Miechunka rozdęta – co to takiego?
Czym jest miechunka rozdęta? Czy jest jadalna? Jak wygląda i jakie ma wymagania? To najczęstsze pytania, jakie pojawiają się, gdy poznajemy tę roślinę. Dlaczego warto mieć ją w swoim ogrodzie?
Miechunka rozdęta (Physalis alkekengi ) to gatunek rośliny zaliczany do rodziny psiankowatych (Solanaceae). Jest nazywana także pęchęrznicą i garliczką. W warunkach naturalnych możemy ją spotkać w zachodniej, południowej i środkowej Europie, a także w Azji, gdzie rośnie głównie w Indiach oraz na obszarach o umiarkowanym klimacie. W naszym kraju jest kenofitem, czyli gatunkiem zadomowionym.
Miechunka rozdęta jest byliną o silnie rozrastającym się kłączu i długich, wyprostowanych pędach dorastających nawet do 1 metra długości. Łodyga miechunki jest krótko owłosiona, może być rozgałęziona lub pojedyncza. Miechunka wytwarza intensywnie zielone, całobrzegie i jajowate liście. W maju i czerwcu pojawiają się drobne, białe i niepozorne kwiaty wyrastające pojedynczo na szypułkach. Tym, co najbardziej przykuwa wzrok u miechunki rozdętej, są jej dwukomorowe owoce wielkości wiśni – błyszczące i pomarańczowe, a czasami nawet szkarłatne. Owoce miechunki rozdętej otacza mieszek w kolorze pomarańczowym, z wyglądu przypominający mały, chiński lampion. W takiej formie jest ozdobą rośliny aż do zimy, nawet w zasuszonej formie.
Miechunka rozdęta – uprawa
Miechunka rozdęta to roślina wieloletnia, jednak niektóre jej odmiany mogą w naszym klimacie przemarzać, dlatego są sadzone jako rośliny jednoroczne. Miechunka rozdęta jest geofitem. Zimą część nadziemna obumiera, by odrodzić się na wiosnę. Stanowisko dla miodunki rozdętej może być słoneczne lub lekko zacienione. Podłoże powinno być żyzne, ale mogą one rosnąć także na glebach piaszczystych i uboższych w składniki pokarmowe. Kiedy roślina jest młoda, należy dokładnie usuwać chwasty wyrastające w jej pobliżu oraz stosować okrywanie na zimę. Na późniejszym etapie jej rozwoju może ona jednak tak intensywnie się rozrastać, że będzie zagłuszać inne rośliny rosnące w jej sąsiedztwie, co także należy wziąć pod uwagę, planując jej posadzenie. Miechunka rozdęta jest odporna na choroby i szkodniki roślin.
Najprostszym sposobem rozmnażania miechunki rozdętej jest wysiew nasion, do którego przystępujemy na przełomie marca i kwietnia. Nasiona wysiewamy w temperaturze szklarniowej, co pomoże uchronić je przed ewentualnymi wiosennymi przymrozkami. Do gruntu wysadzamy miechunkę rozdętą dopiero, gdy mrozy nie stanowią już zagrożenia, czyli po 15 maja. Innym sposobem jest rozmnażanie poprzez podział kłączy.
Miechunka rozdęta może być uprawiana zarówno w gruncie, jak i w pojemnikach. Sprawdzi się w ogrodach w stylu wiejskim, na ogrodowej rabacie lub przy ścianie budynku. Pędy z zaschniętymi owocami są ozdobą suchych bukietów i innych kwiatowych kompozycji.
Miechunka rozdęta – właściwości lecznicze
Niewielu z nas zdaje sobie sprawę z licznych zalet, jakie posiada miechunka rozdęta. Trująca, dziwna, niejadalna – tak myślą o niej ci, którzy nie znają dobrze tej rośliny. Owoce miechunki, oprócz tego, że są jadalne, mogą pomóc poprawić stan naszego zdrowia. Znajdziemy w nich witaminę C, potas, beta-karoten i glukozę. Owoce miechunki przyczyniają się do poprawy przemiany materii, działają oczyszczająco i przeciwzapalnie. Owoce miechunki rozdętej łagodzą objawy przeziębienia, oprócz tego mogą przynieść ulgę w chorobach stawów, działają odżywczo i regenerująco – jest wiele powodów, dla których warto uprawiać miechunkę rozdętą w naszym ogrodzie.
Miechunka rozdęta – przepisy
Miechunka jest także używana w kuchni. Stanowi element ozdobny deserów i oryginalnych sałatek. Ma ciekawy, kwaśny smak i może też być interesującym dodatkiem do drinków albo koktajli. Osobom, które lubią kulinarne wyzwania, na pewno spodoba się przepis na prosty dżem z owoców miechunki.
Potrzebne będą:
- 2 szklanki owoców miechunki,
- 1 szklanka cukru,
- 1 szklanka soku jabłkowego,
- 1 cytryna,
- garść świeżo startej skórki pomarańczy.
Owoce miechunki rozdętej dokładnie myjemy i obieramy. Powinny być dojrzałe, o pięknym pomarańczowo-czerwonym kolorze Następnie dusimy je z cukrem przez około pół godziny, dodając w trakcie sok z jabłek. Pod koniec duszenia dodajemy sok z cytryny oraz skórkę pomarańczy. Konfiturę przekładamy do wyparzonych słoików, które pasteryzujemy lub – jeśli zamierzamy delektować się dżemem od razu – przechowujemy go w lodówce. Taka konfitura stanowi idealny dodatek do chleba, ciast i naleśników.
Zobacz także:
- Nie masz ręki do kwiatów? Oto rośliny, które sprawdzą się w każdych warunkach
- Ich domy zamieniły się w małe dżungle. "Nagle sobie zdałam sprawę, że mam ponad setkę roślin"
- "Moda na zielone", czyli zainteresowanie kolekcjonowaniem kwiatów. Za niektóre ludzie płacą kilka tysięcy złotych
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: iStockphoto
