Rumba to nie tylko kroki. To wyjątkowy taniec, pełen namiętności, ognistego temperamentu, zmysłowych ruchów, a przede wszystkim wymagający niezwykłej bliskości między partnerami. Aby zatańczyć rumbę, partnerzy muszą otworzyć się na siebie, zaufać sobie i wejść w bardzo intymny kontakt. Partner ma prowadzić swoją partnerkę, a ona ma go kusić i uwodzić. Pewnie ze względu na swój specyficzny charakter wiele par wybiera rumbę jako pierwszy taniec na weselu.
Więcej:
- Natalia i Gracjan - młodzi mistrzowie tańca
- Primabalerina z autyzmem
- Sztuka ruchu w modowej fotografii
Rumba – jak powstał ten taniec?
Rumba ma niezwykle długą historię. U jej źródeł leży taniec płodności, w czasie którego tancerze naśladowali zaloty ptaków i zwierząt w okresie godowym. Kobieta wykonywała zmysłowe ruchy, by przyciągnąć i uwieść mężczyznę. Właśnie na takim scenariuszu do dziś opiera się większość układów choreograficznych rumby.
Rumba narodziła się na Kubie. Jak większość tańców Ameryki Łacińskiej, swoje pochodzenie zawdzięcza afrykańskim niewolnikom, którzy przywieźli pieśni i tańce z ojczystego kontynentu. Właśnie w środowisku afrykańskich społeczności powstało określenie „rumbero”, które opisuje osobę lubiącą zabawę, a także słowo „rumba” oznaczające imprezy taneczne. Wspólne muzykowanie i tańce było jedyną atrakcją tych niezamożnych społeczności. Instrumentarium w muzyce do rumby początkowo było wszystkim, co znajdowało się pod ręką. Muzyka często była wystukiwana na pudłach czy meblach.
Do Ameryki rumba przybyła pod koniec lat 20. Po raz pierwszy została zaprezentowana w Nowym Jorku przez kubańskich muzyków. Wkrótce potem zmysłowa muzyka rumby dotarła do Europy, początkowo została zaprezentowana w Paryżu i Londynie. Egzotyczny taniec bardzo szybko zyskał popularność na obu brzegach Atlantyku.
Wkrótce rumba stała się pierwszym łacińskim tańcem włączonym do europejskiego programu tańców towarzyskich. Jednocześnie wywołało to konflikt między tancerzami dotyczący decyzji, która odmiana rumby ma stać się obowiązującą. Ostatecznie była to rumba kubańska.
Rumba – charakterystyka tańca i figury
Wszystkie tańce latynoamerykańskie są niezwykle zmysłowe. Rumba to taniec pełen emocji, erotycznego napięcia i pożądania. Poprzez figury partnerzy w rumbie mają się do siebie maksymalnie zbliżyć, wręcz ocierać o siebie. Wymaga to oczywiście odpowiednich umiejętności, ale także zaufania i otwartości w stosunku partnera.
Figury w rumbie są niezwykle płynne, zmysłowe, a jednocześnie subtelne, pełne gracji i elegancji. Najważniejszą rolę w krokach rumby pełnią seksowne, wężowe ruchy bioder i nóg. Należy pamiętać jednak o tym, że głowa i ramiona powinny pozostać niemal nieruchomo. W rumbie bardzo ważna jest wyprostowana postawa, naprężone nogi oraz odpowiednia praca stóp. Kroki powinny być wykonywane na całych stopach. Istotny jest także intensywny kontakt wzrokowy między partnerami. Taniec, jakim jest rumba, jest dosyć statyczny – odbywa się niemal w miejscu.
W rumbie znacznie ma wszystko – ruchy, uwodzicielskie spojrzenie, odpowiedni, seksowny strój, zmysłowa muzyka .
Rumba – krok podstawowy
Warto podkreślić, że kroki rumby są łatwe technicznie, ale wymagają pewnej koordynacji ruchowej, elastyczności ciała oraz odwagi. Charakterystyczne ruchy są bardzo śmiałe, zmysłowe, pełne erotyki. Nabranie swobody wymaga czasu i wprawy.
Jak wygląda krok podstawowy rumby? Jest łatwy do zapamiętania i wykonania. Składają się na niego krok do przodu, do tyłu oraz krok boczny:
1. Przenieś ciężar ciała na prawą nogę.
2. Wykonaj krok do przodu lewą nogą i aktywuj do pracy biodro.
3. Wróć na prawą nogę z płynnym ruchem biodrem.
4. Wykonaj, wraz z pracą biodrem, krok w bok lewą nogą.
Tę samą sekwencję powtarzamy na drugą stronę:
1. Przenieś ciężar ciała na lewą nogę.
2. Wykonaj krok do przodu prawą nogą i aktywuj do pracy biodro.
3. Wróć do pozycji wyjściowej z ruchem biodrem.
4. Wykonaj, wraz z pracą biodrem, krok w bok prawą nogą.
Podczas tańczenia w parze partnerka wykonuje krok podstawowy odpowiednio do ruchów partnera – jeśli partner tańczy do przodu, to partnerka do tyłu. Partnerzy powinni stać w odległości około 15 centymetrów. Mężczyzna obejmuje kobietę prawą ręką, a w lewej dłoni powinien trzymać prawą dłoń partnerki.
Należy pamiętać także o tym, że w takcie są cztery uderzenia, jednak wykonujemy tylko trzy kroki. W czasie pierwszego dźwięku partnerzy nie wykonują ruchu, jedynie przenoszą ciężar na odpowiednią nogę, wysuwając jednocześnie biodro do boku.