Jak stworzyć choreografię? Podstawowe zasady, jak wymyślić ciekawe układy taneczne

Klaus Vedfelt/Getty Images
Klaus Vedfelt/Getty Images
Początkowo choreografia dotyczyła serii następujących po sobie kroków, skrupulatnie odtwarzanych przez tancerzy. Z czasem ewoluowała w przedstawienia taneczne. Zawód choreografa zyskał na znaczeniu i zdecydowanie wyszedł z ukrycia. Dzisiaj choreograf uważany jest nie tylko za nauczyciela kroków tanecznych, ale poniekąd też reżysera widowisk tanecznych.

Początki choreografii datuje się na 1 połowę X wieku, chociaż prawdziwy rozkwit przeżywała w okresie renesansu, kiedy na dwory Ludwika XVI wkroczył balet. To właśnie wtedy taniec zaczęto postrzegać jako widowisko i złożony przekaz kompozycji tanecznej. Przełomem okazał się traktat Thoinota Arbeau, francuskiego pisarza, kompozytora i teoretyka tańca. W roku 1589, po wielu latach studiów nad tańcem, jako pierwszy napisał dzieło, w którym zawarł 50 różnych kroków tańca klasycznego. Opracowany traktat jest więc bazą, która posłużyła do rozwoju późniejszych form choreografii, i nad którą pracują współcześni nauczyciele baletu i tańców dworskich (np. walca).

Taniec oparty na choreografii to doskonała nauka koordynacji, dyscypliny i wypracowania solidnej bazy siłowej ciała. Nauka tańca pod okiem instruktorów pozwala poznać swoje ciało i jego możliwości. Podnosi samoocenę, burzy opory i kompleksy związane z wyglądem. Zajęcia z choreografii dla dzieci są doskonałym uzupełnieniem ich rozwoju i kondycji. Pozwalają rozładować napięcie, zwiększają koncentrację, uczą wsłuchiwać się w rytm i podążać za nim.

Choreografia baletowa

Choreografia w balecie to niemalże podstawa jego istnienia, to na niej bowiem opiera się cały przekaz tańca. Zabiera widza w opowieść o zabawie, miłości, przyjaźni, zdradzie. Choreografia baletowa oparta jest na kompletnym scenariuszu, który przedstawia taniec jako sztukę teatralną z wyraźnym zarysem historii. Widz od początku czuje emocje bohaterów i utożsamia się z ich losem. Najpopularniejsze, ale też najpiękniejsze, przedstawienia baletowe, które od lat poruszają i zmuszają do wielu kontrastowych emocji, to niewątpliwie: "Dziadek do orzechów", "Romeo i Julia", "Jezioro łabędzie".

Choreografia teatralna i musicalowa

Choreografia, znana już w czasach teatru antycznego, opiera się na ruchach ciała, ale też dopełniona jest mimiką, drobnymi gestami i ubiorem. To rodzaj przedstawienia, do którego nawiązuje większość sztuk musicalowych. W 1949 roku choreografia weszła do filmu, kiedy to jej symbolem stał się Fred Astaire. Charakterystyczną częścią choreografii tanecznej tworzonej na potrzeby musicalu jest połączenie ze śpiewem. Ten rodzaj sztuki wpisał się w świat kolorowych filmów z Bollywood. Chętnie wracają również do niego amerykańscy twórcy, tworząc współczesne musicale. Przykładem jest przeniesiony na duży ekran wielokrotny zdobywca Oscarów, film "La La Land".

Choreografia współczesna

Choreografia współczesna demonstruje wolność, niezależność i indywidualność. Łączy elementy tańców klasycznych, standardowych i freestyle'u. Układy taneczne tańczone solo popularność zyskały wraz z rozwojem telewizji i programów muzycznych. Michael Jackson, ojciec tańca współczesnego, nadał nowy ton i wymiar teledyskom, których podstawą stała się dobrze przemyślana, ale też skomplikowana, choreografia. Nie tyle opowiada historię, ile porusza, zachwyca, zadziwia i zachęca do nauki. Połączenie elementów sztuk walki, gimnastyki z subtelnymi ruchami zaczerpniętymi z baletu to współczesny wymiar choreografii prezentowany przez gwiazdy muzyki lat 90.

Taniec współczesny to idealny wybór dla każdego, kto chce rozpocząć przygodę z choreografią. Szeroka oferta rodzajów tańca współczesnego pozwala na odnalezienie własnego stylu i poznanie swoich możliwości. Osoby o dużym temperamencie odnajdą się we wszelkich tańcach latynoamerykańskich. Poszukujący tańców wymagających i stale podnoszących poprzeczki, polubią się z tańcem ulicznym, np. breakdance'em. Fani dogłębnego przeżywania emocji i dzielenia się nimi odnajdą się z kolei w jazzie.

Choreografia sportowa

Choreografia fitness prezentowana przez instruktora na zajęciach aerobowych to połączenie tańca i gimnastyki. Niekiedy wzbogacona jest o drobne elementy sztuki walki. To propozycja ciekawej i urozmaiconej aktywności fizycznej. Choreografia do zumby nawiązuje często do rytualnych tańców plemiennych, które podane we współczesnej formie, są niełatwym wyzwaniem. Podstawowe kroki choreografii sportowej opierają się przede wszystkim na ruchach nóg: do przodu, do tyłu i na boki. Wykonywane w rytm muzyki, w lekkim ugięciu, uczą balansu i koordynacji ciała. Ta forma ruchu to jedna z najzdrowszych aktywności. Pozytywnie wpływa na kondycję organizmu, poprawia jego wydolność i odporność.

Zobacz także:

Zobacz wideo: Choreografia Marcina Prokopa

Autor: Adrian Adamczyk

podziel się:

Pozostałe wiadomości