Ruiny miasta Petra w Jordanii są położone w południowo-zachodniej części kraju, na półpustynnym terenie. Rocznie odwiedza je ok. pół miliona turystów. Znalazły się na liście siedmiu nowych cudów świata ogłoszonej w 2007 roku w Lizbonie.
Petra w Jordanii – historia
Kamienne miasto Petra powstało w czasach starożytnych, choć teren był zamieszkany już w paleolicie. Żyli tu myśliwi, zbieracze, koczownicy. Okresowo osiedlali się też nomadzi.
Miasto Petra zostało zbudowane przez Nabatejczyków, starożytny semicki lud z Półwyspu Arabskiego. Pierwsze wzmianki o Nabatejczykach pochodzą z IV wieku p.n.e., choć uważa się, że mieszkali na tym terenie od VI wieku p.n.e. Początkowo żyli w namiotowych obozowiskach i w jaskiniach. Dopiero później zaczęli budować domy i wykuwać budynki w skałach.
Rozkwit kamiennego miasta Petry przypada na lata między III wiekiem p.n.e. a I wiekiem n.e. W tym czasie Petra była stolicą państwa Nabatejczyków. Krzyżowały się tu dwa szlaki handlowe – z Arabii do Syrii oraz z Indii do Egiptu. Karawany zaopatrywały się w mieście w wodę i uiszczały opłaty za handel niektórymi towarami. Miasto wykute w skale miało bezpieczną lokalizację, co było nie bez znaczenia dla kupców. Szacuje się, że w tych czasach liczba mieszkańców mogła wynosić nawet 30–40 tys.
Petra była twierdzą nie do zdobycia, podbić ją próbowali m.in. Herod z Kleopatrą i cesarz Oktawian August. Później (ok. 100 roku n.e.) razem z całym królestwem nabatejskim zostało bez oporu włączone do rzymskiej prowincji jako jej stolica.
W VII wieku Petrę najechali Arabowie, a w średniowieczu zajęli ją krzyżowcy. Miasto upadło po zdobyciu przez Saladyna, a także wskutek zniszczeń po trzęsieniach ziemi.
Przez lata Petra pozostawała opuszczona, jej lokalizację znali tylko beduini. Dla Europejczyków „zaginione miasto”, o którym krążyły legendy, odkrył w roku 1812 szwajcarski naukowiec Johann Ludwig Burckhardt.
Petra – zwiedzanie kamiennego miasta
Ze względu na upalny klimat Petry, należy pamiętać o ochronie skóry, głowy i oczu przed promieniami słońca. Niezbędne będą także wygodne buty. Teren Parku Archeologicznego Petry zajmuje 264 tys. m2.
Do Petry prowadzi wąski wąwóz As-Sik. Otaczające skały są częścią masywu górskiego Dżabal asz-Szara. Okresowo przez dolinę Petry przepływa rzeka Wadi Musa.
W mieście znajdują się wykute w wapiennej, lekko różowej skale świątynie, grobowce i pałace. Były one budowane przez lud niemający własnego wypracowanego stylu architektonicznego ze względu na dotychczasowy, koczowniczy tryb życia. Można w nich zauważyć więc style egipskie, hellenistyczne, syryjskie i rzymskie. Nabatejczycy wypracowali z czasem swój własny styl, szczególnie jeśli chodzi o zdobienia.
Najciekawsze zabytki Petry:
- Al-Chazna, czyli "Skarbiec Faraona" z I–II wieku n.e. – uważany za grobowiec, świątynię lub miejsce przechowywania dokumentów, jest najważniejszym i najpiękniejszym budynkiem miasta;
- wykuty w skale teatr, który mieścił 6–10 tys. widzów;
- zespół grobowców królewskich, w których nigdy nie znaleziono żadnych szczątków;
- świątynia Kasr Bint Firaun lub świątynia Duszary, czyli "Pałac Córki Faraona";
- Ad-Dajr, znany jako "Klasztor" ze względu na to, że początkowo w budynku funkcjonował chrześcijański klasztor, prowadzi do niego 800 kamiennych stopni;
- · grobowiec Sekstusa Florentinusa, rzymskiego namiestnika, z II wieku n.e.
Najlepszym momentem na zwiedzanie Petry jest wczesny ranek i popołudnie – ze względu na pogodę i świetne warunki do robienia efektownych zdjęć. Rano na terenie starożytnego miasta powinno być także nieco mniej turystów.
Petra w Jordanii – ciekawostki
Miasto Petra znajduje się u stóp góry Jabal al-Madhbah. Wielu badaczy podejrzewa, że może to być biblijna góra Synaj. Wąwóz, który prowadzi do Petry, miałby powstać po tym, jak Mojżesz uderzył laską w skałę, aby napoić Izraelitów.
W Petrze znajduje się nie tylko wiele wykutych w skale budynków, ale także cały system wodociągów i cystern umożliwiających doprowadzenie wody do miasta. System hydrauliczny wykorzystywał okresowe opady i przechowywał wodę.
Według legendy w petrzańskim "Pałacu Córki Faraona" była przez jakiś czas uwięziona córka faraona. Inna legenda mówi, że w pałacu mieszkała księżniczka, która przyrzekła swoją rękę tylko temu, kto doprowadzi do budynku wodę.
Zobacz także:
- Pustynia Arabska – miejsce, gdzie zatrzymał się czas
- Hummus - z czym go jeść? Przepisy i porady
- Mutabal i baba ghanoush – pyszne pasty z bakłażana. Czym się różnią?
Zobacz wideo: Inicjatywa, która łączy polskich przewodników na całym świecie
