C: Dysleksja, dysgrafia, dysortografia... Zapewne wiesz, że istnieje kilka zaburzeń o podobnej nazwie – wszystkie dotyczą trudności w poprawnym pisaniu. Choć dysleksja i dysgrafia mogą być mylone, to w rzeczywistości dwa różne zaburzenia.
Co to jest dysgrafia?
Dysgrafia – przyczyny tej przypadłości leżą w ośrodkowym układzie nerwowym. Dysgrafią nazywamy utratę lub ograniczenie zdolności pisania w sposób czytelny i poprawny graficznie. Zaburzenie może być spowodowane mikrouszkodzeniami tej części mózgu, która odpowiada za umiejętność pisania. Może wynikać także ze wzmożonego napięcia mięśniowego, które prowadzi do zbyt kurczowego trzymania długopisu. Jeśli czytasz w literaturze fachowej o tym, czym jest dysgrafia, definicja będzie zawierać jeszcze jedną informację – czasem dysgrafię powodują także zaburzenia ośrodkowych funkcji wzrokowych i słuchowych.
Jeśli podejrzewasz, że u twojego dziecka może występować dysgrafia, diagnoza nie powinna być stawiana samodzielnie. Należy udać się do poradni pedagogiczno-psychologicznej, w której specjalista przeprowadzi dokładną obserwację dziecka i stwierdzi, czy dysgrafia i dysortografia go dotyczą.
Dysgrafia – objawy, jakie mogą o niej świadczyć
Dysgrafia – co to takiego już wiesz, ale czy dokładnie zdajesz sobie sprawę, jak się objawia? Sprawdź, czy twoje dziecko wykazuje któreś z poniższych cech.
Objawy dysgrafii mogą być następujące:
- nieczytelne pismo – problem z nadaniem literom odpowiedniego kształtu, pisanie liter o niejednolitej wielkości, nierówne odstępy między nimi;
- pochylanie niektórych liter w prawo, innych w lewo, jeszcze inne są proste;
- trudność z utrzymaniem pisma w linijkach;
- mieszanie wielkich i małych liter;
- pomaganie sobie wymawianiem zapisywanych słów na głos;
- koncentracja na procesie pisania bez zrozumienia treści, jaka idzie za słowami;
- szybkie zniechęcenie pisaniem, konsekwentne wybieranie zadań innego typu;
- trudności ze zrozumieniem tego, co zostało zapisane;
- fizyczny ból podczas pisania ręcznego.
Dysleksja, dysgrafia – to zaburzenia, które często uważane są za wymysł rodziców, fanaberia, wymówka mająca na celu uniknięcie nauki. Dysgrafia – co to jest w porównaniu z ciężkimi chorobami i niepełnosprawnościami! Niestety, część społeczeństwa tak właśnie myśli. Społecznemu odbiorowi problemu nie pomaga szereg błędnych diagnoz stawianych zupełnie zdrowym, lecz leniwym uczniom pod naciskiem rodziców. Wypowiedzi dyskredytujące dysgrafię są jednak krzywdzące dla osób, którym podstawowe szkolne umiejętności sprawiają tak wiele trudności, a czasem nawet fizyczny ból.
Dysgrafia – leczenie zaburzenia
Jeśli dowiedziałeś się już, co to dysgrafia , a specjalista potwierdził występowanie tego zaburzenia u twojego dziecka, czas na podjęcie konkretnych kroków. Zapewne terapeuta pokaże ci ćwiczenia na dysgrafię , dzięki którym pomożesz dziecku polubić pisanie, a przynajmniej uczynić je mniej stresującym. Opierają się one na zabawach ruchowych, manualnych i rysowaniu.
Ćwiczenia dla dysgrafików mogą obejmować następujące aktywności:
- wykonywanie w powietrzu swobodnych ruchów w kształcie ósemek;
- kreślenie na papierze za pomocą swobodnych ruchów – można wykorzystać farby, mazaki, kredki lub nawet malować placami zamoczonymi w farbie,
- odrysowywanie prostych kształtów z szablonów – wykonasz je na przykład z tektury;
- rysowanie po już istniejących konturach – można wykorzystać do tego celu kolorowanki;
- rysowanie szlaczków i próby trzymania się między liniami;
- łączenie kropek prostymi liniami.
Ćwiczenia na dysgrafię mogą wydawać się proste, lecz o to właśnie chodzi. Za pomocą zabawy należy przemycić jak najwięcej ćwiczeń poprawiających motorykę małą i koordynację ruchową dziecka. Jeśli opanuje proste zadania, pisanie okaże się mniej straszne niż wcześniej.
Dysgrafia u dorosłych
Dysleksja, dysortografia, dysgrafia – mogą dotyczyć również osób dorosłych. Pismo dysgrafika jest nieczytelne, co może sprawiać trudności w życiu zawodowym i narazić taką osobę na problemy lub śmieszność. Dysgrafia, dysortografia i inne zaburzenia z tej grupy u dorosłych mogą przejawiać się problemami z przelewaniem myśli na papier, prawidłowym stosowaniem zasad gramatyki oraz preferowaniem wypowiedzi ustnych zamiast pisemnych. Możesz zgłosić się na terapię i spróbować choć częściowo uporać się z zaburzeniem. Jednak w dzisiejszych czasach pismo odręczne jest coraz rzadszym widokiem, dlatego nawet ze stwierdzoną dysgrafią można komfortowo żyć.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN