Świdośliwa lamarcka rośnie dziko w północnych obszarach Europy oraz Stanów Zjednoczonych. Uznawana jest za krzew lub za niewielkich rozmiarów drzewo, które preferuje klimat umiarkowany i chłodny. To główny powód, dla którego warto sadzić roślinę również w polskich ogrodach. Świdośliwa dobrze radzi sobie z silnymi mrozami i niskimi temperaturami, w związku z czym odnajdzie się nawet w najzimniejszych regionach kraju.
Świdośliwa lamarcka – gdzie sadzić?
Sadzonki świdośliwy lamarckiej cieszą się coraz większą popularnością, przede wszystkim za sprawą jadalnych owoców w ciemnoniebieskim kolorze, które wyglądem przypominają śliwki i borówki. Może być traktowana również jako typowa roślina dekoracyjna. Kilka młodych drzew posadzonych obok siebie, już w ciągu pierwszych kilku lat uprawy może stać się żywopłotem. Świdośliwa lamarcka równie dobrze prezentuje się jako soliter.
Świdośliwa lamarcka – cięcie
W zależności od preferencji oraz możliwości ogrodu, świdośliwa lamarcka może być uprawiana jako drzewo lub jako krzew. Pierwsze cięcie rośliny powinno być przeprowadzone od razu po jej zasadzeniu w nowym miejscu . Jest to tzw. cięcie kształtujące, czyli takie, przy pomocy którego drzewo zyskuje określoną formę.
Kolejny zabieg przycinania należy przeprowadzić na wiosnę, najlepiej powtarzać go co roku. Warto pamiętać o tym, że owoce świdośliwy lamarckiej rosną lepiej na starych pędach, a nie na zupełnie świeżych, które dopiero co się pojawiły. Dlatego też, dla uzyskania maksymalnie dużej ilości jagód, zaleca się podcinanie jedynie tych części świdośliwy, które tego wymagają, czyli elementów uszkodzonych, przemarzniętych po zimie lub zniszczonych w wyniku innych chorób. W celu zwiększenia plenności rośliny można wycinać również pędy krzyżujące się i zbyt gęsto rosnące.
Cięcie świdośliwy lamarckiej nie jest koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym. Wykonuje się je zazwyczaj, aby nadać roślinie odpowiednią wysokość i kształt.
Jakie owoce ma świdośliwa lamarcka?
Owoce świdośliwy lamarckiej są podobne do śliwek i borówek amerykańskich, swoją wielkością i smakiem przypominają jednak bardziej te drugie. Jagody są jadalne i bezpieczne dla zdrowia, a także bogate w witaminy oraz niezastąpione dla organizmu pierwiastki, takie jak magnez, potas, wapń oraz żelazo . Owoce prezentują się dosyć atrakcyjnie – to jeden z wielu powodów, dla których warto zasadzić świdośliwę lamarcką w swoim ogrodzie.
Świdośliwa lamarcka i kanadyjska – najpopularniejsze odmiany świdośliwy
Obie odmiany drzewa, czyli świdośliwa lamarcka oraz kanadyjska, często mylone są ze sobą . W rzeczywistości występują jednak między nimi różnice i choć są one nieznaczne, warto mieć je na uwadze, decydując się na zakup którejś z odmian. Czym charakteryzują się te rośliny?
Świdośliwa kanadyjska jest nieco bardziej rozpowszechnioną odmianą świdośliwy. W Polsce występuje najczęściej jako luźny, nieuformowany krzew. Może osiągać nawet do 5 metrów wysokości. Ze względu na swoje pochodzenie jest rośliną całkowicie mrozoodporną.
Świdośliwa lamarcka różni się od kanadyjskiej głównie wysokością i długością. Dojrzałe egzemplarze rosną do 7 metrów wysokości, ich gałęzie są dosyć szerokie, a ozdobne kwiaty znacznie dłuższe.
Świdośliwa lamarcka – sadzenie
Sadzonki świdośliwy lamarckiej powinny być umieszczane w podłożu dopiero wtedy, gdy wytworzą odpowiednio rozbudowany system korzeniowy. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko ich przemarznięcia. Jeśli drzewo ma być uprawiane nie bezpośrednio w ziemi ogrodowej, a w specjalnych pojemnikach, na sadzenie nada się każda pora roku.
Sadzenie świdośliwy lamarckiej przeprowadza się wiosną lub jesienią , z uwzględnieniem konieczności dodatkowego zabezpieczenia młodych krzewów przed pierwszą zimą i mrozami. Całkowitą mrozoodporność rośliny zyskują dopiero w kolejnych latach uprawy.
Świdośliwa lamarcka – uprawa
Ze względu na właściwości świdośliwy lamarckiej , czyli jej dużą mrozoodporność i zdolność do dopasowywania się do gleb, odmianę drzewa można zaliczyć do mało wymagających. Preferuje stanowisko słoneczne lub półcieniste . Przy wysokich temperaturach i braku opadów świdośliwa będzie wymagała regularnego podlewania. Dobrze rośnie na typowych podłożach, występujących w ogrodzie, nie powinna być jednak sadzona w miejscach zbyt mokrych ani zbyt suchych – może wtedy gorzej kwitnąć i jest bardziej podatna na choroby.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN