- Co to jest dysortografia?
- Przyczyny dysortografii
- Dysortografia – objawy
- Diagnoza dysortografii
- Dysortografia – ćwiczenia
Zobacz też:
Najbardziej innowacyjna szkoła na świecie znajduje się w Polsce
Dysleksja, dysgrafia, dysortografia to zaburzenia często mylone ze sobą. Należy wyjaśnić, że dysleksja to problemy z opanowaniem czytania, a dysgrafia to trudności z pisaniem ze względu na poziom graficzny. Czym w takim razie jest dysortografia, jakie są jej przyczyny i jak ją leczyć?
Co to jest dysortografia?
Dysortografia to trudności z opanowaniem poprawnej pisowni, które związane są z błędami ortograficznymi oraz innymi odstępstwami od odpowiedniego zapisu danych wyrazów. Termin dysortografia pochodzi od greckich słów orthos , czyli prawidłowy, i grapho , czyli piszę.
Przyczyny dysortografii
Dysortografia pojawia się zwykle u dzieci, które rozwijają się prawidłowo. Opanowanie umiejętności pisania oraz czytania wymaga zdolności motorycznych, odpowiedniej artykulacji dźwięków, motywacji do nauki oraz odpowiedniego rozwoju funkcji zmysłowych. Zdaniem badaczy dysortografia jest uwarunkowana organicznie . Lekarze zauważają, że przyczynami dysortografii mogą być wrodzone lub nabyte uszkodzenia w trakcie życia płodowego. Komplikacje okołoporodowe oraz niehigieniczny tryb życia matki i choroby w trakcie ciąży mogą być głównymi przyczynami tego zaburzenia . Możliwy jest także udział czynników genetycznych, jednak dotychczasowe badania wskazują, że dysortografia spowodowana jest przez zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym . Warto dodać, że dysleksja jest zaburzeniem łatwiejszym do wyleczenia i uwarunkowanym genetycznie.
Dysortografia – objawy
Nauczyciel zwykle najszybciej zauważa błędy ucznia. Najłatwiej rozpoznać dysortografię u małych dzieci , które dopiero zaczynają naukę pisania. Dzieci przestawiają litery i robią sporo pomyłek, zwłaszcza jeśli chodzi o te litery, które brzmią podobnie (na przykład „u” i „ó” oraz „f” i „w”). Do głównych objawów dysortografii, czyli błędów w pisowni, można zakwalifikować:
· błędy ortograficzne,
· nieprzestrzeganie reguł i zasad w pisowni,
· zastępowanie liter,
· mylenie liter,
· dodawanie lub odejmowanie liter czy sylab,
· pisanie liter i cyfr w sposób zwierciadlany,
· pomijanie znaków diakrytycznych, tj. kropek, przecinków,
· pisanie wyrazów bezsensownych.
Osoby cierpiące na dysortografię mają zwykle problemy z nauką języków obcych, co w znaczący sposób może utrudniać naukę szkolną. U dzieci z dysortografią mogą się pojawić także drobne deficyty słuchowo-fonologiczne, które są w stanie utrudniać prawidłową wymowę wyrazów w takich językach jak angielski czy francuski.
Diagnoza dysortografii
Pierwszym krokiem jest wizyta w poradni psychologicznej lub pedagogicznej . Rodzic lub nauczyciel zwykle zauważają, że dziecko popełnia błędy w pisowni. Przez pewien czas opiekunowie i wychowawcy starają się nauczyć dziecko konkretnych reguł, jednak po pewnym czasie stwierdzają, że problemy nie ustępują. W takiej sytuacji najlepiej skontaktować się z psychologiem. Początkowo może być to psycholog szkolny lub przedszkolny, którzy czasem są w stanie polecić dobrego specjalistę. Bardzo często dysortografia pojawia się łącznie z dysleksją i dysgrafią. Jeszcze w latach 80. XX wieku twierdzono, że na dysortografię cierpi około 15% społeczeństwa, jednak obecnie specjaliści uważają, że odsetek ten się podwoił.
Dysortografia u dorosłych praktycznie nie jest diagnozowana, ponieważ problemy w nauce i trudności szkolne najczęściej sprawiają, że rodzice decydują się na konsultację. Zwykle najoptymalniejszym okresem na diagnozę dysortografii jest 2 lub 3 klasa szkoły podstawowej . Wcześniej psychologowie mówią raczej o ryzyku dysortograficznym i nie chcą decydować się na kompletną diagnozę. Dodatkowo w przypadku dysortografii zaświadczenie jest wystawiane przez psychologa lub pedagoga o odpowiednich uprawnieniach. Takie zaświadczenie daje specjalne prawa dziecku , na przykład w trakcie testów czy egzaminów szkolnych.
Dysortografia – ćwiczenia
Ćwiczenia dla dysortografików obejmują szeroki wachlarz zadań. Przede wszystkim należy ćwiczyć poprawną pisownię poprzez zabawy, rebusy, krzyżówki, gry dydaktyczne. Ważne, aby ćwiczenia dla dzieci z dysortografią miały charakter zabawy i były prowadzone w miłej atmosferze. Starsze dzieci zachęca się do lektury książek i nauki wierszyków. Znaczenie ma kontakt wzrokowy z poprawną pisownią. Ćwiczenia na dysortografię są bardzo mozolną pracą, którą dziecko musi wykonywać wraz z rodzicami. Niektórzy psychologowie zalecają także trening poznawczy oraz specjalne zadania wykonywane na komputerze. Warto skorzystać z pomocy pedagogów, a nawet logopedy, jeśli dysortografia jest połączona z innymi zaburzeniami.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN