Content: Doświadczony nauczyciel znający zagadnienie dysortografii będzie potrafił szybko rozpoznać, czy dane dziecko ma z nią problemy. Bardzo często zdarza się, że dysortografia występuje razem z dysleksją, dysgrafią i dyskalkulią. Może jednak występować sama, u zupełnie zdrowych i zdolnych dzieci, które poza ortografią i gramatyką nie mają żadnych problemów w nauce.
Dysortografia – objawy
Objawy dysortografii pojawiają się w dzieciństwie, w momencie gdy dziecko zaczyna uczyć się pisać. Początkowe problemy wynikają z zakłóceń słuchowych. Dziecko często zamiast literki “b” pisze “p” lub “s” zamiast “z”. Duże trudności sprawia zapisanie wyrazów, w których występują litery podobne wizualnie (np. “d” i “b”, “m” i “n”), niektóre litery są w ogóle pomijane w wyrazach. Definicja dysortografii obejmuje także częste łączenie wyrazów ze sobą oraz problemy z zapamiętaniem, w którym miejscu piszemy jakie “rz” lub “u”.
Objawy dysortografii sprawiają, że dziecko pomimo nauki i swoich starań dostaje złe oceny z dyktand, prac domowych i ćwiczeń wykonywanych na lekcjach. Rodzi to frustrację i niską samoocenę u dziecka, szczególnie w sytuacji, gdy nauczyciel ma do niego nieodpowiednie podejście. Niestety nadal wielu nauczycieli potrafi nadmiernie krytykować dziecko, a nawet wyśmiewać je przy rówieśnikach. To tylko pogłębia problem i może stać się przyczyną pojawienia się nerwicy lub depresji u małego ucznia.
Dysortografia – diagnoza
Rozpoznanie dysortografii jest o wiele łatwiejsze u dzieci na wczesnym etapie. U większego dziecka błędy mogą wynikać również z zaniedbań w nauce. To zaburzenie rozwoju jest diagnozowane przez specjalistów w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dziecko spotyka się z psychologiem i pedagogiem, gdzie pod ich nadzorem wykonuje różne zadania, tzw. test na dysortografię . Ćwiczenia te są wykonywane w spokojnej i miłej atmosferze, aby niepotrzebnie nie stresować dziecka. Ma już dość nerwów ze względu na swoje problemy w nauce.
Bardzo często w szkołach można spotkać nauczycieli “starej daty”, którzy nie rozumieją, czym są zaburzenia rozwoju takie jak dysortografia. Przyczyny ich postępowania leżą w tym, że dawniej takie zaburzenia nie były znane – osoba mająca problemy w nauce po prostu je miała. W takich przypadkach uczniowie często są traktowani bardzo źle – wmawia się im, że są nieukami i leniami, pomimo że starają się pracować nad błędami. To rodzi frustrację i może tylko pogłębić problem. Do dziecka z dysortografią należy odnosić się z dużą cierpliwością. Nie jest ono winne tego problemu.
Dysortografia – ćwiczenia
Leczenie dysortografii polega głównie na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń wraz z nauczycielami, rodzicami lub terapeutą. Ćwiczenia dla dysortografików są dostępne również online, dlatego rodzice łatwo mogą pobierać je i wykonywać. Czasami przyda się również pomoc logopedy. Liczy się odpowiednie podejście – aby zapamiętać zasady pisowni, nie wahajmy się uczyć dziecka piosenek i wierszyków. Aby nauka była skuteczna, musi się dziecku dobrze kojarzyć, dlatego ważna jest atmosfera wspólnej pracy. Należy też dziecko zachęcać do lektury książek, nie tylko obowiązkowych lektur. Pozwalajmy więc dziecku czytać wszystko to, co lubi. Dzięki temu będzie miało większą styczność z trudnymi wyrazami i łatwiej je zapamięta. Co jakiś czas można wykonać test diagnostyczny na dysortografię, aby sprawdzić, czy zaburzenie cofa się, czy postępuje.
Wielu rodziców już wie, co to dysortografia, dlatego chętnie dzielą się swoimi radami z innymi na forach internetowych. Warto tam od czasu do czasu zaglądać. Dysortografia jako taka nie jest zupełnie uleczalna, jednak codzienna, cierpliwa praca z dzieckiem powinna przynieść dobre efekty. Pamiętajmy, aby wykazywać się dużą cierpliwością i miłością w stosunku do dziecka – wtedy praca na pewno się opłaci i błędów będzie coraz mniej.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN