Taniec orientalny ma różne formy i rodzaje. Nie ma ustalonego kanonu, konkretnej muzyki ani figur. Stroje do tańca orientalnego oraz rekwizyty także zmieniają się z czasem. Wiele zależy od odmiany tańca brzucha oraz od nauczyciela.
>>> Zobacz także:
- Taniec orientalny Jamilah
- Taniec brzucha. Flirt i tradycja
- Nikt nie ma tak roztańczonych brzuchów jak one
Historia tańca orientalnego
Wbrew nazwie, kolebką tańca orientalnego nie były wszystkie kraje Orientu. Pochodzi z najprawdopodobniej z Egiptu. Ale jest też tradycyjnie uprawiany w Libanie i w Turcji.
Spekuluje się, że taniec orientalny jest bardzo starym rodzajem tańca, być może nawet najstarszym na świecie, lecz nie ma na to zbyt wielu dowodów.
Do Ameryki Północnej taniec brzucha trafił w latach 70. XIX wieku. Popularność zdobył jednak dopiero pod koniec XIX wieku. Początkowo taniec wzbudzał wielkie kontrowersje. Zdarzały się nawet sytuacje, że tancerki były aresztowane i płaciły kary za obrazę moralności.
Obecnie taniec orientalny jest popularny na całym świecie. Powstają nowe szkoły tego rodzaju tańca, rozgrywane są również konkursy i mistrzostwa na różnym szczeblu – także międzynarodowe.
W krajach arabskich, w których panuje szariat, taniec ten jest zabroniony.
Taniec orientalny – stroje
Strój do tańca orientalnego na samym początku, kiedy jeszcze nie był popularny na świecie, był bardzo skromny. Całe ciało tancerki było zasłonięte, a suknia nie miała zbyt wielu ozdób. Do tego w niektórych regionach wykorzystywało się chusty do tańca orientalnego. Brzuchy tancerek zawsze były zasłonięte.
Dopiero w czasach współczesnych stroje do tańca brzucha stały się bardziej skąpe. Pod koniec XIX wieku, kiedy taniec trafił do Ameryki, obowiązkowy stał się strój o nazwie bedleh , obejmujący stanik i zwiewną spódnicę, a do tego chustę. Takie ubranie było bogato zdobione za pomocą haftów, cekinów i frędzli.
Obecnie stroje nadal są dwuczęściowe, nazywa się je „kabaretowymi”. Tancerki mają na sobie staniki oraz spódnice. Krój spódnicy to zazwyczaj tzw. „syrenka”, co oznacza, że jest ona dopasowana na biodrach, a rozszerza się od kolan w dół, przypominając rybi ogon. Do tańca orientalnego wykorzystywane są także spódnice z wysokim rozcięciem. Do stroju tancerki często dopasowywane są rękawki i opaski.
Folklorystyczne odmiany tańca orientalnego wykorzystują stroje tradycyjne, występujące w danym regionie.
Rekwizyty do tańca orientalnego
Bardzo często wykorzystywanym i kojarzącym się z tańcem orientalnym rekwizytem jest woal, zasłaniający twarz tancerki od oczu w dół. Pochodzi z klasycznego tańca egipskiego.
Obecnie wykorzystuje się wiele innych dodatków, pochodzących z różnych tradycji, w tym np.:
- skrzydła Isis – tkanina imitująca skrzydła tancerki,
- assaya – bambusowa laska pochodząca z tańców folklorystycznych,
- taca – stawia się ją na głowie,
- wachlarz – ozdoba zaczerpnięta z tańca flamenco.
Muzyka w tańcu orientalnym
Charakterystycznym instrumentem wykorzystywanym w akompaniamencie do tańca orientalnego jest darbuka (dumbek lub durbakee) – bęben kielichowy. Oprócz niego wykorzystuje się także: akordeon, saksofon, skrzypce, a także lutnię i egzotyczne instrumenty, takie jak (podobne do cytry) kanun i ud, przypominający flet kaval czy wyglądająca jak bębenek – tabla.
Jak wygląda taniec brzucha?
Taniec brzucha wykorzystuje ruch wiele izolowanych grup mięśni. Tancerki wykonują płynne ruchy i ruchy staccato , w zależności od linii melodycznej i instrumentów. Charakterystyczne, „drżące” ruchy w tańcu orientalnym są nazywane shimmies . Wyróżnia się np.:
- shimmy earthquake ,
- shimmy kolanowe,
- shimmy bioder,
- shimmy ramion,
- shimmy nogi,
- shimmy dłoni.
Ruchami wykorzystującymi mięśnie brzucha w tańcu orientalnym są:
- shimmy przeponowe,
- fala brzucha,
- pop mięśni brzucha,
- lock mięśni brzucha.
Odmiany tańca orientalnego
Taniec orientalny dzieli się na rodzaje w zależności od kraju pochodzenia. Ma odmianę klasyczną i folklorystyczną. Najważniejsze typy tańca brzucha to m.in.:
- klasyczny taniec egipski,
- fellahi – tradycyjny taniec rolników z północnego Egiptu,
- taniec faraoński – taniec nawiązujący do sakralnych tańców starożytnego Egiptu,
- klasyczny taniec turecki,
- debka – folklorystyczny taniec libański.
Oprócz tych podstawowych rodzajów istnieją także mieszanki tańca orientalnego z innymi tańcami, np.:
- tribal – taniec brzucha połączony z flamenco, tańce afrykańskie i indyjskie,
- gothic belly dance – połączenie tańca tribal z subkulturą gotycką,
- bellywood – taniec orientalny połączony z tańcem filmów Bollywood.
Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN
