Muchomor jadalny występuje w kilku odmianach. Niektóre w ogóle nie przypominają wyglądem swoich trujących odmian. Wśród tych najpopularniejszych jest muchomor cesarski oraz muchomor czerwonawy jadalny o charakterystycznej, łuskowatej strukturze podobnej do czubajki kani.
Muchomory jadalne – rodzaje
Muchomory jadalne mogą wzbudzać różne odczucia. Jedni będą zaciekawieni ich smakiem, inni będą obawiać się ich powiązania z toksycznymi okazami. Jedno jest pewne – odpowiednio przyrządzone muchomory jadalne znajdują się w jadłospisie bardzo wielu osób. Przyglądając się okazom, takim jak muchomory jadalne, rodzaje tych grzybów nie jest łatwo spotkać. Samych odmian, które nadają się do spożycia, jest tylko kilka:
· Muchomor cesarski (rzadki okaz, można go pomylić z muchomorem żółtawym lub czerwonym).
· Muchomor czerwieniejący (muchomor czerwonawy lub muchomor krostowaty, trujący jako surowy, podobny do innych trujących okazów).
· Muchomor mglejarka (muchomor pochwiasty lub muchomor szarawy, nadaje się do spożycia po ugotowaniu).
· Muchomor rdzawobrązowy (panienka, ma bardzo kruchy miąższ).
· Muchomor twardawy (bedłka twardawa lub muchar twardawy, podobny do trującego muchomora plamistego).
Muchomory jadalne – jak wyglądają?
Jak wyglądają muchomory jadalne? Wiele z nich jest podobnych do trujących odmian, dlatego zbiory takich grzybów powinny być przeprowadzone przed doświadczonych grzybiarzy. Oto muchomory jadalne - opisy ich wyglądu i ogólna charakterystyka:
· Muchomor jadalny cesarski – jest najsmaczniejszym spośród muchomorów jadalnych. Występuje w Europie oraz w Afryce. Muchomor cesarski jest gatunkiem bardzo rzadkim. W Polsce największe prawdopodobieństwo jego występowania jest na terenach najcieplejszych, szczególnie w lasach dębowych. Rośnie w okresie od czerwca aż do listopada. Jeśli chodzi o wygląd muchomorów jadalnych w postaci odmiany cesarskiej, ich kapelusz jest dość duży, osiąga średnicę od 5 do nawet 20 cm. U młodych okazów ma bardziej zaokrąglony kształt, który z czasem staje się płaski. Powierzchnia kapelusza gładka z prążkowanymi krawędziami. Kolor muchomora cesarskiego ma odcień pomarańczowy, czerwony lub żółty. Blaszki o barwie żółtej, gęsto osadzone. Trzon grzyba jest dość długi, może mieć od 5 do 15 cm i średnicę maksymalnie 3 cm. Ma kształt walca, posiada też pękniętą, białą bulwę przy korzeniu.
· Muchomor jadalny czerwieniejący – występuje w Europie, w lasach liściastych, iglastych i mieszanych, jak również na łąkach. Rośnie od lipca do października. Bardzo ważna jest obróbka termiczna grzyba, ponieważ w wersji surowej muchomor czerwieniejący jest trujący. Z wyglądu przypomina okazy silnie toksyczne, np. muchomora plamistego, dlatego jego zbieranie poleca się osobom doświadczonym. Kapelusz muchomora czerwieniejącego może mieć maksymalnie 15 cm średnicy. Kształtem przypomina muchomora cesarskiego – jest albo zaokrąglony albo płaski. Powierzchnia kapelusza ma odcień brązowy lub czerwony oraz posiada charakterystyczne łatki (podobne do kani) z gładkimi brzegami. Wewnętrzna strona gęsto usiana blaszkami o kolorze białym, czasami z lekko różową powłoką. Trzon osiąga wysokość do 20 cm, jest biały lub z odcieniem brązu i czerwieni. Ma bulwiastą podstawę i powierzchnię pokrytą niewielkimi brodawkami. Ma też spory, prążkowany pierścień.
· Muchomor jadalny mglejarka – muchomory jadalne, takie jak muchomor mglejarka muszą być ugotowane, aby nadawać się do spożycia. Rośnie pod drzewami iglastymi i liściastymi. Można go spotkać praktycznie w każdym miejscu na świecie. Sezon zbioru muchomora mglejarki przypada na sierpień, wrzesień i październik. Kapelusz grzyba jest nieduży, może mieć maksymalnie 12 cm średnicy. Jego kształt się zmienia – czasami jest dzwonkowaty, czasami płaski z garbkiem na środku. Kolor kapelusza jest zwykle brązowy lub żółty, mocno prążkowany. Trzon osiąga maksymalnie 20 cm, posiada białą bulwę przy korzeniu i jest biały, pokryty delikatnym wzorkiem.
· Muchomor jadalny rdzawobrązowy – występuje w lasach iglastych i liściastych na przełomie od czerwca do września. Jego kapelusz jest mały, może mieć średnicę 10 cm. Tak jak pozostałe muchomory jadalne, na początku wygląda jak dzwonek, później jest płaski z garbkiem w odcieniach brązu. Trzon sięga do 20 cm, jest cienki, biały, z drobnymi łuseczkami, ale pozbawiony pierścienia.
· Muchomor jadalny twardawy – można go spotkać w lasach iglastych, rzadziej w lasach liściastych. Rośnie od czerwca do października. Posiada kapelusz o średnicy 5-15 cm, zaokrąglony lub bardziej płaski, w kolorach brązu i szarości, niekiedy pokryty łatkami. Trzon o maksymalnej wysokości 15 cm jest szarobrązowy, z bulwiastą podstawą i karbowanym pierścieniem.
Jak jeść muchomory jadalne?
Muchomory można przygotowywać na różne sposoby. Czerwieniejący, mglejarka i rdzawobrązowy nadają się do gotowania, duszenia, smażenia czy marynowania. Muchomor cesarski pasuje z kolei do kuchni włoskiej i meksykańskiej. Muchomor twardawy jest częściej stosowany jako suszona przyprawa do dań.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN