Wypinacze to element wodzy pomocniczych, który wykorzystuje się do pracy z koniem na lonży. Złożone są z dwóch, najczęściej skórzanych, pasków o różnej długości - zwykle sięgającej do 150 cm (długość w przypadku tradycyjnych pojedynczych wypinaczy). Rolą wypinaczy jest trening konia - jego dyscypliny, reakcji na polecenia i trzymania prawidłowej postawy.
Działanie wypinaczy ogranicza swobodne ruchy głową i szyją konia, dlatego nieumiejętne ich używanie zniechęca konia do współpracy i może spowodować jego nerwowość.
Znaczenie wypinaczy
Zwierzę nie szkolone i nie znające prawidłowych nawyków pogłębia wady postawy i przejawia dzikie zachowania, dlatego nie wystarczy puścić konia wolno i kazać mu biegać dookoła lonży. Koń potrzebuje umiejętnego treningu, który wpłynie nie tylko na jego fizyczność, ale też psychikę. To inteligentne i wrażliwe zwierzęta, dlatego warto dołożyć wszelkich starań i zadbać o dobry poziom treningu, aby nie zaprzepaścić ich siły i możliwości.
Lonżowanie bez przypięcia ma sens, kiedy chcemy rozluźnić konia, dać mu chwilę odpoczynku i pozwolić na odrobinę lenistwa. Bardzo często wówczas zwierzę opuszcza głowę ku ziemi, by rozluźnić mięśnie szyi.
Wodze pomocnicze stosuje się do treningu dla bardzo młodych koni oraz tych, które mają naturalne wady postawy. Pomocne są w tym m.in wypinacze . Jeden koniec wypinaczy mocuje się karabińczykiem do wędzidła, a drugi do lonży.
Jakie są zalety lonżowania?
· zapewnia koniowi ruch i trening w okresie bardzo złej pogody albo niedyspozycji jeźdźca,
· pomaga trenować siłę, wytrzymałość i rozbudowywać mięśnie, na bazie których koń pracuje,
· uczy dyscypliny i okiełznania młodych i narwanych koni, których nieprzewidziane zachowanie może być często niebezpieczne nie tylko dla ludzi, ale i dla całego stada,
· pomaga pracować nad prawidłową postawą konia i prowadzić zajęcia korekcyjne wad postawy,
· relaksuje konie po ciężkich treningach, wolne lonżowanie jest dla koni odpoczynkiem,
· jest doskonałym procesem części rehabilitacji ruchowej koni po urazach i wypadkach, które zmusiły je do często wielotygodniowego braku ruchu,
· buduje więź między jeźdźcem a koniem.
Rodzaje wypinaczy
Wypinacze podzielone zostały ze względu na potrzeby treningu i wiek koni. Różnią się sposobem mocowania, a także długością. Sposób zapinania wypinaczy zależy głównie od wyjściowej postawy konia. Początkujące, ze słabymi mięśniami, powinny mieć je zapinane nisko, a w miarę nauki przepinane coraz wyżej. Sposób mocowania wypinaczy zawsze powinien umożliwiać przyjęcie naturalnej postawy. Nigdy nie powinny być one mocowane tak, by na siłę przyzwyczaić konia do zdrowego chodu lub ćwiczyć jego mięśnie. Wyróżnia się następujące rodzaje wypinaczy:
· wypinacze trójkątne - rozwiązanie dla młodych i jeszcze nieokiełznanych koni, które wymagają pracy nad wadliwą postawą lub ze względu na swój nerwowy charakter potrzebują nauki współpracy z jeźdźcem. Bardzo często trójkątne wypinacze mają samoczynnie regulowaną długość. Co więcej, dają wiele możliwości zapięcia na różnych wysokościach, w zależności od wieku konia i jego siły mięśni.
Konie z wadami postawy, o słabo wypracowanych mięśniach, wypinacze mają zapięte nisko, tak aby stopniowo przyzwyczajać zwierzę do prawidłowego ruchu i pracy. Konie starsze, z dobrze rozbudowaną partią mięśni, mogą mieć je zapięte wysoko.
· wypinacze podwójne - stosowane dla wysokich i dużych koni. Na ich końcach są dwie pętle, które karabińczykiem przypina się do pasa lub siodła, w rozstawieniu - górna pętla na wysokości szyi, dolna pętla na wysokości barków. Wypinacze podwójne stosuje się w przypadku słabej partii mięśni w okolicach szyi. Pomagają koniowi wyćwiczyć słaby obszar, ucząc dodatkowo prawidłowej postawy. Ich długość sięga nawet do 250 cm.
· wypinacze gumowe - dzięki elastyczności, która daje duży zakres regulacji długości, stosuje się je do treningu bardzo młodych i niespokojnych koni.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN