Najpiękniejsze słowa w języku polskim. Polacy dokonali zaskakującego wyboru

Zgadniecie, jakie polskie słowo uznane zostało za najpiękniejsze? Jak się okazuje, Polacy wybrali te, które kojarzą im się z pięknymi zjawiskami. Są to słowa: „miłość”, „źdźbło”, „filiżanka”, „kocham” i „mama”. Czy na przestrzeni lat nasze upodobania się zmieniają? O tym porozmawialiśmy z polonistką i vlogerką, Pauliną Mikułą.

Czym kierowali się Polacy, wybierając najpiękniejsze słowa?

Pierwszym słowem wybranym przez społeczeństwo było słowo „miłość”. Jak przyznała polonistka, najprawdopodobniej nie chodziło o sam wyraz, lecz o jego znaczenie. Ludzie, dokonując wyboru, kierują się przyjemnymi i dobrymi skojarzeniami. Podobnie mogło być w przypadku „filiżanki”, czyli czegoś małego, ślicznego, a zarazem kruchego. Kolejnym słowem jest „źdźbło”, wyraz, który brzmi bardzo po polsku, a do tego kojarzy się nam z poezją.

Miłość kojarzy się z czymś pięknym, czystym, niewinnym. Sama byłam kiedyś zapytana o piękne słowo i tez wpadłam na miłość, myślę, że to jest naturalny wybór

– powiedziała Paulina Mikuła.

Czy trend „najpiękniejszych słów” zmienia się wraz z upływem lat?

Może się wydawać, że „miłość”, „mama”, „kocham” to słowa, które będą dla nas najpiękniejsze do końca świata. Jednak trendy wciąż się zmieniają i za parę lat ranking całkowicie może ulec zmianie i ponownie nas zaskoczyć.

Co oznacza ładne słowo, co brzydkie?

Ładne i brzydkie słowa są sprawą indywidualną. Zależą one w dużej mierze od naszej wrażliwości i charakteru. Wyrazy ładne to zazwyczaj te poprawne gramatycznie, łatwe w wymowie i kojarzące się z czymś przyjemnym.

Za brzydsze nazwy często uznawane są wyrazy, które mają dużo spółgłosek np. „trzeszczenie”, „szelest”, „marznąć”, „wiercenie”, „ugrząźć”.

Język polski trudny dla obcokrajowców

Język polski to jeden z trudniejszych języków, który charakteryzuje się dużą ilość zasad gramatycznych, wyjątków i brakiem logiki. Odmiana słów bywa trudna nie tylko dla obcokrajowców, ale także dla samych Polaków. Przykładem mogą być podobne wyrazy, które mają inny wzór odmiany, na przykład: „dron” i „tron”. Ponadto język polski ze względu na sporą liczbę spółgłosek, bardziej przypominaj szum niż melodię, którą łatwo zapamiętać.