Muflon – przodek owcy. Gdzie występuje i jak wygląda?

Muflon
Jose Antonio Orellana Gil/Getty Images
Co to jest muflon? To parzystokopytny ssak przypominający owcę. Jego znakiem charakterystycznym są zakręcone do przodu duże rogi. Naturalnie występuje na Korsyce i Sardynii, jednak można go spotkać również w Niemczech, Austrii, Francji, Słowacji, Polsce oraz we Włoszech i w niektórych regionach Hiszpanii.

Pierwotnie muflony występowały na terenach Azji Mniejszej, jednak 8000 lat temu zostały specjalnie lub przypadkowo zasiedlone w rejonie Morza Śródziemnego, szczególnie na Korsyce i Sardynii. Później sztucznie przeniesiono je na tereny Europy Zachodniej, prawdopodobnie w celach łowieckich. Muflony w Polsce można spotkać na terenach górskich, szczególnie w Sudetach, Karkonoszach, Górach Sowich i Bardzkich. Dobrze zaaklimatyzowały się również w Górach Świętokrzyskich, gdzie trafiły w 1952 roku. Spotkamy je też na Mazurach, na terenie Gór Dylewskich. Widziane były także w lasach w okolicach Wałcza.

Wygląd muflona

Muflony są przodkami owiec, więc znacznie je przypominają. Samice muflonów różnią się od samców wielkością – są mniejsze, drobniejsze i mają inne rogi. Długość zwierzęcia wynosi od 70 do 90 cm. Wysokość w kłębie to maksymalnie 75 cm. Waga samicy muflona, zwanej owcą, wynosi do 35 kg. Samiec, tryk, waży do 50 kg. Rogi muflona, ślimy, pokryte są pierścieniowatymi zgrubieniami. U samców są długie, grube, zakręcone ku przodowi. Ich długość wynosi nawet do 80 cm, tymczasem u samic albo nie występują, albo mają maksymalnie 10 cm i są skierowane do tyłu. Rogi muflonów rosną stopniowo po urodzeniu. Samice mają zdolność beczenia i wykorzystują ją do przyzywania młodych. Samce muflona rzadko wydają z siebie dźwięki. Zwierzę jest pokryte krótką sierścią, zwaną runem lub wełną. U tryków runo jest ceglasto-brązowe, z tendencją do ciemnienia na zimę. Na grzbietach samców występują białe symetryczne plamy, nazywane "siodłem". Również podbrzusze, nogi od stawów kolanowych w dół i zad są białe. Muflony mają "brody" – na podgardlu sierść jest zazwyczaj dłuższa i gęściejsza. Warto wspomnieć nieco o racicach muflonów – mają one tendencję do rozrostu, a muflony poruszające się po skałach automatycznie je ścierają. Z tego powodu muflony żyjące na terenach bez skał mogą mieć problem z poruszaniem się przez zbyt duży przyrost racic.

Muflony to bardzo sprawne zwierzęta. Potrafią szybko biegać i wysoko skakać, mają dobrze rozwinięty słuch i wzrok.

Muflony – tryb życia i upodobania

Muflony to zwierzęta stadne i funkcjonują w grupach po kilka lub kilkanaście osobników, gdzie najstarsza owca jest przewodnikiem stada. Najlepiej czują się w górach do maksymalnie 2000 m n.p.m. Zimą schodzą w doliny, gdzie łatwiej jest im znaleźć pożywienie. Muflony zaznaczają swoje terytorium za pomocą wydzieliny z gruczołów między palcami. Prowadzą dzienny tryb życia – żerują zazwyczaj w lasach na terenach górzystych. Zdarza się jednak, że są aktywne również nocą, szczególnie wtedy, kiedy czują zagrożenie. Noce spędzają, śpiąc obok siebie na miękkim poszyciu, ogrzewając się wzajemnie swoimi ciałami. W Polskich warunkach muflony oddziałują negatywnie na przyrodę. Ich działalność niszczy formacje skalne, prowadzi do ubożenia runa leśnego oraz degradowania lasów liściastych. U naszych południowych sąsiadów zwierzęta te dość często niszczą uprawy rolne. Z tego powodu co jakiś czas organizuje się tam polowania na muflony. Te podobne do owiec zwierzęta żywią się roślinnością, krzewami, owocami, korą, suchymi liśćmi i porostami. Chętnie zjadają również cienkie gałązki i zioła. Muflony rozmnażają się wolno – ciąża samicy trwa 22 tygodnie i rodzi się z niej jeden osobnik. Przeciętnie żyją ok. 20 lat. Gody muflonów trwają od sierpnia do października. Samce walczą o zainteresowanie samiczek za pomocą poroży. Niektóre walki są tak zacięte, że rogi muflonów zwierają się ze sobą i nie ma możliwości ich rozdzielenia. Wtedy, niestety, dochodzi do śmierci samców.

Hodowla muflonów

Muflony są zwierzętami występującymi naturalnie dość rzadko, dlatego istnieje wiele ich hodowli. Zazwyczaj trzyma się je w towarzystwie jeleni, kóz, danieli, alpak i lam. Zwierzęta te mają łagodne usposobienie i dobrze "dogadują się" z innymi parzystokopytnymi. Atakują wyłącznie wtedy, kiedy poczują się zagrożone. Muflonom w hodowlach jest dobrze, głównie dlatego że ich opiekunowie dbają o odpowiednią długość racic i ich bezpieczeństwo przed drapieżnikami, głównie wilkami. W naturalnych warunkach najwięcej muflonów w Polsce żyje w Karkonoskim i Świętokrzyskim Parku Narodowym.

Zobacz też:

Autor: Adrian Adamczyk

podziel się:

Pozostałe wiadomości