Kot tonkijski to niezwykle przyjazne zwierzę, które łatwo przywiązuje się do swojego właściciela i jego rodziny. Jest spokojny, szybko się uczy i dobrze reaguje na inne zwierzęta. Hodowla kotów tonkijskich nie jest zbyt rozpowszechniona, co może być spowodowane nieuznawaniem rasy przez największą na świecie organizację felinologiczną (FIFe). Nie wpływa to jednak znacząco na osoby, które są zainteresowane zakupem pupila tej rasy. Kocięta tonkijskie są dostępne także w Polsce. Zobacz, jaki charakter mają przedstawiciele rasy i jakie choroby mogą wystąpić u kotów tonkijskich.
Koty tonkijskie – jak wyglądają? Opis rasy
Kot tonkijski zaliczany jest do ras średniej wielkości, o umięśnionej i dobrze zbudowanej sylwetce. W jego wyglądzie przejawiają się cechy jego przodków – jego umaszczenie przypomina jednocześnie syjama, jak i kota burmańskiego. Oczy kota tonkijskiego są delikatnie zaokrąglone, przez co tracą swój orientalny charakter. Wśród najpopularniejszych, najbardziej pożądanych kolorów oczu u osobników tej rasy są odcienie niebieskiego oraz zielonego. Głowa kota także jest delikatnie zaokrąglona. Uszy są szeroko rozstawione.
Sierść kotów tonkijskich jest krótka, jednak dość gęsta. W dotyku jest przyjemna, niezwykle delikatna. Przy odpowiedniej opiece futro będzie jedwabiste i połyskujące. Kot tonkijski może mieć kilka rodzajów umaszczenia, najczęściej spotyka się osobniki ciemnobrązowe, beżowe oraz srebrzyste. Na łapach, uszach i pyszczku często pojawiają się ciemniejsze znakowania (podobnie jak u syjamów).
Dorosłe koty tonkijskie ważą przeważnie od 3 do 4 kg. Kotki są lżejsze i drobniejsze od kocurów.
Kot tonkijski – charakter, usposobienie, temperament
Tonkijskie koty są jednymi z najbardziej tolerancyjnych, spokojnych i przyjaźnie nastawionych zwierząt. Zarówno do ludzi, jak i innych pupili domowych odnoszą się pozytywnie, nie bywają zazdrosne ani agresywne. Warto jednak zapewnić im odpowiednią ilość czułości, ponieważ dość szybko czują się samotne. W odróżnieniu od większości ras, koty tonkijskie wszystkich członków rodziny traktują w taki sam sposób, rzadko wybierają sobie tylko jednego właściciela.
Choć na ogół spokojne, zawsze są skore do zabawy. Mogą bawić się samodzielnie lub z domownikami. Lubią się uczyć i są posłuszne. Dobrze znoszą towarzystwo nieznajomych, z ciekawością witają w domu gości. Z chęcią siadają im na kolanach i pozwalają się głaskać. W związku z ich dużą odwagą i ciekawością świata lepiej nie wypuszczać ich z domu bez potrzeby, ponieważ mogą się od niego za bardzo oddalić, a ruchliwe ulice nie wywołują w nich niepokoju.
Jak powinna wyglądać pielęgnacja kota tonkijskiego?
Kot tonkijski należy do zwierząt, które nie potrzebują zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Właściciele zwierząt powinni raz w tygodniu przeczesywać sierść kota (można użyć do tego specjalnych szczotek lub rękawic), aby usunąć jej nadmiar. Wyczesywanie można powtarzać częściej w okresie linienia. Kotom niewychodzącym należy także przycinać pazury. Warto raz na jakiś czas sprawdzić stan uszu pupila, a w razie pojawienia się niepokojących objawów – skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Zdrowie i choroby kotów tonkijskich
Kot tonkijski nie jest zbyt chorowitym zwierzęciem. Przy odpowiednich staraniach ze strony właściciela koty mogą być całkowicie zdrowe przez całe swoje życie. Na starość czasem mogą wystąpić objawy typowe dla sędziwego wieku, m.in. problemy z zębami, gorszy węch, słuch czy wzrok.
U przedstawicieli tej rasy częściej niż u innych kotów odnotowuje się odkładanie się kamienia nazębnego, co jest typowe dla ich przodków, czyli syjamów. Warto już od małego przyzwyczajać koty do szczotkowania zębów. Pierwsze problemy mogą pojawić się w młodym wieku, zaraz po przestawieniu kociąt na stały, suchy pokarm.
Kocięta tonkijskie są narażone także na problemy z górnymi drogami oddechowymi, zwłaszcza w okresie pierwszego roku życia. Wśród kotów zdarzają się także przypadki amyloidozy, choroby o podłożu genetycznym, polegającej na gromadzeniu się nierozpuszczalnego białka w niektórych narządach. Amyloidoza jest typowa także dla syjamów. Choroba ujawnia się w pierwszych latach życia kota. Niestety obecnie nie ma możliwości przeprowadzenia testów wykrywających amyloidozę, które umożliwiłyby wyłączenie z reprodukcji nosicieli choroby.
Zobacz także:
- Odrzucony przez matkę żubrzyk mieszka z przyjaciółką owieczką
- Co dwa pupile to nie jeden. Jak zaprzyjaźnić ze sobą domowe zwierzęta?
- Panleukopenia, tyfus koci – czy mogę ocalić moje zwierzę?
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: E+