- Osoby, od których kupowaliśmy domy, obiecywały, że będzie nam się wspaniale mieszkało. I pomimo bliskości głównej drogi, będzie cicho, spokojnie i bezpiecznie – mówi Milena Żak.
- Państwo J. [sprzedający domy – red.] byli przemili – wspomina Grzegorz Waśko.
- W pierwszym roku to chyba nawet na Sylwestra byliśmy u tych państwa i było całkiem miło. Raptem, wszystko zmieniło się o 180 stopni – ubolewa Arkadiusz Nowicki.
- W momencie kiedy dostali ostatnią część pieniędzy za dom, diametralnie zmieniła się sytuacja – zwraca uwagę pani Milena.
Uwaga! TVN. Sprawa służebności
Bohaterów dzisiejszego reportażu połączyło nie tylko marzenie o życiu na obrzeżach miasta, ale również to, że postanowili je zrealizować, kupując domy wybudowane przez małżeństwo J. Warunkiem, niezbędnym do kupna i zamieszkania w nich, była możliwość dojazdu do każdego z budynków od strony głównej ulicy - przez działkę, na której mieszka małżeństwo J., na co ci ostatni w akcie notarialnym wyrazili zgodę, ustanawiając tak zwaną służebność przejazdu i przechodu.
- Skoro u notariusza zdecydowali się na służebność przez swoje podwórko, to byli świadomi tego, że dla nich to będzie skutkowało jakimiś niedogodnościami. A po kilku latach nagle stwierdzają, że nie, że jest im za ciężko, choć ruch jest znikomy – ubolewa Milena Żak.
Po wybudowaniu i sprzedaży ostatniego z domów, małżeństwo J. złożyło w sądzie pozew o zniesienie służebności przejazdu i przechodu przez swoją posesję.
- Zapadł wyrok korzystny dla nas, czyli służebność została utrzymana. Trzy dni po wyroku ci państwo wrzucili do naszych skrzynek pocztowych kluczyk i powiesili kłódkę na bramie – opowiada Grzegorz Waśko.
Małżeństwo J. chce, by mieszkańcy zamykali ich dwie bramy.
- Otwieraliśmy, ale jej nie zamykaliśmy, ponieważ tak jak mamy zapisane w akcie notarialnym oraz w umowie przedwstępnej sprzedaży, mamy nieograniczony dostęp do służebności – wskazuje Michał Żak.
Posesja małżeństwa J. była odgrodzona od pasa służebności przesuwną bramą i płotem, co dawało niezależność w korzystaniu z działki i jej zamykaniu. J. postanowili jednak ogrodzenie zdemontować, a przesuwną bramę zamontować w sposób utrudniający korzystanie ze służebności.
- Każdy wyjazd trzeba przejechać, zatrzymać się i zamknąć bramę, dojechać do drugiej bramy, wysiąść, otworzyć bramę, przejechać i zamknąć bramę – opowiada pan Grzegorz.
- Dojazdu nie bronimy, ale mamy prawo mieć zamknięte bramy – przekonuje Anna J.
- Raz przejeżdżaliśmy z żoną, to pan z góry rzucił petardy koło samochodu, żebyśmy się wystraszyli – przywołuje pan Grzegorz.
- Ta pani potrafi wyskoczyć zza krzaków przed samochód, zatrzymując pojazd – wskazuje pan Michał.
- Najgorszy jest stres, że coś znowu się wydarzy, że będzie kolejny atak tych państwa – uważa pani Milena.
Jak J. uzasadniają swoje zachowanie?
- Chcemy wywrzeć na nich presję. Są kamery i mikrofony i wszystko słyszę – mówi Wojciech J.
- Obie strony konfliktu złożyły zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia. Jednak w drodze czynności, które przeprowadzili policjanci, ostatecznie zakończono sprawy skierowaniem tylko dwóch wniosków o ukaranie jednej ze stron, właśnie tej, na której nieruchomości ustanowiona jest służebność – mówi podinsp. Katarzyna Kucharska, rzeczniczka prasowa Komendy Wojewódzkiej Policji w Radomiu.
