W XIX w. tereny Afryki były kolonizowane przez kraje Zachodu. Kongo, nazywane później Zairem , od 1887 r. było terenem eksplorowanym przez Belgów. Mówi się, że w tym okresie państwo to było wielkim, prywatnym obozem koncentracyjnym pod rządami króla Leopolda II. W latach sześćdziesiątych XX w. niepodległość uzyskało jednak kilkanaście państw afrykańskich, w tym również i Kongo, w wyniku czego zmianom uległa mapa polityczna niemal całego kontynentu.
Lata sześćdziesiąte w Kongo (Zairze)
W 1960 r., w wyniku zamachu stanu, przeprowadzonego przez głównodowodzącego kongijskiej armii narodowej, Mobutu Sese Seko, Kongo uzyskało niepodległość . Obalono ówczesny rząd, a panujący wtedy premier Lumumba, który był dawniej przyjacielem Mobutu, został niedługo potem rozstrzelany. Wraz z obaleniem kolonijnych rządów odrodziły się jednak waśnie pomiędzy plemionami, które były podjudzane przez Belgów. W wyniku tego, 6 dni po ogłoszeniu niepodległości wybuchł otwarty bunt, a już wkrótce od Konga oderwała się jego najbogatsza prowincja, Katanga.
Rok po uzyskaniu niepodległości Mobutu oddał władzę cywilom, jednak w 1965 r. obalił on pierwszego prezydenta Konga Belgijskiego, Josepha Kasavubu. Na konferencji ogłosił się on prezydentem państwa, popieranego przez Belgię i USA, po czym stopniowo zaczął wprowadzać rządy dyktatorskie . Szybko rozwiązał parlament i unieważnił konstytucję. Przez pierwsze lata po objęciu władzy udało mu się doprowadzić Kongo do stabilizacji. W tym samym czasie na oczach tłumów zawisło jednak na szubienicach wielu jego politycznych przeciwników. Przykładowo, na śmierć premiera Evariste Kimby patrzyło około 50 tys. ludzi.
W 1966 r. Mobutu Sese Seko założył w Kongo Ludowy Ruch Rewolucji. Następnie wprowadził prawa, zgodnie z którym każdy nowonarodzony obywatel Zairu stawał się prawnie członkiem tej partii. 1970 r. w wyborach prezydenckich Mobutu był jedynym kandydatem, dlatego też łatwo udało mu się ponownie objąć władzę.
Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte w Zairze (Kongo)
W 1971 r., w ramach pozbywania się pozostałości po erze kolonialnej, Mobutu oficjalnie ogłosił hasło: Zair – nasz kraj, nasza rzeka, nasza waluta . W ten sposób zmienił on nazwę państwa , kazał też przekształcić w ciągu 48 godzin imiona na afrykańskie. Jednocześnie zmienił nazwy niektórych miast, np. Stolicy – z Léopoldville na Kinszasę. Był to element polityki charakterystycznej dla rządów Mobutu, czyli polityki afrykanizacji (innymi słowy: autentyczności afrykańskiej). Dokonał on także w tym czasie nacjonalizacji firm, które zajmowały się wówczas górnictwem.
Pomimo tego, że dyktator chciał uwolnić swój kraj od wpływów belgijskich, już w latach siedemdziesiątych Zair był finansowany przez państwa Zachodu . Jak twierdzą afrykaniści, szybko stał się on od nich uzależniony w takim stopniu jak za czasów kolonijnych.
Pod koniec lat siedemdziesiątych rządom Mobutu zaczął zagrażać wspierany przez Angolę Front Wyzwolenia Narodowego Konga. Dyktator poprosił wówczas o pomoc wojska francuskie, belgijskie i marokańskie, które stłumiły dwa powstania.
Zair w Afryce był wspierany przez kapitał zagraniczny, jednak duże zyski z niego czerpał sam Mobutu. W czasach jego rządów trwała wielka korupcja i defraudacja pieniędzy z zagranicy oraz zysków z firm wydobywczych. Majątek Mobutu wyceniano w tym czasie na 4 miliony dolarów, przy czym posiadał on 20 luksusowych posesji, w tym 9 w samej Belgii. W wyniku prowadzonej polityki, Zair, jedno z najbogatszych w surowce naturalne państw świata, stał się jednym z najbiedniejszych krajów, na skraju przepaści ekonomicznej.
Lata dziewięćdziesiąte w Zairze (Kongo)
W 1993 r. w stolicy Zairu wybuchł bunt żołnierzy, którzy otrzymali żołd w bezwartościowych banknotach – stłumiony został on jednak przez wojska wspierające dyktatora. W 1994 r., pod wpływem innych państw, w Zairze została wprowadzona nowa konstytucja, do głosu dopuszczone zostały też inne partie. Wkrótce wybuchła jednak wojna domowa, a sam dyktator został odsunięty od władzy i zmuszony do opuszczenia swojego pałacu w Kinszasie. 17 maja 1997 r. władzę w Zairze przejął Laurent-Désiré Kabila, który zmienił nazwę państwa na Demokratyczną Republikę Konga , kończąc w ten sposób historię Zairu.
Polscy lekarze ratują dzieci w Rwandzie. Zobacz wideo:
Zobacz też:
Najbardziej niebezpieczne wulkany świata. Które z nich nadal nam zagrażają?
Tanzania – pomysł na wielką, egzotyczną przygodę, której długo nie zapomnisz
Autor: Adrian Adamczyk