Czy homoseksualizm można wyleczyć?

Homoseksualizm to nawiązywanie relacji romantycznych oraz seksualnych między osobami tej samej płci. Obok hetroseksualizmu oraz biseksualizmu, homoseksualizm uznawany jest za jedną z trzech głównych orientacji seksualnych. Na pytania dotyczące homoseksualizmu odpowiadała w Dzień Dobry TVN seksuolog Izabela Jąderek.
  • Co to jest homoseksualizm? Definicja i statystyki
  • Przyczyny homoseksualizmu
  • Zaburzenia u homoseksualistów
  • Homoseksualizm: leczenie

>>> Zobacz też:

Święta homoseksualnych par – czy także są wesołe i rodzinne?

"Wierzę w Boga i jestem gejem"

Filip Chajzer: "Jestem gejem... według wykładni pewnej znanej pani profesor"

Procent homoseksualistów na świecie wynosi od 5 do 10, w zależności od badań i raportów. Niektórzy zastanawiają się nad tym, kim jest homoseksualista i czy można wyleczyć homoseksualizm. Odpowiadamy.

Co to jest homoseksualizm? Definicja i statystyki

Homoseksualizm to podejmowanie zachowań seksualnych i erotycznych z osobą tej samej płci. Homoseksualiści i homoseksualistki w języku potocznym nazywani są gejami i lesbijkami. W tym miejscu należy jeszcze dodać, że orientacja homoseksualna definiowana jest jako długotrwałe odczucie emocjonalne i seksualne, które związane są z pociągiem do danej płci. Procent homoseksualistów w Polsce jest stosunkowo niski i wynosi 5 proc. Homoseksualizm u kobiet jest rzadszy niż u mężczyzn. Początkowo, homoseksualizm uznawany był za chorobę i klasyfikowany jako dewiacja seksualna. Wykreślenie homoseksualizmu z listy chorób nastąpiło w 1974 roku. Prawa homoseksualistów aż do końca XX wieku były dosyć niewielkie, dopiero w latach dziewięćdziesiątych wprowadzono formalne związki LGBT w kilku krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. Obecnie tolerancja społeczeństwa wzrosła i środowiska LGBT są akceptowane w wielu miejscach na świecie.

Zobacz także: Panseksualizm - co to za orientacja seksualna?

Przyczyny homoseksualizmu

Twierdzi się, że istnieją dwie główne przyczyny homoseksualizmu, czyli czynniki genetyczne oraz hormonalne. Geny nie są odpowiedzialne w 100 proc. za homoseksualizm, ponieważ badania na bliźniętach wskazują na to, że zgodność orientacji wynosi około 50 proc. Prawdopodobnie u homoseksualistów aktywują się geny, które u innych osób są „uśpione”.

Inne przyczyny homoseksualizmu związane są z czynnikami prenatalnymi i postnatalnymi, czyli związanymi ze środowiskiem w brzuchu matki. Około 7 tygodnia życia płodowego mogą wystąpić problemy hormonalne związane z ilością testosteronu i progesteronu. Jeżeli męski płód będzie pod wpływem zbyt małej ilości testosteronu, to płeć biologiczna dziecka zostanie zmieniona mimo tego, że genitalia będą męskie. Spore znaczenie w przypadku wytwarzania orientacji seksualnej ma część mózgu, zwana podwzgórzem. Badacze stwierdzili, że istnieją różnice pomiędzy budową podwzgórza osób heteroseksualnych i homoseksualnych. Zdaniem niektórych naukowców, ważne znaczenie może mieć także sposób wychowania oraz fakt dorastania w rodzinie partnerów jednopłciowych.

Geneza homoseksualizmu związana jest z okresem dorastania dziecka. Objawy homoseksualizmy u dzieci zaczynają się przejawiać zwykle w wieku 10 lat. Jednakże nastolatki mogą na chwilę zmieniać swoje zachowania seksualne, ze względu na zawody miłosne lub chęć popisania się przed rówieśnikami.

Z dotychczasowych badań nie można jednoznacznie wysnuć wniosku, czy homoseksualizm jest wrodzony czy też nabyty. Dodatkowo, jeśli chodzi o przyczyny homoseksualizmu, psychologia wskazuje na połączenie kilku czynników, w wyniku których dochodzi do zmian w postrzeganiu samego siebie.

Zaburzenia u homoseksualistów

Dotychczasowe badania wykazały, że osoby homoseksualne częściej cierpią na depresję, lęki i nerwice. Dodatkowo, wśród tej grupy osób rozprzestrzeniają się choroby przenoszone drogą płciową, zapalenie wątroby typu B oraz grzybice. Choroby te częściej występują u homoseksualnych mężczyzn niż u lesbijek, ze względu na praktyki seksualne i zabawy erotyczne. Odpowiednie zabezpieczanie się i strach przed wirusem HIV w ostatnich latach zmniejszają liczbę chorych homoseksualistów.

Homoseksualizm: leczenie

Przede wszystkim należy stwierdzić, że homoseksualizm to nie choroba i nie można, a nawet nie należy go leczyć. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której człowiek zwraca się ku osobom swojej płci ze złości na otaczającą go rzeczywistość i nieodwzajemnioną miłość. W takim wypadku jest to tylko manifestacja zachowań i rzeczywiście może wymagać leczenia.

Zdarza się, że homoseksualiści są źle traktowani przez społeczeństwo, zwłaszcza w środowiskach nietolerancyjnych. Największe znaczenie ma więc tolerancja homoseksualizmu. Czasami konieczna może być psychoterapia, która pozwoli na akceptację samego siebie, podniesienie samooceny i zrozumienie swojego rzeczywistego “ja”. W przypadku nastolatków, psycholog powinien pomóc także w odpowiedzi na pytanie, jak powiedzieć rodzicom o homoseksualizmie. Terapia dla homoseksualistów powinna być przeprowadzana przez psychologa, który tworzy atmosferę akceptacji i zaufania.

Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

podziel się:

Pozostałe wiadomości