Choreoterapia pozwala otworzyć się na innych, a także uczy wyrażania uczuć i okazywania spontanicznych reakcji przy innych, pokonywania pewnych granic i narzuconych schematów. Kto z niej korzysta i w jakich przypadkach jest rekomendowana? Jak działa na psychikę?
Więcej:
- Co to jest fitoreksja? Jakie są objawy i jak leczyć to zaburzenie?
- Awiofobia – jak pokonać lęk przed lataniem?
- Wypalenie zawodowe czy przemęczenie. Jak je odróżnić?
Co to jest choreoterapia?
Terapia tańcem i ruchem, w skrócie DMT (ang. Dance Movement Therapy), to swoista forma leczenia uznawana za jeden z nurtów psychoterapii. Jej celem jest uzyskanie harmonii ciała i umysłu. Zwykle stanowi ona uzupełnienie leczenia farmakologicznego i psychoterapii werbalnej. Bazuje na ekspresji i w dużej mierze oparta jest na improwizacji. Dlatego nie ma też w niej powtarzalności ruchów i kroków oraz nakazu ich poprawnego wykonywania. Choreoterapia czerpie z tańca współczesnego, ale także teatru tańca, gimnastyki artystycznej czy aerobiku. Do tego taka forma leczenia, poprzez ruch, wykorzystuje również formy relaksacji. Jej celem jest osobista integracja na polu fizycznym, emocjonalnym, poznawczym oraz społecznym i rozładowanie nagromadzonego stresu. Dzięki tej metodzie zwiększa się świadomość własnego ciała, a także zwiększa się otwartość na innych. Jest to wynikiem większej śmiałości w wyrażaniu swoich emocji. Ruch oddaje uczucia ukryte w podświadomości, integruje psychikę z ciałem. Zajęcia prowadzone są w grupach lub indywidualnie pod okiem wyspecjalizowanego w tej dziedzinie trenera. Przed decyzją o uczestnictwie w terapii warto dowiedzieć się, czy osoba je prowadząca posiada ukończone szkolenie DMT.
Choreoterapia – ćwiczenia
W choreoterapii nie ma ustalonych ruchów, które grupa musi powtarzać. Nie chodzi tu także o umiejętności taneczne uczestników i ich pogłębianie, ale o spontaniczne wyrażenie siebie w przestrzeni poprzez ruch. Ćwiczenia proponowane przez osoby prowadzące tego rodzaju zajęcia opierają się raczej na pokazaniu uczestnikom podstaw danego rodzaju tańca, aby potem mogły one spontanicznie je wykorzystać, wymyślając swoje autorskie ruchy. Taka swoboda interpretacji pozwala uczestnikom zajęć na dużą improwizację, co wyzwala w nich pokłady kreatywności. Improwizując, mogą one eksperymentować z nowymi sposobami zachowania, a dzięki temu odkrywać swoją osobowość i uczucia, które nie mogą być zwerbalizowane. To praca z ciałem przy różnorodnej muzyce, której celem jest oddziaływanie na sferę emocjonalną człowieka. Uzewnętrznienie uczuć za pomocą ruchów działa niezwykle oczyszczająco, stąd na choreoterapię decydują się często osoby zagubione, lękliwe, nieakceptujące siebie, mające trudności z nawiązywaniem kontaktów, zamknięte w sobie i niepotrafiące wyrażać swoich potrzeb. Zaletą zajęć jest to, że z czasem ich uczestnicy przestają się oceniać i w pełni oddają się radości tańca. Grupa stwarza poczucie bezpieczeństwa, więc takie spotkania działają niezwykle terapeutycznie.
Terapia tańcem i ruchem – działanie na organizm
Choreoterapia przynosi nie tylko korzyści dla ciała, w postaci redukcji tkanki tłuszczowej, ujędrnienia skóry czy poprawy krążenia, lecz przede wszystkim doskonale wpływa na duszę. Jak sama nazwa wskazuje, taka forma zajęć ma działanie terapeutyczne, by pomóc uczestnikom wyzwolić się od negatywnych uczuć, zmniejszyć napięcie mięśniowe, poprawić krążenie i spowodować wydzielanie endorfin, czyli hormonów szczęścia. Dlatego choreoterapia sprawdza się w przypadku osób mających problemy z agresją, zaburzeniami żywienia wywołanymi kompleksami czy lękami, będących ofiarami przemocy lub przeżywających utratę bliskiej osoby. W celach profilaktycznych często decydują się na nią także osoby pragnące poprawy jakości swego życia. Dążących do zmiany postrzegania samego siebie oraz chcących nawiązać relacje w grupie i nauczyć się lepiej porozumiewać z innymi czy wyrażać emocje oraz swoje potrzeby. Z choreoterapii mogą też skorzystać żyjący w ciągłym stresie i napięciu, a nawet osoby starsze.
Warto wiedzieć, że terapię tańcem stosuje się w szpitalach onkologicznych i psychiatrycznych, ośrodkach uzależnień, a także w domach dziecka. Pomocna jest ona też w przypadku osób zmagających się z nerwicą, depresją czy lękami. Terapia tańcem i ruchem rekomendowana jest także ludziom z autyzmem, ADHD, cierpiącym na chorobę Alzheimera i choroby psychiczne, jak schizofrenia, choroba dwubiegunowa, czy dorosłym dzieciom alkoholików. Polecana jest także osobom z niepełnosprawnościami i trwałym kalectwem, które doświadczają braku akceptacji własnego ciała.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN