Zawilec japoński najlepiej sadzić jesienią, szczególnie, że jest to roślina dobrze zimująca i w miarę odporna na mrozy. Rozmnażać ją można przez drewniejące karpy oraz nasiona. Zawilec japoński dobrze komponuje się z innymi bylinami. Na przykład: paprociami, brunerami, bodziszkami, parzydłem leśnym. Ślicznie prezentuje się na tle drewnianych ogrodzeń, ścian budynków, altan.
Zawilec japoński – uprawa
Zawilce japońskie sadzi się głównie na rabatach bylinowych oraz na trawnikach. Wbrew pozorom roślina ta nadaje się również na kwiat cięty. Uprawa zawilca japońskiego wymaga spełnienia określonych warunków :
· potrzebna jest dobra, ciepła, żyzna gleba,
· wskazana jest gleba próchnicza o obojętnym odczynie pH,
· dobrze, aby gleba była nieco wilgotna,
· miejsce powinno być zacienione, aczkolwiek nie powinno się sadzić zawilca japońskiego bezpośrednio pod drzewami,
· należy unikać miejsc o dużym nasłonecznieniu i suchej glebie.
Zawilce japońskie nie tolerują również stanowisk o stojącej wodzie, zastoisk mrozowych oraz przeciągów.
Zawilec japoński to bylina z roślin jaskrowatych . Powstała z wyniku połączenia dwóch gatunków: jednego z Chin i jednego z zachodniej części Himalajów. Może ona osiągać od 40 do 150 cm wysokości.
Zawilec japoński szybko i dynamicznie się rozrasta . Silnie się również ukorzenia: tworzy grube i mięsiste kłącza oraz głęboko w ziemię sięgające korzenie. Liście zawilca japońskiego wyrastają na końcach rozgałęzionych pędów. Są one trójdzielne, pierzaste i owłosione. Liście są duże, klapowane i zielone. Często ząbkowane na brzegach. Zawilec japoński wypuszcza wiele liście, a gęsta ich rozeta to największa ozdoba rośliny do czasu pojawienia się kwiatów.
Zawilec japoński – biały, różowy lub fioletowy
Zawilec japoński biały to najbardziej popularna odmiana rośliny. Natomiast można spotkać również inne odmiany, o różowych, czerwonych lub fioletowych kwiatach. Od spodu kwiaty zawilca, podobnie jak jego liście, są owłosione. Są również nieco ciemniejsze, o intensywniejszej barwie niż na wierzchu. Odmiany zawilca japońskiego różnią się również objętością kwiatostanu. Jedna występują jako pojedyncze kwiaty, inne jako pełne. W większości przypadków są to kwiaty koszyczkowe z żółtym środkiem.
Kwiaty zawilca japońskiego wyrastają z końców górnych liści . Pojawiają się one na rozgałęziających się, miękkich szypułkach. Roślina kwitnie od sierpnia do października. Z tego też powodu jest to bardzo cenna ogrodowa bylina. Kwitnie ona, gdy większość roślin traci już swoje kwiaty. Dzięki późno kwitnącym roślinom, takim jak zawilec japoński, nasz ogród może być zaś kolorowy do końca jesieni.
Zawilec japoński – odmiany
Odmiany zawilca japońskiego różnią się kolorem kwiatów, ich gęstością (pojedyncze, pełne, półpełne), a także wielkością całej rośliny. Wśród najpopularniejszych odmian należy wskazać:
· zawilec japoński Splendens – o ciemnoróżowych, dużych, pojedynczych kwiatach; osiąga wysokość do 80 cm;
· zawilec japoński Konigin Charlotte – o jasnoróżowych, dużych, pojedynczych kwiatach i wysokości do 80-90 cm;
· zawilec japoński Whirlwind – o kwiatach białych, półpełnych; osiąga wysokość do 70 cm;
· zawilec japoński September Charm – jedna z niewielu odmian tolerujących duże nasłonecznienie, jedna z największych (120 cm) o półpełnych różowych kwiatach;
· zawilec Honorine Jobert – odmiana o pojedynczych, dużych, białych kwiatach i wysokości 50-70 cm;
· zawilec japoński Bressingham Glow i Prinz Heinrich – odmiany o kwiatach półpełnych, ciemnoróżowych i wysokości 70-80 cm.
Jak pielęgnować zawilce japońskie?
Zawilec japoński pochodzi z dość ciepłych rejonów świata. Radzi on sobie co prawa z polskimi warunkami, ale nie najlepiej znosi niskie temperatury i mróz. Z tego też powodu zawilce japońskie warto ściółkować i okrywać . Można wykorzystać do tego liście lub stoisz. Ściółka natomiast nie tylko chroni przed chłodem, ale i zabezpiecza podłoże przed wysychaniem. Chroni też przed chwastami.
Jak rozmnażać zawilce japońskie?
Zawilec japoński można rozmnażać na dwa sposoby. Przez podział (drewniejące karpy) oraz nasiona. Ten pierwszy sposób jest bardzo prosty, ze względu na dynamiczny rozrost rośliny. Podział należy wykonać wiosną. Drugi sposób wymaga znalezienia nasion ze sprawdzonego miejsca. Samodzielnie zebrane z reguły nie zagwarantują powtarzalności cech danej odmiany.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN