Koty angielskie to jedna z najstarszych ras europejskich. Na Wyspy Brytyjskie koty te trafiły wraz z legionami rzymskimi, na których statkach pełniły funkcję strażników chroniących zapasy przed myszami, szczurami oraz innymi szkodnikami. W kolejnych wiekach koty zadomowiły się na terytorium Wielkiej Brytanii jako zwierzęta gospodarskie – ludzie cenili je za wyjątkowe zdolności łowieckie oraz przyjazny charakter. Ze względu na to, że koty angielskie odizolowane były od innych ras znajdujących się w Europie, wykształciły one indywidualne cechy wyglądu – gęste futro, szerokie barki i krótkie łapy.
Angielski kot – historia hodowli rasy
Wyjątkowo przyjazne koty o charakterystycznym wyglądzie zaskarbiły sobie uznanie mieszkańców Wielkiej Brytanii. W związku z tym, że koty angielskie znacznie różniły się od wszystkich innych ras na świecie, Brytyjczycy postanowili uczynić z nich jeden ze swoich unikalnych, lokalnych symboli.
Oficjalnie za odrębną rasę koty angielskie zostały uznane w 1929 roku. Pod koniec lat 90. XX wieku w Polsce pojawiły się pierwsze koty angielskie. Hodowla okazała się dużym sukcesem, a koty angielskie znalazły fanów w wielu polskich domach. Obecnie w naszym kraju funkcjonuje kilkadziesiąt hodowli kotów angielskich zatwierdzonych przez Polskie Towarzystwo Felinologiczne.
Kot angielski długowłosy czy krótkowłosy?
Na początku XX wieku, tuż po zatwierdzeniu kotów angielskich jako oficjalnej rasy, hodowcy krzyżowali je z przedstawicielami innych ras. Zabieg ten miał na celu zapewnienie większej różnorodności genetycznej. Kot angielski krzyżowany był z persami, burmami, kartuzami czy kotami rosyjskimi niebieskimi.
Zobacz też: Choroba kociego pazura - diagnostyka, objawy, leczenie >>>
Ubocznym wynikiem krzyżowań było pojawienie się kotów angielskich długowłosych . Większość związków felinologicznych nie uznała jednak nowej rasy, a krzyżowanie kotów angielskich z persami zostało oficjalnie zakazane w latach 80. Z tego względu koty długowłose należą obecnie do rzadkości – w oficjalnych hodowlach znaleźć można jedynie koty angielskie krótkowłose .
Kot angielski – niebieski… i nie tylko
Koty angielskie charakteryzują się postawną sylwetką. Ich ciała są krępe, zwarte i proporcjonalne. Szczególną uwagę przykuwają:
- dobrze rozwinięta, umięśniona klatka piersiowa,
- krótkie kończyny z okrągłymi łapami,
- gruby ogon z zaokrągloną końcówką.
Kot rasy angielskiej ma dużą okrągłą głowę, z niewielkimi, szeroko rozstawionymi uszami. Charakterystyczne dla kotów angielskich są pełne, okrągłe policzki, które nadają kocim pyszczkom niepowtarzalny wygląd. Wielu hodowców i miłośników twierdzi, że dzięki niepowtarzalnej budowie koty angielskie wyglądają na nieustannie uśmiechnięte.
Zobacz też: Serwal afrykański – kot domowy czy dziki drapieżnik? Hodowla serwali, wychowanie, charakterystyka >>>
Kolor oczu uzależniony jest od umaszczenia, jednak w większości przypadków koty angielskie posiadają złote, miedziane lub pomarańczowe tęczówki. Nieco rzadziej spotykane są koty z oczami niebieskimi lub zielonymi.
Futro kotów angielskich jest krótkie i bardzo gęste, a w dotyku przypomina miękki plusz. Koty angielskie występują w aż 313 odmianach kolorystycznych – w hodowlach znaleźć można koty jednobarwne (m.in. kot angielski rudy , niebieski, czarny, biały, liliowy), dwubarwne, pręgowane, szylkretowe, szynszylowe, cieniowane, dymne czy colorpoint. Najbardziej popularne wśród miłośników rasy oraz hodowców są koty angielskie niebieskie .
Koty i kotki angielskie – charakter
Koty angielskie są z natury inteligentne, pogodne i przyjacielskie. Nie narzucają się swoim właścicielom, są ciche, cierpliwe i wyjątkowo spokojne. Bardzo łatwo aklimatyzują się w nowych miejscach, szybko przywiązują się do właścicieli i z chęcią (lecz nie natrętnie) okazują im swoje uczucia. Dobrze czują się w towarzystwie dzieci, innych kotów oraz psów.
Zobacz też: Alex Braczkowski - fotograf dzikich kotów >>>
Warto pamiętać, że kot angielski nie będzie dobrym towarzyszem do dzikich zabaw, które po prostu nie leżą w jego naturze. Koty te są leniwe, a nawet flegmatyczne. Nie lubią tracić energii na skakanie po wysokich półkach, szalone gonitwy czy wieszanie się na firankach. Zdecydowanie bardziej wolą spokojne zajęcia – nie oznacza to jednak, że całkowicie rezygnują ze wszelkich zabaw.
Koty angielskie mogą, lecz nie muszą być zwierzętami wychodzącymi. Świetnie odnajdą się nawet w niewielkich mieszkaniach. Dzięki ich wysokiej inteligencji z łatwością można nauczyć je reagowania na określone komendy, a nawet sztuczek, takich jak aportowanie zabawek.
Zobacz też: Jak dogadać się ze swoim kotem? >>>
Dzięki wrodzonej cierpliwości oraz braku agresji kot angielski świetnie sprawdza się w domach z dziećmi i innymi zwierzętami. Będzie jednak również świetnym towarzyszem dla młodych osób, które spędzają wiele czasu poza domem, a także osób starszych, które poszukują cichego i spokojnego pupila.