Dlaczego, aż 13 proc. Polaków żałuje, że zostało rodzicem?
Rodzicielstwo zazwyczaj przedstawiane jest jako najpiękniejsza rola w życiu człowieka. Okazuje się jednak, że w rzeczywistości nie zawsze pojawienie się dziecka jest źródłem radości i szczęścia. Co więcej, skala problemu może niektórych dziwić. Wyniki badań przeprowadzonych przez dr. Konrada Piotrowskiego z SWPS w Poznaniu nie pozostawiają wątpliwości. Okazuje się, że aż 13 proc. Polaków żałuje, że zostało rodzicem. W opinii badaczy, problem ten w dużej mierze dotyczy osób, które miały traumatyczne dzieciństwo, nie najlepiej radzą sobie z oceną i krytyką innych, a także odczuwają stany depresyjne i niepokój.
Co ciekawe, w Polsce problem ten jest znacznie większy, niż w USA czy Niemczech, gdzie swoje niezadowolenie z posiadania dziecka wyraziło 8 proc. rodziców. Polscy badacze wzięli także pod uwagę różne grupy społeczne. Dzięki temu łatwo można zauważyć, że sprawa ta nie dotyczy jedynie osób, które borykają się z trudnościami materialnymi. W przedstawionym raporcie nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, dlaczego część rodziców żałuje, że zostało rodzicem. Zapewne problem ten jest znacznie bardziej znacznie złożony i skomplikowany.
Jak wyjaśnia psycholog Anna Cyklińska:
Z badań dr Piotrowskiego wynika, że głównym powodem żalu osób posiadających dzieci są sytuacja finansowa i samotne rodzicielstwo. Te dwa czynniki idą ze sobą w parze, ciężej jest utrzymywać dwa gospodarstwa domowe, ale również dzielić się opieką. Co ciekawe, wyniki te rozkładają się po równo we wszystkich grupach społecznych, zarówno u osób niewykształconych, jak i tych z wykształceniem wyższym, u biedniejszych i bogatszych. Wskazuje to na powszechność zjawiska i możliwość istnienia wielu indywidualnych czynników
Warto także wziąć pod uwagę, że wielu rodziców, którzy odczuwają żal z powodu posiadania dzieci, sami mogą być ofiarami metod wychowawczych własnych rodziców. To, w jaki sposób przeżywają swoje rodzicielstwo może być efektem traumy międzypokoleniowej, której skutki są widoczne w dorosłym życiu. W ten sposób rodzice nieświadomie powielają przyjęte wzorce, krzywdząc zarówno własne dzieci, jak i samych siebie.
Jak zauważa psycholog Anna Cyklińska:
Rodzice, którzy wychowywani byli przez pierwsze pokolenie powojenne również naznaczeni są traumą i nieprzepracowanymi kwestiami z własnego dzieciństwa. Jako rodzice zmagają się jednak z zupełnie innymi problemami, szybszym tempem życia i przełomem kulturowym. Wielu z nich nie ma wzorców ani odpowiednich zasobów i wiedzy do spełnienia się w rodzicielstwie opartym na bliskości i zaspokajaniu potrzeb emocjonalnych. To ma prawo rodzić frustrację po obu stronach
Co zrobić, gdy rodzic żałuje, że ma dziecko?
Badania przeprowadzone przez dr. Konrada Piotrowskiego z Uniwersytetu PWPS w Poznaniu, zwracają uwagę na jeszcze jeden problem. Sytuacja, gdy rodzic żałuje, że posiada potomstwo bardzo negatywnie wpływa nie tylko na niego, ale również na dzieci, które często podświadomie czują, że są niechciane. Niestety, nie pozostaje to bez konsekwencji dla ich psychiki. Co więcej, nie można wykluczyć, że brak okazywania uczuć przez rodziców odciska piętno na ich dorosłym życiu. Trudno jednak określić, jaki wpływ na psychikę dziecka ma fakt, że nie czuło się dostatecznie kochane.
W opinii psycholog Anny Cyklińskiej:
W ostatnich kilku latach obserwujemy znaczny wzrost problemów ze zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży — zaburzenia depresyjno-lękowe i adaptacyjne zgłasza z roku na rok coraz więcej młodych. Ciężko jednak stwierdzić, czy powodem tego jest żal rodziców z powodu posiadania potomstwa. Osoby, które w badaniu wskazały na swoje niezadowolenie również zmagają się z problemami zdrowia psychicznego, mają więcej objawów depresyjnych i lękowych, zmagają się z wypaleniem rodzicielskim
Warto przy okazji zastanowić się w jaki sposób można pomóc osobom dotkniętym tym problemem. Piętnowanie czy krytykowanie z pewnością nie pomoże im poukładać wzajemnych relacji. Z całą pewnością zarówno rodzice, jak i dzieci dotknięte tym problemem potrzebują fachowej pomocy. Jedynie wtedy jest szansa na poukładanie relacji i przepracowanie własnych traum, które w przeciwnym razie w przyszłości mogą doprowadzić do powielania negatywnych wzorców.
Dla rodziców zmagających się z wypaleniem rodzicielskim odpowiednia może być zarówno psychoterapia indywidualna, jak i systemowa, czyli angażująca całą rodzinę lub terapia par. To, co każdy z nas może zrobić na własną rękę to edukacja w zakresie emocji, radzenia sobie ze stresem i napięciem psychicznym
- wyjaśnia psycholog Anna Cyklińska.
Zobacz także:
- Depresja mam pozostających w domu. Jak można im pomóc?
- Kobieta skazana na macierzyństwo
- Jak zbudować dobre relacje z dzieckiem? "Rodzic powinien być jak poduszka bezpieczeństwa"
Autor: Martyna Trębacz