Małżeństwo J. powołuje się na "ustalenia" między nimi a mieszkańcami.
- Ustalenia, że ci państwo będą u nas przejeżdżali dopóki nie będą mieli przejezdności ulicy [od drugiej strony osiedla – red.]. Zrobiła się ulica przejezdna, ale państwu zaczęło się nie podobać – oburza się Anna J.
- Droga, o której ci państwo mówią, jest w fatalnym stanie, to polna droga. Była utwardzana chyba pod koniec ubiegłego tygodnia, a jest fatalna – mówi pan Michał.
Jak tłumaczą mieszkańcy, korzystając z alternatywnej drogi, muszą też nadkładać dodatkowe 2 km.
- W momencie kiedy pada śnieg, to nie da się wyjechać [alternatywną drogą – red.] - zwraca uwagę pan Michał.
- Nikt by nie kupił takiego domu w szczerym polu, bez dojazdu. Uważam, że mamy tu kwestię oszustwa i kombinatorstwa z ich strony. To było ukartowane od samego początku, żeby nas wykurzyć i żebyśmy po tej słabej drodze jeździli bryczkami – uważa Arkadiusz Nowicki.
Spór o wodę
Małżeństwo J. przy sprzedaży domów miało się zobowiązać do zbudowania sieci wodociągowej. Umowy J. jednak nie dotrzymali, a wodę udostępniali sąsiadom z własnego przyłącza.
- W 2020 roku dostaliśmy od tych państwa pismo, że odcinają nam dostęp do wody i mamy trzy miesiące na załatwienie sobie jakkolwiek wody – mówi pan Michał.
- Cała inwestycja była w wodociągach na pana J. I wodociągi nie chciały z nami nawet rozmawiać, bo nie byliśmy inwestorem. Chcieliśmy odzyskać projekt, żeby jakoś wykonać wodę, ale nie dało się. Wodociągi nie chcą tego robić przez działki, tylko w tak zwanym miejscu dojazdowym dla służb, czyli drogą – mówi pan Arkadiusz.
- Ich [małżeństwa J. - red.] decyzja była taka, że jeżeli zrzekniemy się służebności, to oni pozwolą na dokończenie wodociągu i podepną nas pod wodę miejską – mówi pan Michał.
- Jedyne, co nam pozostało, to wykopanie studni, nie życzę nikomu takiego stresu, który jako matka trójki dzieci przeżywałam w momencie kopania studni. Obaw czy będziemy mieli wodę, czy nie. Na szczęście zakończyło się to happy endem, ponieważ mamy dostęp do wody – mówi pani Milena.
Bramy na pilot
Sąd, w związku z toczącym się kilka lat temu procesem o zniesienie służebności, wskazał, że rozwiązaniem sytuacji mogłoby być zainstalowanie automatycznych bram i udostępnienie pilotów uprawnionym mieszkańcom. Zaznaczył jednak, że sąsiedzi małżeństwa J. nie są zobowiązani do partycypowania w kosztach ich montażu.
- A co, my jesteśmy sponsorami dla tych państwa? – oburza się Wojciech J.
Zdaniem mieszkańców osiedla, nawet gdyby zamykali obie bramy, to nic by to nie dało.
- Im chodzi o to, żebyśmy w ogóle zrezygnowali z tej służebności. To ich cel, stąd szantaż z wodą i sprawa w sądzie o pozbawienie, żebyśmy nie korzystali ze służebności. Trwa to lata i myślę, że nawet jak będą korzystne wyroki, to ci państwo i tak się nie zmienią – kończy pan Grzegorz.
Zobacz także:
- 80-letnia pani Zofia żyje w dramatycznych warunkach. "Kiedy do niej dotarliśmy, nie jadła od czterech dni"
- Wynajęli swoje mieszkanie potrzebującym. Lokatorzy je zadłużyli i nie chcą wpuścić właścicieli do środka
- 24-letni Bartek z autyzmem przywiązywany w szpitalu pasami. "Nie można tak traktować człowieka"
Źródło: Uwaga! TVN
Źródło zdjęcia głównego: Uwaga! TVN
