Jeszcze cztery dekady temu słowo "grappling" (z ang. grapple – chwytać) nic by nikomu nie mówiło. Obecnie grappling jest samodzielną dyscypliną sportową. Potwierdzają to organizowane zawody w grapplingu i mistrzostwa (świata, Polski, Europy). W 1995 roku powstała największa organizacja zrzeszająca grapplerów – North American Grappling Association (NAGA).
Grappling – zasady walki
Grappling to metoda i technika walki wręcz, w której zawodnicy nie mogą wyprowadzać żadnych ciosów. Zamiast tego stosuje się różne techniki chwytów (w tym zakładanie dźwigni), duszenia i przerzutów. Sportowca zajmującego się grapplingiem określamy mianem grapplera, choć po polsku moglibyśmy go nazwać "chwytaczem". Samo słowo "grappling" pochodzi od angielskiego czasownika grapple, oznaczającego chwytanie. Jest to neologizm mający odzwierciedlać główną cechę grapplingu – chwytanie. Poszczególne walki grapplerów wyglądają w ten sposób, że zawodnicy najpierw próbują odpowiednio się złapać, a następnie wykonać przerzut, obalenie lub założyć przeciwnikowi duszenie.
Sport to zdrowie
Grappling zasadniczo określany jest jako walka o przetrwanie (submission fighting, submission grappling). Wynika to z faktu, że zwycięstwo w grapplingu zwykle wynika z poddania się drugiego zawodnika, przy czym poszczególne chwyty i duszenia są oczywiście punktowane. Podstawową różnicą między grapplingiem a klasycznymi zapasami jest to, że w tej drugiej dyscyplinie stosowanie dźwigni jest niedozwolone, podobnie jak duszenie przeciwnika. Powstanie grapplingu miało charakter czysto funkcjonalny – trzeba było stworzyć jeden system otwarty dla reprezentantów wielu dyscyplin sportowych i systemów walki, charakteryzujący się ujednoliconymi, prostymi zasadami. Stąd też większość grapplerów to osoby zajmujące się zapasami, judo, sambo, brazylijskim jiu-jitsu, luta livre, a nawet mieszanymi sportami walki, czyli MMA.
Grappling jako oddzielna dyscyplina sportowa – zawody i mistrzostwa w grapplingu
Chociaż powstanie ujednoliconych zasad grapplingu miało charakter funkcjonalny i integrujący różne środowiska sportowców, to od ostatnich dwóch dekad można mówić o wyodrębnieniu się grapplingu jako samodzielnej dyscypliny sportowej. Świadczy o tym chociażby organizowanie zawodów grapplingowych, w tym mistrzostw Polski w grapplingu, mistrzostw Europy i świata. O renomie grapplingu świadczy także powstanie w 1995 roku Północnoamerykańskiej Organizacji Grapplingu (North American Grappling Association; NAGA), która organizuje turnieje w tej dyscyplinie. NAGA jest największą światową organizacją grapplingu. Część turniejów odbywa się na zasadach znanych z jiu-jitsu.
Trenowanie grapplingu i porady dla początkujących
Na wstępie należy powiedzieć, że grappling jest bardzo wymagającą dyscypliną, a jedną z najważniejszych cech dobrego grapplera jest systematyczność w treningach. Ćwiczenie techniki i znajomości różnych chwytów, duszeń i przewrotów powinno się odbywać tylko pod okiem doświadczonego trenera. Grappling jest dość niebezpiecznym sportem, w którym łatwo o kontuzję i nieumyślne wyrządzenie trwałej krzywdy przeciwnikowi na macie. Elementy siłowania się, zakładania chwytów i dźwigni to podstawa grapplingu, dlatego konieczne są intensywne ćwiczenia siłowe. Do najpopularniejszych zalecanych dla grapplerów ćwiczeń należą:
- podciąganie się na drążku, unoszenie nóg w zwisie na drążku, przysiady, pompki (w różnych wariacjach), dwustronne wykroki, pompki na poręczach, wykonywanie mostków, biegi sprintem, burpees (przysiad, „deska”, pompka, wyskok).
Dla osób początkujących ciekawostką może być fakt, że przy trenowaniu grapplingu polecane są także wszelkie ćwiczenia wchodzące w skład tzw. animal flow, czyli treningów opartych na kształtowaniu sylwetki ciała przez naśladowanie ruchów zwierząt. Jeżeli w naszym mieście istnieje klub sportowy profesjonalnie zajmujący się grapplingiem, koniecznie zapiszmy się do niego i znajdźmy instruktora. Dzięki temu poznamy nie tylko zasady grapplingu, ale także jego stronę praktyczną. Z czasem do sparingów powinniśmy dobierać coraz trudniejszych przeciwników, aby móc się jeszcze bardziej rozwijać. Podobnie jak w przypadku innych sportów walki, niezwykle istotny okazuje się aspekt psychologiczny. Nie przejmujmy się porażkami, ale jednocześnie nie pozwalajmy własnemu ego na zbyt wiele swobody – zgodnie ze znanym powiedzeniem, że "pycha kroczy przed upadkiem". Pamiętajmy, że najważniejszy jest spokój i systematyczność ćwiczeń.
Jesteśmy serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie.
Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. Porady.
Zobacz także:
- Jeździ na motocyklu od 3. roku życia. Czy sporty ekstremalne są dla dzieci?
- Wingsuiting, czyli latanie w kombinezonie na dużych wysokościach. "Prędkość dochodzi do 400 km/h"
- Najbardziej ekstremalny sport to rodzina
Autor: Adrian Adamczyk
Źródło zdjęcia głównego: vm/Getty Images