Depresja stanowi jedną z najlepiej zbadanych i opisanych chorób w dziedzinie psychiatrii. Panujące powszechnie przekonanie zakłada, że osoby cierpiące na depresję odznacza smutek, apatia i odseparowanie się od świata. W rzeczywistości ci, którzy zmagają się z tą chorobą, często nie dają jej po sobie poznać – śmieją się, żartują i są aktywni zawodowo. O ukrywaniu depresji i radzeniu sobie z nią opowiedzieli: iluzjonista, Maciej Kuhlawik oraz psychiatra Sławomir Murawiec.
Głośno o depresji
Mówienie o depresji na forum publicznym przyczynia się do wzrostu świadomości społecznej, dzięki czemu łatwiej rozpoznać jej symptomy zarówno u naszych bliskich, jak i u nas samych. Dr Sławomir Murawiec zwraca jednak uwagę na to, że co prawda o depresji mówi się dużo, ale tylko w jednym kontekście.
Wielu pacjentów maskuje swój stan, nie chcąc się do niego przyznać ani przed sobą, ani przed innymi. W ich opinii jest to rodzaj ochrony otoczenia przed problemami i cierpieniem, z którymi sami muszą się zmagać. Powszechnie ofiarą tego rodzaju myślenia są pracoholicy, dla których ciągła praca stanowi sposób na oderwanie się od złych emocji. Za uśmiechem wielokrotnie kryje się głębokie cierpienie, smutek, brak energii oraz lęk.
Jedna rzecz to choroba, a druga to co pokazujemy i nasz stosunek do choroby na zewnątrz – stwierdza Murawiec.
Potwierdza to iluzjonista Maciej Kuhlawik, który ma za sobą depresję i od 12 lat cierpi na ataki paniki oraz nerwicę lękową. Pomimo jego ogromnej pasji i determinacji, występy przed ludźmi wzbudzają w nim silny stres. W walce ze swoimi słabościami pomaga mu ich świadomość oraz profesjonalna terapia.
Wiedziałem, że jak zrezygnuje z pokazu ulicznego, tylko dlatego że dostaję na nim ataków paniki, to wtedy przegram walkę z samym sobą; a nigdy bym tego nie chciał – zdradza Kuhlawik, a potem dodaje – Leki pomogły mi trochę się odsunąć od tej całej sytuacji, a psychoterapia pomogła mi zrozumieć, co dokładnie się wtedy ze mną dzieje.
Do najczęstszych objawów depresji należą:
- Stopniowa utrata radości życia i odczuwania przyjemności, zwłaszcza z rzeczy, które były dotychczas odbierane pozytywnie, zobojętnienie, drażliwy nastrój i niemożność panowania nad emocjami.
- Ograniczenie aktywności życiowej, stopniowa utrata dotychczasowych zainteresowań, trudności w podejmowaniu różnych czynności i działań, stopniowa utrata energii życiowej, apatia, przewlekłe zmęczenie, czasami pobudzenie psychoruchowe z poczuciem zwiększonego napięcia wewnętrznego, niepokoju oraz niemożnością znalezienia sobie miejsca.
- Myślenie depresyjne, czyli pesymistyczna ocena własnej rzeczywistości, utrata poczucia własnej wartości, zaniżona samoocena, które mogą prowadzić do urojeń depresyjnych, których wykrycie jest bezwzględnym wskazaniem do konsultacji u psychiatry.
- Lęk, nie należy do typowych objawów depresji, ale bardzo często jej towarzyszy. Lęk niejednokrotnie ma charakter nieokreślony i przewlekły.
- Narastające poczucie utraty sensu życia, bezsens życia, poczucie beznadziejności, myśli rezygnacyjne, myśli o śmierci. Myśli rezygnacyjne, o śmierci, o samobójstwie również są bezwzględnym wskazaniem do konsultacji psychiatrycznej
O depresji mogą też świadczyć:
- Zaburzenie koncentracji uwagi, poczucie pogorszenia pamięci i funkcji poznawczych
- Zaburzenia snu
- Zmniejszenie lub utrata apetytu
- Spadek libido (popędu seksualnego)
- U kobiet mogą wystąpić zaburzenia cyklu płciowego i zaburzenia miesiączkowania
- Tzw. dobowe wahanie samopoczucia. Pacjenci zazwyczaj gorzej czują się w godzinach porannych, południowych i bardzo trudno im jest rozpocząć dzień. W godzinach wieczornych mają wrażenie nieco lepszego samopoczucia i aktywności.
Zobacz też:
Czego nie mówić świeżo upieczonej mamie?
Zaburzenia lękowe - wirus samotności i wyobcowania
Depresja mam pozostających w domu. Jak można im pomóc?
Autor: Gaba Kopyto