Według statystyk WHO każdego roku na świecie pojawia się ponad 340 milionów nowych przypadków infekcji przenoszonych drogą płciową. O chorobach wenerycznych coraz częściej mówi się też w kontekście zagrożeń czyhających na nastolatków, którym brakuje elementarnej wiedzy na temat bezpiecznego seksu. Informacje na temat chorób przenoszonych drogą płciową powinny być więc przekazywane już wtedy, gdy młodzi ludzie osiągają dojrzałość płciową – szczególnie, że z roku na rok obniża się wiek inicjacji seksualnej.
Choroba weneryczna – co to jest?
Według powszechnie przyjmowanej definicji do chorób wenerycznych zaliczamy choroby przenoszone drogą płciową, wywoływane przez bakterie, pierwotniaki, pasożyty, grzyby lub wirusy. Zarazić się można nimi głównie przez kontakty seksualne, ale nie tylko – są i takie, na które jesteśmy narażeni, gdy korzystamy z publicznych toalet czy wspólnych ręczników – tak jest np. w przypadku rzeżączki czy rzęsistkowicy.
Najczęściej występująca choroba weneryczna to chlamydioza (zwana też chlamydią – tak jak bakteria, która ją wywołuje). Można się nią zarazić przez seks niezabezpieczony prezerwatywą. Podobnie jest w przypadku kiły (zwanej inaczej syfilisem), za którą odpowiedzialny jest krętek balady.
Choroby weneryczne mogą być przenoszone zarówno podczas stosunków waginalnych, jak i analnych czy oralnych.
Ale bakterie i pasożyty to nie jedyne przyczyny chorób wenerycznych . Zaliczamy bowiem do nich również choroby powodowane przez wirusy przenoszone drogą płciową. Należy do nich wirus HPV (wirus brodawczaka ludzkiego, uważany za jedną z głównych przyczyn raka szyjki macicy), a także nowotwory odbytu i gardła. Ze względu na sposób zakażenia, do chorób wenerycznych zalicza się też AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności, powodowany przez wirus HIV. Mimo, że medycyna zna już przypadki całkowitego wyeliminowania wirusa z organizmu, zagrożenie HIV wciąż powinniśmy uważać za potencjalnie śmiertelne i będące wystarczającym powodem do stosowania zabezpieczenia podczas seksu z partnerem, co do którego stanu zdrowia nie mamy absolutnej pewności.
Choroby weneryczne – objawy
Tym, co pozwala rozpoznać choroby weneryczne, są objawy. Po jakim czasie należy się ich spodziewać? Jest to zależne od tego, z którą z chorób mamy do czynienia. Niektóre z nich – jak chlamydioza – mogą też przebiegać bezobjawowo, co niestety zwiększa ryzyko zarażenia kolejnych osób i wystąpienia powikłań, nawet po wielu latach. Jeśli objawy wystąpią, są nimi zwykle ból i pieczenie przy oddawaniu moczu – zarówno w przypadku mężczyzn jak i kobiet, upławy (po około tygodniu od zarażenia), krwawienia między miesiączkami. U mężczyzn objawem może być też obrzęk jąder lub pojawienie się wydzieliny z cewki moczowej. Podobne są objawy rzeżączki – mogą one pojawić się już po tygodniu od zakażenia oraz rzęsistkowicy.
W tym miejscu warto zaznaczyć, że z medycznego punktu widzenia nie ma czegoś takiego jak choroby weneryczne mężczyzn – panowie chorują bowiem dokładnie na te same choroby co kobiety, różne mogą być jedynie objawy, co wynika z odmiennej z budowy narządów płciowych.
Jeśli chodzi o kiłę, objawy tej choroby wenerycznej zwykle pojawiają się po około trzech tygodniach. Najbardziej charakterystyczne jest owrzodzenie z surowiczą wydzieliną, obrzęk węzłów chłonnych, a także grudki na dłoniach i stopach.
W przypadku zarażenia wirusem HIV objawy są nieswoiste. Wirus zwykle namnaża się, nie dając żadnych objawów, co może trwać nawet wiele lat. Zwykle bywa więc wykryty dopiero podczas badania krwi na obecność tego konkretnego wirusa. Natomiast wirus HPV najczęściej ujawnia się w postaci tak zwanych kłykcin kończystych, czyli brodawek na skórze okolic intymnych.
Kiedy powinniśmy wykonać badania na choroby weneryczne?
Bezwzględnie zawsze, gdy występują wyżej wymieniony objawy charakterystyczne dla chorób wenerycznych . Można to zrobić w dowolnym laboratorium – na własne życzenie (co wiąże się z odpłatnością za badanie) lub udając się do lekarza, który po wywiadzie i badaniu wypisze nam odpowiednie skierowanie. Test na choroby weneryczne możemy zrobić też we własnym domu – w internecie można już znaleźć laboratoria, które wysyłają zestawy do samodzielnego pobrania próbki do badania na choroby weneryczne , które następnie przesyłamy kurierem na wskazany adres.
Nie musimy przy tym obawiać się, że ktoś dowie się o naszej chorobie lub jej podejrzeniu – badania na choroby weneryczne wykonywane są anonimowo. W przypadku przesyłania próbek kurierem możemy zwykle liczyć na dyskretny sposób opakowania paczki.
Bibliografia:
http://www.euro.who.int/en/health-topics/communicable-diseases/sexually-transmitted-infections/data-and-statistics
https://aids.gov.pl/files/kontra/KONTRA_3_2008.pdf
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN