Taniec orientalny, czyli taniec brzucha. Stroje, odmiany, historia. Na scenie DDTVN: Sihir Star

Taniec orientalny jest nazywany także tańcem brzucha lub tańcem arabskim. Obejmuje rodzaje tańców, w trakcie których tancerki – dużo rzadziej tancerze – wykonują charakterystyczne ruchy biodrami. Wbrew pozorom, taniec orientalny wykorzystuje wiele mięśni ciała – mięśnie brzucha wcale nie są w nim najważniejsze. Gośćmi Dzień Dobry TVN były mistrzynie świata w tańcu brzucha, mistrzynie Europy oraz sześciokrotne mistrzynie Polski Rozalia Walocha, Weronika Ogórek, Gabriela Zapart i Dorota Pawłowska.

Taniec orientalny ma różne formy i rodzaje. Nie ma ustalonego kanonu, konkretnej muzyki ani figur. Stroje do tańca orientalnego oraz rekwizyty także zmieniają się z czasem. Wiele zależy od odmiany tańca brzucha oraz od nauczyciela.

>>> Zobacz także:

Historia tańca orientalnego

Wbrew nazwie, kolebką tańca orientalnego nie były wszystkie kraje Orientu. Pochodzi z najprawdopodobniej z Egiptu. Ale jest też tradycyjnie uprawiany w Libanie i w Turcji.

Spekuluje się, że taniec orientalny jest bardzo starym rodzajem tańca, być może nawet najstarszym na świecie, lecz nie ma na to zbyt wielu dowodów.

Do Ameryki Północnej taniec brzucha trafił w latach 70. XIX wieku. Popularność zdobył jednak dopiero pod koniec XIX wieku. Początkowo taniec wzbudzał wielkie kontrowersje. Zdarzały się nawet sytuacje, że tancerki były aresztowane i płaciły kary za obrazę moralności.

Obecnie taniec orientalny jest popularny na całym świecie. Powstają nowe szkoły tego rodzaju tańca, rozgrywane są również konkursy i mistrzostwa na różnym szczeblu – także międzynarodowe.

W krajach arabskich, w których panuje szariat, taniec ten jest zabroniony.

Taniec orientalny – stroje

Strój do tańca orientalnego na samym początku, kiedy jeszcze nie był popularny na świecie, był bardzo skromny. Całe ciało tancerki było zasłonięte, a suknia nie miała zbyt wielu ozdób. Do tego w niektórych regionach wykorzystywało się chusty do tańca orientalnego. Brzuchy tancerek zawsze były zasłonięte.

Dopiero w czasach współczesnych stroje do tańca brzucha stały się bardziej skąpe. Pod koniec XIX wieku, kiedy taniec trafił do Ameryki, obowiązkowy stał się strój o nazwie bedleh , obejmujący stanik i zwiewną spódnicę, a do tego chustę. Takie ubranie było bogato zdobione za pomocą haftów, cekinów i frędzli.

Obecnie stroje nadal są dwuczęściowe, nazywa się je „kabaretowymi”. Tancerki mają na sobie staniki oraz spódnice. Krój spódnicy to zazwyczaj tzw. „syrenka”, co oznacza, że jest ona dopasowana na biodrach, a rozszerza się od kolan w dół, przypominając rybi ogon. Do tańca orientalnego wykorzystywane są także spódnice z wysokim rozcięciem. Do stroju tancerki często dopasowywane są rękawki i opaski.

Folklorystyczne odmiany tańca orientalnego wykorzystują stroje tradycyjne, występujące w danym regionie.

Rekwizyty do tańca orientalnego

Bardzo często wykorzystywanym i kojarzącym się z tańcem orientalnym rekwizytem jest woal, zasłaniający twarz tancerki od oczu w dół. Pochodzi z klasycznego tańca egipskiego.

Obecnie wykorzystuje się wiele innych dodatków, pochodzących z różnych tradycji, w tym np.:

  • skrzydła Isis – tkanina imitująca skrzydła tancerki,
  • assaya – bambusowa laska pochodząca z tańców folklorystycznych,
  • taca – stawia się ją na głowie,
  • wachlarz – ozdoba zaczerpnięta z tańca flamenco.

Muzyka w tańcu orientalnym

Charakterystycznym instrumentem wykorzystywanym w akompaniamencie do tańca orientalnego jest darbuka (dumbek lub durbakee) – bęben kielichowy. Oprócz niego wykorzystuje się także: akordeon, saksofon, skrzypce, a także lutnię i egzotyczne instrumenty, takie jak (podobne do cytry) kanun i ud, przypominający flet kaval czy wyglądająca jak bębenek – tabla.

Jak wygląda taniec brzucha?

Taniec brzucha wykorzystuje ruch wiele izolowanych grup mięśni. Tancerki wykonują płynne ruchy i ruchy staccato , w zależności od linii melodycznej i instrumentów. Charakterystyczne, „drżące” ruchy w tańcu orientalnym są nazywane shimmies . Wyróżnia się np.:

  • shimmy earthquake ,
  • shimmy kolanowe,
  • shimmy bioder,
  • shimmy ramion,
  • shimmy nogi,
  • shimmy dłoni.

Ruchami wykorzystującymi mięśnie brzucha w tańcu orientalnym są:

  • shimmy przeponowe,
  • fala brzucha,
  • pop mięśni brzucha,
  • lock mięśni brzucha.

Odmiany tańca orientalnego

Taniec orientalny dzieli się na rodzaje w zależności od kraju pochodzenia. Ma odmianę klasyczną i folklorystyczną. Najważniejsze typy tańca brzucha to m.in.:

  • klasyczny taniec egipski,
  • fellahi – tradycyjny taniec rolników z północnego Egiptu,
  • taniec faraoński – taniec nawiązujący do sakralnych tańców starożytnego Egiptu,
  • klasyczny taniec turecki,
  • debka – folklorystyczny taniec libański.

Oprócz tych podstawowych rodzajów istnieją także mieszanki tańca orientalnego z innymi tańcami, np.:

  • tribal – taniec brzucha połączony z flamenco, tańce afrykańskie i indyjskie,
  • gothic belly dance – połączenie tańca tribal z subkulturą gotycką,
  • bellywood – taniec orientalny połączony z tańcem filmów Bollywood.

Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

podziel się:

Pozostałe wiadomości