Matka z dwójką dzieci wydostała się z piekła wojny. "Mariupol znajduje się 1300 km od Polski"

Uwaga TVN. Starają się wydostać bliskich z piekła wojny
Uwaga! TVN: Starają się wydostać bliskich z piekła wojny
Uwaga! TVN: Starają się wydostać bliskich z piekła wojny
Leszek Żukowski "Antek
Leszek Żukowski "Antek
Jerzy Mindziukiewicz
Jerzy Mindziukiewicz
Janusz Maksymowicz
Janusz Maksymowicz
Mariupol to jedno z najmocniej oblężonych miast w Ukrainie. Dzięki zaangażowaniu, pomocy i empatii Polaków, bliscy Valerii i Yuriiego zostali bezpiecznie przetransportowani do Polski. - Dziękujemy bardzo za tę pomoc - podkreślają Ukraińcy mieszkający w Polsce.

Uwaga TVN. Matka z dziećmi uciekła z Mariupola

Ponad 1300 kilometrów do granicy z Polską, tyle musiała pokonać synowa i wnuki Valerii i Yuriiego, by uciec z ogarniętego wojną Mariupola - Po drugiej stronie granicy została rodzina, dzieci. Nie wiemy, co będzie dalej – ubolewa Valeria. - Chciałem wziąć samochód i jechać ich zabrać – mówi Yurii. - Ale potem pojawiła się wiadomość, że po przekroczeniu granicy z Ukrainą mąż będzie musiał wstąpić do armii – dodaje pani Valeria. - I sam nie wiem, co robić, pięćdziesiąt na pięćdziesiąt – przyznaje Yurii.

Valeria i Yurii przyjechali do Polski kilka lat temu. Kilka miesięcy temu dojechał ich syn – Vladlen. Na Ukrainie i na zajętym przez Rosję Krymie została reszta dzieci małżeństwa, ich wnuki i najbliższa rodzina. Po wybuchu wojny Valeria i Yurii czują bezradność i strach o losy najbliższych.

Valeria i Yurii przyjechali, aby pracować w Polsce

Valeria i Yurii przyjechali do naszego kraju ze względów finansowych. - Takiej pracy, jak wykonuję, w Mariupolu nie ma. Jestem tam niepotrzebny. A tutaj, jako dobry fachowiec, potrzebny jestem. Przyjechałem, by "sprzedać" swoje ręce w Polsce – tłumaczy Yurii. - Z kolei ja w Ukrainie miałam pracę. Ale wiedziałam, że to niemożliwe, by się rozłączyć z mężem. Rodzina powinna być razem. Po przyjeździe do Polski było mi ciężko. Całkowicie zmieniłam pracę. Tam byłam kierowniczką sklepu, a tu pracuję w serwisie sprzątającym – wyjaśnia Valeria.

Wojna w Ukrainie. Ewakuacja rodziny z Mariupola

Polski pracodawca Yuriiego opowiedział swojej córce o rozdzielonej rodzinie. - Wpadliśmy na pomysł, że musimy ich sprowadzić. No bo jak tak może być - wojna, a tam zostały dzieci – mówi Paulina Dzięgielewska. - Zanim wszystko się zaczęło, u nas w Ukrainie przestały latać samoloty rejsowe. Dowiedzieliśmy się, że i pociągi nigdzie nie jeżdżą. Zachodziliśmy w głowę, jak ich stamtąd zabrać. Jechać nie było sensu, tam na granicy od razu karabin maszynowy do ręki by dali, idź wojuj. Zaczęliśmy szukać jakiejś opcji - opowiada Vladlen.

Za sprawą Pauliny i jej ojca powstał post na Facebooku. - Napisałam, że pilnie potrzebujemy pomocy, że w Mariupolu jest matka z dwójką dzieci, którzy muszą się dostać do Polski. Że czeka na nich rodzina. Ludzie zaczęli to udostępniać i tak poszło – opowiada Paulina. Chodziło o ściągnięcie do Polski żony Vladlena z dziećmi, czyli synowej Yuriiego i Valerii oraz ich wnuków. Ewakuacja rodziny okazała się bardzo trudna. Pomogła fundacja Humandoc, a także dokumentalistka Uwagi!, która była zaangażowana w sprawę.

- Mariupol znajduje się 1300 kilometrów od granicy z Polską, pod granicą z Rosją. Miasto z dwóch stron otoczone jest przez wojska rosyjskie. Jest to jedyne miejsce, które pozostało niezdobyte. Cały czas są tam bardzo silne ostrzały. Dlatego ewakuacja jest tak ciężka – tłumaczy Stanisław Brudnoch z fundacji Humandoc.

Wdzięczność dla Polaków

W końcu udało się wszystko zorganizować. W autobusie ewakuującym mieszkańców Mariupola znalazło się miejsce dla żony Vladlena i dwójki jego dzieci. - Chcę wyrazić wdzięczność tym, którzy pomogli z autobusem, który teraz przewozi moją rodzinę. I chcę powiedzieć Polakom: dziękuję – mówi Vladlen.

Żona mężczyzny zabrała, to, co najpotrzebniejsze: dokumenty, kilka ubrań i trochę jedzenia na drogę. Podróż była koszmarem, ale dziś nie ma to znaczenia. Po 50 godzinach jazdy, rodzina mogła spotkać się na polskiej granicy. - Jechaliśmy grupą: 30 osób, zwierzęta, koty, psy. I przede wszystkim dzieci - malutkie i starsze. Na granicy musieliśmy spędzić noc, wszyscy życzliwie pomagali sobie nawzajem. Wszyscy się poznaliśmy. Dziękuje wolontariuszom, którzy nam pomagali – mówi Katerina, żona Vladlena.

Przyjazd kobiety z dziećmi nie kończy rodzinnych trosk. Niepewność i strach zostanie z nimi do końca wojny.

- Chcę, żeby wojna się skończyła i cała rodzina była żywa. My wszyscy tego chcemy. Po prostu – mówi Katerina. I dodaje: - Mam nadzieję, że szybko się to skończy. Chcę zobaczyć rodziców. Dom to dom.

Cały reportaż można obejrzeć na stronie Uwaga! TVN.

Zobacz także:

  • 30 lat doświadczenia
  • Od 2014 roku z misją w Ukrainie, z biurem pomocowym w Kijowie
  • Opiera się na 4 zasadach: humanitaryzmu, bezstronności, neutralności i niezależności
  • Regularnie publikuje raporty finansowe ze swoich działań
podziel się:

Pozostałe wiadomości