Likaon to dziki pies żyjący we wschodniej i południowej Afryce. Jest jednym z najstarszych gatunków zwierząt mięsożernych. Wzrok przykuwa jego wyjątkowa panterka. Sprawdź, czym się odznacza to dzikie afrykańskie zwierzę.
Likaon pstry – pochodzenie i występowanie
Choć swoje korzenie ma w Eurazji, likaon żyje obecnie jedynie we wschodniej i południowej Afryce. Nazwa łacińska, czyli lycaon , to połączenie słów "wilk" oraz "malowany". Ten dziki pies zamieszkuje np. wschodnią Nigerię, Kenię czy Zambię. Lubi ciepłe i suche obszary, dlatego najczęściej występuje na południe od Sahary. Jego żywiołem są otwarte tereny, więc nie można spotkać go w lesie. Likaon pstry, potocznie zwany po prostu likaonem, żyje na obszarach górzystych, najczęściej wybiera sawannę trawiastą.
Zwierzę należy do ssaków drapieżnych i jest najrzadszym dużym mięsożercą na świecie. Dawniej ten pies afrykański żył na otwartej przestrzeni i uznawano go za najbardziej krwiożerczego dzikiego psa. Gatunek był bardzo popularny. Dziś to zwierzę jest pod ochroną, występuje bardzo rzadko, dlatego wpisano je do Czerwonej Księgi (spisu gatunków zagrożonych).
Likaony żyją w stadach, które mogą liczyć od 6 do 20 zwierząt, jednak jest to gatunek zagrożony. Młode osobniki często umierają z głodu, ponieważ rodzina nie jest w stanie zapewnić pokarmu każdemu zwierzęciu.
Likaony często znajdują się w parkach narodowych. W Afryce ludzie strzelają do tych drapieżników, dlatego gatunkowi grozi wyginięcie. Niekiedy dochodzi też do trucia tych zwierząt. Populacja likaonów jest również podatna na choroby, więc stada liczą coraz mniej osobników.
Likaon – ciekawostki na temat jego wyglądu i zachowania
Zwierzę wyróżnia się spośród innych psów. Wzrok przykuwa jego smukła sylwetka, długie nogi, a także duże, szerokie i zaokrąglone uszy. Budowa ciała świadczy o przystosowaniu do biegania i pokonywania długich dystansów, nawet w terenach górzystych. To zwierzę wyróżnia także kolorystyka. Panterka na ciele likaona ma kolory: rudy, czarny oraz biały. Młode osobniki na początku są czarno-białe, ale z biegiem czasu ich łaty zmieniają barwę. Wygląd plamek nie jest przypadkowy. Cętki, tak samo jak u tygrysów czy lampartów, mają właściwości maskujące, jednak ich wygląd jest wyjątkowy.
Co ciekawe, na łapach likaonów znajdują się tylko cztery palce. Jeśli chodzi o wagę, dorosły dziki pies może osiągnąć nawet 36 kilogramów przy 75–140 centymetrach długości.
Choć na pierwszy rzut oka zwierzę wydaje się podobne do gatunków, które żyją w domach, to zachowaniem przypomina wilka lub lisa .
Likaony – polowanie
Likaony są drapieżnikami, które najczęściej polują na gazele i antylopy. Ich celem są także gryzonie oraz ptaki. Polowanie likaonów odbywa się w stadach – im więcej osobników, tym większa skuteczność łowów.
Zwierzęta te najczęściej polują rano i wieczorem, wykorzystując swój zmysł wzroku. Co ciekawe, likaony mają rytuał poprzedzający polowania. To przejaw życia społecznego w grupie. Na początku psy biegają wokół siebie i wydają odgłosy przypominające ćwierkanie. Zaczepiają się wzajemnie, a kiedy są już gotowe, ruszają na polowanie całym stadem.
Likaony są bardzo dobrze zorganizowane – każdy osobnik wie, jakie zadanie do niego należy. Zwierzęta te mają instynkt, są drapieżne i wytrzymałe. Otaczają swój cel z boków oraz z tyłu. Działają błyskawicznie i pewnie, nawet jeśli ich ofiara porusza się z podobną prędkością. Potrafią biegać szybko i przez długi czas.
Podczas polowania często wymieniają się rolami, dlatego doskonale radzą sobie w pracy zespołowej. Kiedy dochodzi do starcia pomiędzy likaonami a ofiarą, obalają ją na ziemię. Zabijają przeciwnika na miejscu, często atakując brzuch. Mówi się, że aż 80 proc. polowań psów afrykańskich, czyli likaonów, kończy się pomyślnie. To znacznie więcej niż w przypadku np. lwów. Po polowaniu resztę pokarmu zanoszą szczeniętom i samicom.
Likaon – dziki pies z instynktem rodzinnym
Mimo że likaon pstry jest drapieżny i atakuje swoje ofiary, nie wahając się, w relacjach społecznych i rodzinnych jest opiekuńczy. W stadach likaonów obowiązuje hierarchia. Młodsze zwierzęta ustępują starszym, a na powitanie wydają różnorodne dźwięki. W stadzie znajduje się najczęściej jedna para oraz dorosłe samce, czyli synowie, którzy pomagają w wychowywaniu młodszych osobników. Samice mogą mieć nawet 10 czy 15 szczeniąt, a większość z nich to samce.
Zobacz także:
Grzyby zdrowe, lecznicze, wielozadaniowe i zaskakujące. "Myślałem, że to bardzo ładne brownie"
Mieszkańcy Czarnobyla 35 lat po katastrofie. Teraz to głównie dzikie zwierzęta
Co zrobić, gdy spotkamy jeża? "Nie dotykajmy go, tylko poinformujmy odpowiednie służby"
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: Stone RF