Depresja u mężczyzn. Objawy, przyczyny, leczenie

Czym objawia się depresja u mężczyzny? Jak rozpoznać depresję u swojego partnera? Jak walczyć z depresją u mężczyzn? Poznaj najskuteczniejsze metody leczenia depresji.

Depresja – co to jest? Czym się różni od chandry?
Powody depresji u mężczyzny
Jak rozpoznać depresję u swojego mężczyzny?
Jak walczyć z depresją?

Zobacz też: Depresja - jak rozpoznać? Objawy, przyczyny

Depresja u mężczyzn to trudny temat. Statystyki pokazują, że każdego roku coraz więcej ludzi popełnia samobójstwo. Aż 80 proc. z nich to mężczyźni – najwięcej z nich to młodzi ludzie – do ok. 25 roku życia, oraz nastolatków. Obserwuje się również wzrost samobójstw wśród ludzi w wieku podeszłym, po 75. roku życia. I to najczęstszą przyczyną targnięcia się na swoje życie jest właśnie depresja. Dlaczego coraz więcej cierpi na depresję? Czym jest to spowodowane?

Więcej: Jak rozpoznać depresję?

Depresja – co to jest? Czym się różni od chandry?

Depresja to choroba psychiczna. Osoba, która choruje na depresję, widzi świat w ciemnych barwach. Często chandrę myli się z depresją. Różnica jest taka, że chandra może trwać kilka - kilkanaście godzin, natomiast depresja utrzymuje się powyżej dwóch tygodni.

Powody depresji u mężczyzny

Przyczyn depresji u mężczyzn jest wiele. Może być to na przykład: problem radzenia sobie ze stresem, problemy w relacjach społecznych, osamotnienie, wypalenie zawodowe lub utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, problemy finansowe, problemy zdrowotne, problemy w związku.

Zobacz też: Od manii do depresji. Jak żyć z chorobą afektywną dwubiegunową?

Jak rozpoznać depresję u swojego mężczyzny?

Jeśli zauważasz u swojego partnera niektóre z poniższych zachowań, to znak że może cierpieć na depresję:

brak energii, apatia, napięcie, drażliwość,
niechęć do wykonywania czynności, które dotąd sprawiały mu radość,
problemy ze snem, trudności w zasypianiu, częste wybudzanie się w nocy, wczesne budzenie się lub nadmierna senność,
unikanie kontaktów międzyludzkich,
spadek poczucia własnej wartości,
poczucie beznadziejności,
zmniejszenie apetytu (spadek masy ciała) lub przeciwnie – wzmożony apetyt (przyrost masy ciała),
zmęczenie, bóle głowy, brzucha, kręgosłupa, uczucie ucisku w klatce piersiowej, zaparcia,
obniżone libido,
myśli lub próby samobójcze,
problem z nadużywaniem alkoholu lub narkotyków,
dodatkowo u mężczyzn często pojawia się złość, zwiększona irytacja nawet drobnymi sprawami i agresja.

Pamiętaj, że mężczyźni rzadziej i mniej mówią o swoich problemach niż kobiety, dlatego trudniej jest u nich zauważyć stan chorobowy.

Sprawdź też: Dlaczego Polacy coraz częściej chorują na depresję?

Jak walczyć z depresją?

Jeśli niepokoisz się o swojego partnera i masz przeczucie, że może cierpieć na depresję, musisz jak najszybciej szczerze z nim porozmawiać.
Następnie najlepszym rozwiązaniem będzie udanie się do specjalisty – psychologa lub psychiatry. Na pierwszym spotkaniu zebrane zostaną wszelkie niezbędne informacje na temat stanu zdrowia twojego partnera – jego stan, objawy depresji, historia chorób w rodzinie.
Pierwsze spotkanie z psychologiem lub psychiatrą to dopiero początek. Przeważnie w leczeniu depresji wystarczające jest przyjmowanie leków psychotropowych połączone z psychoterapią. Leki psychotropowe zmieniają neuroprzekaźnictwo w mózgu i tym samym wyrównują niekorzystne stężenie substancji przyczyniających się do powstawania i utrzymywania się stanów depresyjnych. Kuracja musi trwać w zależności od stanu pacjenta od około sześciu do dwunastu miesięcy. Leki trzeba przyjmować pod kontrolą lekarza, a wcześniejsze przerwanie terapii może skończyć się powrotem choroby.
W leczeniu depresji bardzo ważną rolę może odegrać również sport. Około 10 minut aktywności fizycznej może poprawić nastrój nawet na dwie godziny. Dobrym pomysłem będzie to, kiedy w tę aktywność fizyczną zaangażujesz się razem ze swoim partnerem.
Kolejną ważną kwestią w leczeniu depresji jest odpowiednia dieta bogata w kwasy omega 3, kwas foliowy, witaminę B12, cynk, selen i żelazo.
W poważniejszych przypadkach konieczne może okazać się leczenie szpitalne, jednak pamiętajmy że często jest to ostateczność.