która wchodzi w zakres podstawowych szczepień u kotów, chroni przed zakażeniem zarówno wirusem panleukopenii, jak i kocim katarem. Pierwsze szczepienie u kociąt należy przeprowadzić po skutecznym odrobaczeniu w 8–9 tygodniu życia. Drugą dawkę szczepionki aplikuje się zwierzęciu po 2–3 tygodniach, a następnie po roku. Szczepienia przypominające można przeprowadzać co 2–3 lata.
Profilaktyka w zapobieganiu panleukopenii u kota jest najważniejsza. Dlatego należy pamiętać o regularnym odrobaczaniu i zaszczepieniu zwierzęcia.
Zobacz także:
- FIP – zakaźne zapalenie otrzewnej u kotów – co to jest i jakie są objawy?
- Tajemnicza choroba zabija koty. "100 procent śmiertelności"
- Nużyca u psa i kota – przyczyny, objawy i leczenie choroby
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: Tatiana Meteleva/Getty Images