Co to jest dysleksja? Objawy, diagnoza i ćwiczenia wspierające dziecko

Problem dysleksji dotyczy około 10 proc. uczniów, z czego u 3–4 proc. stwierdzana jest dysleksja głęboka. Zdecydowaną większość dzieci z tym zaburzeniem stanowią chłopcy. Co to dysleksja i jakie są jej przyczyny? Gościem Dzień Dobry TVN była psycholog Joanna Giżyńska.

Test na dysleksję przeprowadza się w poradni psychologiczno-pedagogicznej. W szkołach i placówkach wychowawczych nauczyciele mają obowiązek wspierać dziecko, jeśli została u niego stwierdzona dysleksja rozwojowa – ćwiczenia zlecone przez specjalistę mogą pomóc w radzeniu sobie z tą przypadłością. Dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia – w takich przypadkach konieczne będzie także dostosowanie materiału i metod do ograniczeń ucznia.

>>> Zobacz także:

Co to jest dysleksja?

Choć podstawy tego zaburzenia wiele razy potwierdzono naukowo, przez sceptyków jest nadal nazywana wymówką leniwych uczniów. Określa się ją jako specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, które występują u osób inteligentnych na poziomie co najmniej przeciętnym i zastosowaniu standardowych metod nauczania. Przyczyny dysleksji mogą leżeć w zaburzeniach genetycznych lub mikrouszkodzeniach mózgu. Badania wykazały także, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo dziedziczenia tej przypadłości. Jeśli podejrzewasz, że u twojego dziecka może występować dysleksja, definicja przeczytana w internecie nie wystarczy do prawidłowej diagnozy. Dopiero specjalista w poradni psychologiczno-pedagogicznej może ją postawić i zalecić terapię dysleksji.

Dysleksja – objawy

Wiesz już, na czym polega dysleksja, znasz też jej przyczyny. Jak dokładnie objawia się to zaburzenie? Na wczesnym etapie możemy dostrzec objawy ryzyka dysleksji u dzieci. Charakterystyczne zachowania pojawiające się na długo przed rozpoczęciem nauki w szkole to na przykład:

  • brak etapu raczkowania,
    • obniżona sprawność ruchowa, tzw. motoryka duża,
      • obniżona sprawność rąk, tzw. motoryka mała,
        • słaba koordynacja wzrokowo-ruchowa,
          • opóźniony rozwój mowy,
            • zaburzenia pamięci wzrokowej,
              • problemy z zapamiętywaniem wierszyków i piosenek,
                • opóźniona lateralizacja – używanie na zmianę prawej i lewej ręki.

                  Dysleksja u dzieci w wieku szkolnym , przyjmująca głównie postać problemów w nauce, ma następujące objawy:

                  • problemy z przepisywaniem, pisaniem ze słuchu,
                    • mylenie, przestawianie liter, szczególnie dwuznaków i zmiękczeń,
                      • opuszczanie liter i ich elementów, mylenie dużych i małych liter,
                        • pisanie nieczytelnie i z błędami ortograficznymi,
                          • wolne tempo pisania i czytania,
                            • liczne błędy w czytaniu, gubienie miejsca czytania,
                              • trudności w syntezie sylab,
                                • problemy w nauce innych przedmiotów – języków obcych, geografii, geometrii.

                                  Dysleksja – test diagnostyczny

                                  Jeśli twoje dziecko ma trudności w nauce i rozpoznajesz u niego część powyższych objawów – koniecznie wykonaj test na dysleksję w najbliższej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jeśli to rzeczywiście dysleksja, diagnoza zostanie postawiona na podstawie wywiadu i testów – laryngologicznych, okulistycznych i psychologicznych.

                                  Specjalista z poradni opowie rodzicom, co to jest dysleksja, omówi leczenie jej i możliwe metody terapii – na przykład ćwiczenia na dysleksję. Krótko mówiąc, dowiesz się od niego, jak pomóc dziecku z dysleksją, by zapobiec problemom na dalszych etapach edukacji i w dorosłym życiu. Dysleksja u dorosłych może uprzykrzyć życie, dlatego dobrze jest wiedzieć, na co się przygotować.

                                  Odmiany dysleksji

                                  Profesjonalnie przeprowadzony test na dysleksję pomoże wykryć, z jaką dokładnie umiejętnością dziecko ma problemy. W zależności od tego można wyróżnić następujące odmiany dysleksji:

                                  • dysortografia – ciągłe popełnianie błędów ortograficznych, pomimo dobrej znajomości zasad gramatyki i ortografii,
                                    • dysgrafia – problemy z nadawaniem literom właściwego kształtu, brzydkie pismo,
                                      • dyskalkulia (przez niektórych określana potocznie jako dysleksja matematyczna) – trudności w wykonywaniu działań matematycznych i operacji na liczbach,
                                        • dysfonia – niewyraźne i cicha wymowa (w praktyce najrzadsza odmiana dysleksji).

                                          Dysleksja – ćwiczenia

                                          Terapia dysleksji opiera się głównie na zadaniach poleconych przez specjalistę z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Ćwiczenia dla dzieci z dysleksją mają na celu wyrównanie (w miarę możliwości) braków w umiejętnościach potrzebnych w szkole i codziennym życiu. Ćwiczenia dla dyslektyków w szkole podstawowej przeprowadzane są zazwyczaj w formie przystępnych gier i zabaw, które powoli kształcą nowe umiejętności.

                                          Przykładowe ćwiczenia dla dyslektyków (szkoła podstawowa):

                                          • ćwiczenia oddechowe,
                                            • układanie pociętego obrazka, obrysowywanie konturów obrazka,
                                              • zwiększenie aktywności fizycznej,
                                                • praca z książkami z ćwiczeniami korekcyjnymi,
                                                  • praca z programami komputerowymi dedykowanymi dyslektykom (np. Królik Bystrzak).

                                                    Dla rodziców najważniejsza jest świadomość, czym jest dysleksja i wspomaganie dziecka odpowiednimi metodami. Systematyczną pracą można naprawdę wiele osiągnąć, dlatego dysleksja to nie wyrok skazujący na gorsze oceny i słabe wyniki egzaminów, ale wyzwanie – zarówno dla rodziców, jak i dla dziecka.

                                                    Autor: Bernadetta Jeleń

                                                    podziel się:

                                                    Pozostałe wiadomości