Chcąc posadzić kielichowiec wonny, sadzonki powinny być umieszczone w miejscu słonecznym, z dostępem do żyznej i wilgotnej ziemi. Z jednego okazu można też uzyskać nowe rośliny. Rozmnażanie kielichowca wonnego przeprowadza się za pomocą wysiewu nasion czy odkładów ziemnych.
Kielichowiec wonny – co to za roślina?
Kielichowiec wonny pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, występuje tam w wielu rejonach, m.in. na Florydzie, w Karolinie Północnej i Południowej, a nawet w Nowym Jorku. Jest krzewem o nietypowych kwiatach, które stanowią akcent ozdobny w ogrodzie. Ma sztywne pędy i lekko połyskujące liście.
Cechą charakterystyczną krzewu jest wyczuwalny zapach kwiatów, liści, a nawet kory. Na ogół mówi się, że to woń podobna do zapachu jabłek czy truskawek (w Stanach jest nazywany krzewem truskawkowym). Ze względu na to, że ten aromat jest wyczuwalny również w korzeniach, krzew potrafi odstraszać nornice.
Roślina nie jest dla ludzi w pełni bezpieczna, ponieważ zawarte w liściach i nasionach związki toksyczne mogą powodować np. zaburzenia pracy serca. Wszelkie prace pielęgnacyjne związane z krzewem powinno się więc wykonywać w rękawiczkach.
Jak wygląda kielichowiec wonny?
Kielichowiec wonny osiąga wysokość maksymalnie do 2-3 m. Jest krzewem rozłożystym, który lubi rozwijać pędy boczne. Ze względu na to, że roślina jest spokrewniona z magnolią, posiada podobne kwiaty o barwie brązowej lub czerwonej. Rzadkie okazy mogą mieć nawet biały (np. odmiana White Dress) lub kremowy kolor (np. odmiana Athens). Kielichowiec ma też średniej wielkości, eliptyczne liście pokryte włoskami, które na jesień zmieniają barwę na odcień żółty i pomarańczowy. Okres jego kwitnienia przypada na lato, choć pojedyncze okazy rosną także późną wiosną lub wczesną jesienią.
Jak uprawia się kielichowiec wonny?
Jeśli w ogrodzie ma się pojawić kielichowiec wonny, uprawa tego krzewu nie zajmie wiele czasu i nakładu sił. Aby uzyskać piękny, rozrastający się krzew, jakim jest kielichowiec wonny, sadzonki powinny być umieszczone na stanowisku słonecznym, ewentualnie w półcieniu. Ważne jest, aby miejsce było osłonięte od wiatru, który mógłby naruszyć pędy tworzone przez kielichowiec wonny. Wymagania rośliny względem gleby nie są duże – potrzebuje ona podłoża w miarę żyznego, przepuszczalnego i wilgotnego (dla zmniejszenia strat wody można zastosować ściółkowanie). Ziemia najlepsza dla kielichowca ma odczyn pH lekko kwaśny lub obojętny. Gdy gleba będzie zbyt mokra lub za sucha, krzew będzie słabo rosnąć. Kielichowiec wonny można nawozić kompostem lub obornikiem.
Roślina jest na ogół odporna na mróz, choć duże spadki temperatury mogą uszkodzić młodsze okazy. Z tego względu zabezpiecza się je na zimę okryciem z agrowłókniny oraz kopczykowaniem chroniącym korzenie. Krzewu nie trzeba też specjalne chronić przed chorobami, bo jest dość odporną rośliną. Z kolei charakterystyczny zapach odstrasza również wszelkie szkodniki i owady.
Cięcie krzewu nie jest wymagane, jednak dzięki niemu można wpływać na formę jego wzrostu. Skracanie pędów najlepiej po kwitnieniu kształtuje jego ostateczny pokrój, a regularne usuwanie suchych i zniszczonych elementów pozwala zachować zdrowy wygląd rośliny. Po zimie zaleca się też usunięcie przemarzniętych elementów.
Rozmnażanie kielichowca wonnego
Ogród jest naprawdę piękny, gdy jest w nim kielichowiec wonny. Gdzie kupić jego sadzonki? Jest coraz więcej sklepów ogrodniczych, szczególnie w Internecie, które mają je w swojej ofercie. Jednak gdy mamy już jeden okaz kielichowca warto również rozmnażać go samodzielnie. Istnieją na to trzy sposoby. Pierwszy z nich to wysiew nasion. Kiedy owoce na krzewie zasychają, zbieramy je do doniczek. Ich wzrost trwa kilka tygodni. Nasiona można wysiać również jesienią, jednak okres jego kiełkowania przypadnie na wiosnę. Po około 4 latach okazy z nasion zakwitają. Inną metodą rozmnażania kielichowca wonnego są sadzonki zielne. Jest to sposób dość pracochłonny, ponieważ pobrane z krzewu pędy na przełomie czerwca należy ukorzenić (można z pomocą ukorzeniacza), co jednak wymaga dużej wilgotności gleby i powietrza jednocześnie, a więc typowych warunków szklarniowych. O wiele łatwiejsze w naturalnych warunkach są odkłady przeprowadzone w czerwcu. Wystarczy dobrze nachylić dolne pędy i zasypać je wilgotną glebą, bogatą w składniki mineralne. Odkład można oddzielić od matecznej części w kolejnym roku kwitnienia (na wiosnę).
Zobacz film: Najpiękniejszy ogród w Europie.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN
Źródło zdjęcia głównego: iStockphoto