C: Kot norweski leśny jest bardzo aktywny, łowny i lubi się wdrapywać. Potrafi wspinać się po stromych skałach, a także z łatwością zejść z drapaka czy drzewa. Jego futro jest mrozoodporne i wodoodporne. Małe koty chętnie bawią się w śniegu. Nic dziwnego, skoro norweski kot leśny pochodzi z dzikich norweskich lasów. Mimo iż jest to rasa naturalna, która żyła na zalesionych, trudno dostępnych obszarach, to zwierzęta te są towarzyskie, łagodne i przyjacielskie. Doskonale nadają się do domów, w których mieszkają inne zwierzęta i dzieci.
Kot norweski leśny – historia naturalnej rasy ze Skandynawii
Leśny kot norweski został ukształtowany przez naturę – bez ingerencji człowieka. Rasa ta rozwinęła się w wyniku naturalnej selekcji. Być może koty norweskie leśne powstały w wyniku krzyżowania ras kotów długowłosych, które przybyły do Norwegii w czasach wypraw krzyżowych, z krótkowłosymi kotami przywiezionymi z Wielkiej Brytanii przez Wikingów. Inna teoria głosi, że kot leśny norweski powstał w wyniku krzyżowania rysi z kotami domowymi.
Nie wiadomo też do końca, jak rasa ta rozprzestrzeniła się w całej Skandynawii, szczególnie w okolicach domostw – czy osobniki same wędrowały po Skandynawii w poszukiwaniu pożywienia, czy może zostały celowo udomowione przez Wikingów.
Norweskie leśne koty, jak niektóre inne naturalne rasy kotów, były doceniane za wyjątkowe zdolności łowieckie. Umiejętności polowania na gryzonie były chętnie wykorzystywane w gospodarstwach domowych. Do popularności „norwegów” przyczyniła się także ich wysoka odporność na warunki atmosferyczne – niestraszne były im mróz, wilgoć, wiatr czy śnieg.
Kot norweski leśny – hodowla
W XIX wieku krzyżowano koty norweskie leśne z kotami krótkowłosymi, co przyczyniło się do znacznego spadku populacji dzikich kotów norweskich. W latach 30. XX wieku rozpoczęto proces odtwarzania naturalnej rasy kotów norweskich leśnych. Dzięki temu koty odzyskały swój pierwotny wygląd.
W 1975 roku otwarto pierwszy klub rasy norweskich kotów leśnych. Rasę tę uznano oficjalnie w 1977 roku przez FIFe (Międzynarodowa Federacja Felinologiczna). Dwa lata później sprowadzono pierwsze koty norweskie do Stanów Zjednoczonych. Do Polski trafiły dopiero w 1990 roku.
Hodowle kotów norweskich leśnych są dziś popularne nie tylko w Skandynawii, ale też na całym świecie. Warto zwracać uwagę tylko na tych hodowców, którzy oferują koty z rodowodem. Należy pamiętać, że rodowód to nie tylko dokument, który podbija cenę zwierząt, ale przede wszystkim gwarancja pochodzenia czworonogów. Brak rodowodu może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób genetycznych i innych schorzeń – nie wiadomo bowiem, na jakie przypadłości cierpiały inne osobniki, od których pochodzą dane koty. Ponadto brak rodowodu oznacza, że niekoniecznie mamy do czynienia z typowym kotem leśnym norweskim – z czasem jego wygląd może się zmienić, a na jaw mogą wyjść różne, niekoniecznie pożądane cechy charakteru.
Hodowla kotów norweskich leśnych musi być prowadzona odpowiedzialnie, a zwierzęta powinny być poddawane regularnym badaniom.
Norweski kot leśny – choroby, zdrowie
Koty rasy norweski leśny to osobniki odporne na działanie warunków atmosferycznych – mrozu, wiatru czy wilgoci. Zwykle cieszą się dobrym zdrowiem, choć odnotowano przypadki zachorowania na chorobę metaboliczną – tzw. chorobę spichrzeniową glikogenu typu IV. Objawia się ona gromadzeniem patologicznego glikogenu w mięśniach, wątrobie i komórkach nerwowych, co przyczynia się do ich upośledzenia.
Kot leśny norweski – pielęgnacja, żywienie, utrzymanie
Kotki norweskie leśne nie są trudne w utrzymaniu. Przez stulecia życia w dziczy nauczyły się dbać o siebie. Warto jednak raz w tygodniu czesać futro pupila grzebieniem lub szczotką do sierści, aby zapobiec powstawaniu kołtunów.
Dieta kota norweskiego leśnego nie może być monotonna – osobniki te szybko się nudzą. Można podawać pupilom jedzenie naturalne, a także gotowe karmy. W okresie zmiany sierści koty norweskie leśne intensywnie linieją, w związku z czym można zastanowić się nad zastosowaniem kocich traw lub przysmaków ze słodem, dzięki którym wydalanie sierści z organizmu będzie łatwiejsze.
Kot norweski leśny potrzebuje dużo ruchu. Jest zwierzęciem aktywnym i skocznym. Lubi się wspinać. Z tego powodu konieczny jest w mieszkaniu wysoki drapak – w innym przypadku kot może niszczyć meble czy zasłony. Warto też wyposażyć się w akcesoria do zabawy ze zwierzęciem. Przydatny okaże się zabezpieczony balkon lub ogród.
Jak wyglądają koty leśne norweskie?
Norweski kot leśny pochodzi z dziczy, co doskonale potwierdza jego wygląd. Koty tej rasy są silne, umięśnione, o mocnej sylwetce. Koty nie sprawiają wrażenia smukłych. Ważą od 4,5 do 8 kilogramów.
Charakterystyczne dla norweskich kotów leśnych są oczy o wyjątkowym wyrazie. Są owalne, duże, lekko skośne.
Szata kotów norweskich leśnych jest półdługa, wodoodporna i mrozoodporna. Dopuszcza się wszelkie maści sierści – ze znaczeniami, gładkie z miejscowymi cieniowaniami, tabby (cętkowany, prążkowany). W związku z tym można spotkać takie koty, jak:
· kot norweski leśny rudy (tzw. cynamonowy),
· kot norweski leśny czarny – zwykle z białymi znaczeniami,
· kot norweski leśny szary,
· kot norweski leśny biały,
· kot norweski leśny czarno-biały.
Kot norweski leśny - długość życia
Leśny norweski kot żyje średnio 14-16 lat.
Kot norweski leśny – charakter
Norweskie leśne koty są mądre, ciekawskie, łagodne, o zrównoważonym charakterze, choć nie do końca lubią dużo pieszczot. To zwierzęta z jednej strony samodzielne, z drugiej wyjątkowo towarzyskie – bardzo źle znoszą samotność. Nie są przy tym natarczywe. Dobrze sprawdzą się w domach, w których mieszkają inne zwierzęta. Z drugiej strony koty te są też nieufne wobec obcych i potrzebują czasu na aklimatyzację.
Leśne koty norweskie są niekonfliktowe i będą doskonałymi przyjaciółmi dla dzieci. Nie okazują agresji. Są żywiołowe, aktywne i zwinne. Należy zapewnić im odpowiednią dawkę ruchu.
Norweski kot leśny jest kotem eleganckim, dużym, zwinnym i silnym, o dzikim spojrzeniu, ale też o łagodnym, przyjacielskim nastawieniu i dużej chęci do zabawy.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN